اما بو برای سلامتی ما بسیار مهم است. ما بیشتر و بیشتر می آموزیم که حس بویایی ما ارتباط تنگاتنگی با سلامتی ما دارد – و روزی می تواند برای نظارت بر سلامت و پیش بینی بیماری استفاده شود.

وقتی چیزی را بو می کنید چه اتفاقی می افتد

در نظر بگیرید که وقتی بویی را تشخیص می دهیم چه اتفاقی می افتد – کاری که هزاران بار در روز انجام می دهیم. برای اینکه چیزی بو داشته باشد، باید مولکول‌هایی از خود منتشر کند. ما این مولکول ها را به بالای بینی خود استنشاق می کنیم، جایی که 6 میلیون تا 10 میلیون سلول گیرنده تخصصی در انتظار هستند. برخی از مولکول ها حاوی چندین ماده شیمیایی هستند، بنابراین به خانواده گیرنده ها متصل می شوند و یک الگوی رایحه ایجاد می کنند.

هنگامی که این اتفاق می افتد، سلول های گیرنده به پیاز بویایی در پایه مغز پیام می دهند و فرآیند شناسایی و واکنش آغاز می شود. گاهی اوقات، بلافاصله این اتفاق می افتد (گوشت پوسیده). مواقع دیگر کمی طول می کشد. (“هوم، چه نت هایی در شاردونی پیدا می کنید؟”) و گاهی اوقات، اصلاً هیچ چیز ثبت نمی شود. (هنگام سرماخوردگی، مخاط مانع از مبارزه مولکول ها می شود.)

دکتر جوئل مینلند، عصب شناس و محقق در مرکز مونل، تخمین می زند که 40 میلیارد مولکول وجود دارد که می توانند بو داشته باشند. برخی از این بوها ممکن است بوی مشابهی داشته باشند یا توسط انسان غیرقابل تشخیص باشند. غیرممکن است که به طور قطع بدانیم چه تعداد می توانیم شناسایی کنیم، اما Doty آن را “ده ها یا حتی صدها هزار” می داند.

حس چشایی ما به روشی مشابه عمل می کند، به همین دلیل است که مردم اغلب این دو حس را با هم اشتباه می گیرند. سلول‌های حسی در جوانه‌های چشایی که روی زبان، پشت دهان و کام قرار دارند، مواد شیمیایی موجود در مولکول‌های غذا را شناسایی کرده و آن اطلاعات را به مغز منتقل می‌کنند. در حین جویدن و قورت دادن، برخی از این مولکول‌ها از طریق حفره بینی به دوستان قدیمی ما، گیرنده‌های بویایی، که به این فرآیند کمک می‌کنند، منتقل می‌شوند.

برای درک این موضوع، Doty توصیه می‌کند هنگام جویدن یک تکه شکلات، بینی خود را ببندید. بستن مجرای بین حفره دهان و بینی مانع از نفوذ مولکول های غذا می شود و شما نمی توانید چیزی را بچشید. زمانی که سرما می خورید همین اتفاق می افتد.

او می گوید: «بیشتر چیزهایی که ما به عنوان طعم فکر می کنیم به سیستم بویایی بستگی دارد. به همین دلیل است که تعداد قابل توجهی از افرادی که به کلینیک ما مراجعه می کنند و از اینکه نمی توانند چیزی را بچشند شکایت دارند، در واقع مشکل بویایی دارند.

همان گیرنده هایی که در بینی یافت می شوند در کلیه ها، قلب و ریه ها نیز دیده می شوند. اینکه چرا اینطور است مشخص نیست، اما مینلند معتقد است به این دلیل است که این سلول ها عملکردهای متعددی دارند. برای مثال، برخی در «بدن کاروتید»، یک دسته کوچک از سلول‌ها در نزدیکی شریان کاروتید در گردن ظاهر می‌شوند، و «به نظر می‌رسد که می‌توانند میزان اکسیژن و دی‌اکسید کربن موجود را حس کنند – اساساً لاکتات را اندازه‌گیری می‌کنند و به آن پاسخ می‌دهند. این یک بو بود.»

بوها همچنین می توانند باعث ایجاد خاطرات شوند، مانند بوییدن عطری که باعث می شود به فردی که آن را استفاده کرده فکر کنید، یا بوی پختن غذا که شما را به یاد مادربزرگتان می اندازد. این “فلاش بک های بویایی” به این دلیل اتفاق می افتد که مرکز پردازش بویایی مغز به مرکز احساسات و حافظه آن مرتبط است. مطالعه ای در دانشگاه Wheeling Jesuit در غرب ویرجینیا نشان داد که بوی دارچین عملکرد مغز و حافظه فعال را بهبود می بخشد، یافته ای که می تواند به ما در درمان زوال عقل کمک کند.

آنچه که حس بویایی شما می تواند در مورد سلامتی به شما بگوید

دکتر Jayant Pinto، استاد جراحی در دانشگاه شیکاگو، از دست دادن بوی را به قناری در معدن زغال سنگ تشبیه می کند. او می‌گوید: «این مستقیماً باعث مرگ نمی‌شود، اما یک منادی است.»

در یک مطالعه در سال 2014، او به 3000 نفر از افراد 57 تا 85 ساله آزمایش بویایی داد. پنج سال بعد، او دوباره بررسی کرد. نزدیک به 40 درصد از کسانی که در آزمون اصلی ضعیف عمل کردند، در مقایسه با 19 درصد که نمره متوسط ​​و 10 درصد خوب تست کردند، مرده بودند. او محاسبه کرد که کاهش قابل توجه بویایی نسبت به آمفیزم، سرطان، حمله قلبی، سکته مغزی، دیابت، یا نارسایی احتقانی قلب، پیش‌بینی‌کننده قوی‌تری برای مرگ و میر 5 ساله (احتمال مرگ در 5 سال آینده) است.

این مطالعه از آن زمان تکرار شده است، بنابراین ارتباط یک اتفاقی نیست. تحقیقات دیگر اختلال بویایی را با بسیاری از بیماری های تخریب کننده عصبی (پارکینسون، آلزایمر، صرع) و اختلالات خود ایمنی (مولتیپل اسکلروزیس، کرون، میاستنی گراویس) مرتبط می دانند.

دوتی می‌گوید: «اختلال بویایی می‌تواند نشان‌دهنده بسیار اولیه این چیزها باشد. می توانید استفاده کنید تست بویایی سریع SCENTinel قبلاً ذکر شد یا استاندارد طلایی آزمون شناسایی بویایی دانشگاه پنسیلوانیا/Sensonics (حدود 30 دلار). هر دو به صورت خودسرانه هستند و شامل خراشیدن و استشمام کردن کارت ها با رایحه های مختلف است. نتایج پایه ای برای حس بویایی شما ارائه می دهد و همچنین ممکن است نشان دهنده بیماری باشد. به عنوان مثال، دوتی می‌گوید: «حدود 90 درصد از افرادی که به پارکینسون مبتلا می‌شوند در اوایل از دست دادن بویایی قابل مشاهده بودند.

حتی ممکن است بوی بیماری نیز احساس شود. همسرم، «بینی»، یک پرستار ثبت نام شده در بیمارستان محلی ما است. سال‌ها پیش، زمانی که باردار بود، وارد اتاق یک بیمار شد و مجبور شد فوراً بچرخد. او به یاد می‌آورد: «بوی شدیدی از تجزیه به مشام می‌رسید، مثل اینکه در حال پیاده‌روی بودید و به حیوان مرده‌ای برخورد کردید.»

بیمار در آن اتاق سرطان مرحله IV داشت و او اصرار دارد که می تواند آن را بو کند. (حساسیت او با تولد فرزندمان به پایان رسید.)

«در 19^هفتم قرن، بوی استون [nail polish remover] در نفس به عنوان نشانه دیابت در نظر گرفته شد،” Doty می گوید. همچنین یک اختلال متابولیک به نام بیماری شربت افرا وجود دارد که در آن ادرار بوی شیرینی دارد. نمونه های بسیار دیگری در ادبیات پزشکی وجود دارد که بوی پوست به بیماری های خاصی مربوط می شود. دلیلی وجود ندارد که تغییراتی در بدن که با بیماری‌های خاص رخ می‌دهد، اگر به بزاق یا خون ما ختم شود، توسط سگ یا حتی انسان قابل تشخیص نباشد.»

در واقع، دانشمندان در حال تربیت سگ هستند (و حتی مورچه ها) برای استشمام بیماری هایی مانند سرطان، و حداقل یک زن نشان داده است که قادر است پارکینسون را با بو تشخیص دهید.

اینکه آیا «ابربوکننده‌ها» – افراد دارای حس بویایی فوق حساس – وجود دارند بحث برانگیز است. اما Doty و Mainland موافقند که طیف بویایی بسیار متفاوت است. درست مانند هر چیز دیگری، برخی افراد در آن بهتر از دیگران هستند.

شما ممکن است بیمار نباشید – فقط پیر می شوید

حس بویایی ما نیز مانند شنوایی و بینایی به مرور زمان ضعیف می شود. تحقیقات Doty نشان می‌دهد که 75 درصد از افراد بالای 80 سال «مقداری نقص قابل اثبات» دارند. بین سنین 65 تا 80، این برای نیمی از جمعیت صادق است. و در بین افراد بالای 65 سال، 5 تا 15 درصد اصلاً حس بویایی ندارند (بیماری به نام آنوسمی).

اعتقاد بر این است که این کاهش، حداقل تا حدی، ناشی از سرماخوردگی هایی است که در طول سال ها به آن مبتلا می شویم. دوتی توضیح می‌دهد: «اندوتلیوم بویایی یا غشای بالای بینی، هر بار که سرما می‌خوریم، جزایر کوچکی از آسیب به نام متاپلازی را جمع می‌کند. بنابراین، زمانی که ما در دهه 60 و 70 زندگی خود هستیم، چیزی که در غیر این صورت بی ضرر خواهد بود، مانند سرماخوردگی، می تواند ما را بر روی آبشار ببرد.

حوزه بزرگی از تحقیقات در حال حاضر این است که آیا می توان از دست دادن بویایی مرتبط با افزایش سن را کاهش داد یا متوقف کرد و آیا می توان حس بویایی ما را بهبود بخشید. نه واقعاً: سلول‌های گیرنده را نمی‌توان با کار کردن با آنها تقویت کرد. و هنگامی که آنها توسط ویروس ها، تصادفات یا پیری آسیب می بینند، نمی توانند بازسازی شوند.

ولی تو می توانی فرا گرفتن برای بوی بهتر مفهوم مرسوم “آموزش بویایی” کمی گمراه کننده است. این مغز است که می توان آموزش داد. ما می توانیم به خودمان یاد بدهیم که بوهای جدید را بشناسیم و بشناسیم. مینلند سعی می کند هر روز چیزهای جدیدی را استشمام کند، حتی تا آنجا پیش می رود که عطرهای منحصر به فرد را از عطرسازان برای نمونه سفارش می دهد. سازندگان شراب اساساً همین کار را انجام می دهند و خود را در معرض انواع مختلف شراب قرار می دهند تا تفاوت های ظریف رایحه آنها را بیاموزند.

آینده تحقیقات بویایی

همانطور که داروین خاطرنشان کرد، ما دیگر روزهای خود را به بو کشیدن زمین و ردیابی طعمه نمی گذرانیم. دکتر ماریسا کامارک، عصب‌شناس، توضیح می‌دهد که ژن‌هایی که بر این رفتارهای باستانی حکومت می‌کنند هنوز با ما هستند. و نه تنها دانشمندان می توانند نسخه اصلی یا اجدادی این ژن ها (به اصطلاح ژن های غیرعملکردی یا شبه) را شناسایی کنند، بلکه می توانند انواع یا نسخه های جدیدتر آنها را نیز شناسایی کنند. کامارک در مطالعه اخیری که او با مینلند انجام داد، شواهدی برای این نظریه یافت که حس بویایی ما، به عنوان یک گونه، ممکن است تحقیرکننده باشد.

ما دریافتیم که اغلب، انواعی که شدت کمتری را پیش‌بینی می‌کنند [for smells] انواع جدیدتر بودند. مینلند می‌گوید: «و در بویایی، ژن‌های ما سریع‌تر از سایر خانواده‌های ژن‌ها در حال جهش هستند».

اگر اتفاقی بیفتد، قرن ها طول می کشد تا آشکار شود. و هر توانایی بویایی که از دست داده‌ایم ممکن است با به دست آوردن قابلیت‌های جدید جایگزین شده یا جبران شود. (مثل بوییدن نشت گاز، چیزی که انسان ماقبل تاریخ نیازی به تشخیص یا ترس نداشت.) مانند هر بخش دیگری از ما، حس بویایی ما همیشه در حال تکامل است.

حتی اکتشافات جذاب تری در راه است. مینلند اشاره می کند که نقشه برداری از ساختار شیمیایی تا ادراک بویایی ناشناخته است (برخلاف بینایی، جایی که طول موج به رنگ تبدیل می شود، و در شنوایی، جایی که فرکانس زیر و بم را پیش بینی می کند).

او می‌گوید: «هیچ دانشمند یا عطرسازی در جهان وجود ندارد که بتواند یک ساختار مولکولی جدید را ببیند و بوی آن را پیش‌بینی کند. هدف تحقیق او توسعه آن است.

در واقع، یک نظرسنجی جهانی اخیر توسط Ericsson ConsumerLab نشان داد که اکثر مصرف کنندگان انتظار دارند تا سال 2030 بتوانند از طریق “اینترنت حواس” فیلم ها و حتی محصولات را به صورت دیجیتالی بو کنند.

تصور کنید که. اگر همسرم سر کار است، می‌توانم نمونه‌ای از عطر شیر را برایش پیامک کنم تا ببینم نوشیدن آن بی خطر است یا خیر.