در گفت و گو با نواندیش مطرح شد
از مجلس و دولتی که خودشان نتیجه رقابت نابرابر بوده اند نمی توان انتظار داشت که باعث تشویق به مشارکت شوند. اتفاقا حیات آنها در مشارکت پایین است / جریانی معروف به «خالص ساز» مرگ خود را در مشارکت حداکثری می بیند. اصل برای این جریان رای آوری لیست انتخاباتی با تکیه بر رای اقلیت است / ذینفعان اصلی در جریان تصویب تصویب قانون انتخابات دیده نشدند / بخشی از جامعه که در اتفاقات سال گذشته نادیده گرفته شد و آسیب دید، از مدیریت کشور ناامید و مایوس است. آن پسر و دختر جوانی که به وضعیت اقتصادی و به وجود گشت ارشاد اعتراض داشتند / ایجاد حس تاثیر گذاری بر فرآیندهای سیاسی و مدیریتی کشور قطعا می تواند به افزایش مشارکت منجر شود / مسئولین با نجیب ترین مردم در تاریخ کشور روبرو هستند. نسلی که خشونت پرهیز است و تنها از راه رای دادن به دنبال تغییر بوده است. زیبنده و اخلاقی نبود که این نجابت با روش های زننده و تمامیت خواهانه مواجه شود
نواندیش – سعید شمس: سعید نورمحمدی گفت: از مجلس و دولتی که خودشان نتیجه رقابت نابرابر بوده اند نمی توان انتظار داشت که باعث تشویق به مشارکت شوند. اتفاقا حیات آنها در مشارکت پایین است.
سعید نورمحمدی، سخنگو و عضو شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان در گفت و گو با نواندیش گفت: اصلاح طلبان در حال حاضر تصمیم قطعی برای شرکت یا عدم شرکت قطعی در انتخابات نگرفته‌اند. این تصمیم بستگی به غلبه رویکرد انتخاباتی نیروهای تندرو و افراطی درون نهادهای حاکمیتی از یک سو یا نیروهای معقول و میانه رو از سوی دیگر بستگی دارد. بخشی از نیروهای سیاسی عاقل به تبعیت از استراتژی مشارکت حداکثری رهبری انقلاب به دنبال آوردن اکثریت مردم به پای صندوق رای فارغ از نتیجه انتخابات هستند. در مقابل جریانی معروف به جریان «خالص ساز» به دنبال مشارکت پایین در انتخابات و رای آوردن همین نمایندگان فعلی است. این جریان مرگ خود را در مشارکت حداکثری می بیند. به همین دلیل با ابزارهای مختلف تلاش می کند مشارکت از حدی افزایش پیدا نکند. اصل برای این جریان رای آوری لیست انتخاباتی با تکیه بر رای اقلیت است.
عضو جبهه اصلاحات ایران در ادامه اظهار داشت: اصلی ترین مشکل قانون انتخابات این است که یک جریان سیاسی در جریان تصویب این قانون قرار نگرفته و به مخالفت هایی هم که نسبت به این قانون در فرایند تصویب کرده است توجهی نشده است. نمی شود یک قانون در کشور تصویب کرد و ذینفعان اصلی آن را ندیده گرفت. مگر چه کسانی قرار است در انتخابات فعال باشند و مردم را به حضور دعوت کنند. دو جریان سیاسی که بیشتر در کشور وجود ندارد. این که قانون بدون نظر یک جریان تصویب شود و بعد رسانه های همان جریان تصویب کنند مدام پیگیر حضور اصلاح طلبان باشد، به طنز شبیه است.
این فعال سیاسی درباره میزان احتمالی مشارکت تصریح کرد: امروز که صحبت می کنیم آن بخش از جامعه که در اتفاقات سال گذشته نادیده گرفته شد و آسیب دید، از مدیریت کشور ناامید و مایوس است. به اشکال مختلف تلاش کرده است بر فرآیندهای تصمیم گیری تاثیر بگذارد اما راهش بسته شده و با بن بست مواجه شده است. من در مورد فلان حزب اصلاح طلب یا یک جریان سیاسی حرف نمی زنم. منظورم مردم است. آن جوان و آن پسر و دختر جوانی است که به وضعیت اقتصادی اعتراض دارد. به وجود گشت ارشاد اعتراض داشته و بارها خودش و خانواده و دوستانش توسط این گشت ها بازداشت و تحقیر شده اند. به هر شکلی که اعتراضش را نشان داده با خشونت و تحقیر ساختار سیاسی روبرو شده است. شهروندانی که متاسفانه نظام سیاسی به عنوان مجرم نگاه می کند.
نورمحمدی با اشاره به بایدها و نبایدهایی که برای تحقق انتخاباتی پر رای لازم است، توضیج داد: ایجاد حس تاثیر گذاری بر فرآیندهای سیاسی و مدیریتی کشور قطعا می تواند به افزایش مشارکت منجر شود. مسئولین با نجیب ترین مردم در تاریخ کشور روبرو هستند. نسلی که خشونت پرهیز است و تنها از راه رای دادن به دنبال تغییر بوده است. زیبنده و اخلاقی نبود که این نجابت با روش های زننده و تمامیت خواهانه مواجه شود. آقایان اگر برایشان مشارکت مردم مهم است، باید به مردم اطمینان دهند که رای و خواسته آنها از به خواسته نورچشمی های ناکارامد آنان مهمتر است. در این صورت حتما با مشارکتی بی سابقه مواجه خواهیم بود.
سخنگوی حزب ندای ایرانیان در پایان با اشاره به ضعف مفرط مجلس یازدهم و دولت سیزدهم ادامه داد: از مجلس و دولتی که خودشان نتیجه رقابت نابرابر بوده اند نمی توان انتظار داشت که باعث تشویق به مشارکت شوند. اتفاقا حیات آنها در مشارکت پایین است. همان طور که به قدرت رسیدن‌شان مرهون کاهش مشارکت پایین بوده است. مشارکت در انتخابات مجلس دهم و یازدهم را در تهران و شهرهای بزرگ مقایسه کنید. به همین دلیل است که مدام با طرح ها و لوایح مختلف تلاش می کنند که بر ناامیدی بخشی از جامعه بیفزایند تا وارد انتخابات نشوند و آنها با تکیه بر پایگاه اجتماعی و اقلیت شان قدرت‌شان را حفظ کنند.
