تا این. در حالی که هند، ازبکستان و تایلند یکی بعد از دیگری مدال‌ها را درو کردند، ایران با ۳ طلا، ۱۲ نقره و ۱۲ برنز در جایگاه دوازدهم جدول قرار دارد.
جالب اینکه بالاتر از ایران کاروان بحرین، کره‌شمالی و چین تایپه حضور دارند که شاید کمتر کسی باور کند که بتوانند بیشتر از ایران مدال طلا بیاورند. حتی ممکن است در روز‌های آینده قطر و سنگاپور هم بتوانند بالاتر از ایران قرار بگیرند تا شکست بعدی را برای کاروان ایران، آن‌ها رقم بزنند.
البته از فردا رشته‌های امیدوارکننده برای ایران آغاز خواهند شد و نمایندگان ملی فرصت این را خواهند داشت تا در رشته‌هایی نظیر کاراته، کشتی، کبدی، دوومیدانی، قایقرانی، کوراش و… شانس خود برای مدال طلا را امتحان کنند، اما احتمالا یک سقوط تاریخی در انتظار کاروان ایران خواهد بود.
این فهرست رشته‌هایی است که احتمال بیشتری کسب مدال طلا را متوجه خود می‌بینند:
* قایقرانی: دور فینال قایقرانی فردا و پس فردا برگزار خواهد شد و احتمال کسب یک مدال طلا برای ایران وجود دارد که البته چندان هم سهل الوصول نخواهد بود.
* کوراش: فردا روز پایانی این رشته خواهد بود و ایران در رده ۹۰ کیلوگرم شانس کسب مدال طلا را دارد تا سرانجام بعد از دو باخت در فینال، ایران به مدال خوش رنگ این رشته برسد.
* وزنه‌برداری: شانس ایران برای کسب مدال طلا در این رشته، حداقلی است. در سنگین وزن و ۸۱ کیلوگرم که ایران بهترین نفرات خود را در اختیار دارد، وزنه‌برداران سایر کشور‌ها رکورد‌های بهتری دارد. در وزن ۸۹ کیلوگرم دو ورزشکار چینی شانس اول هستند و در سنگین‌وزن هم یک ورزشکار ارمنستانی، گور میناسیان، رکورددار آسیا محسوب می‌شود.
* کشتی: در کشتی از بین ۱۲ وزن (فرنگی و آزاد) تقریبا چهار مدال طلا برای ایران قطعی است. حسن یزدانی (۸۶ کیلوگرم آزاد)، امیرحسین زارع (۱۲۵ کیلوگرم آزاد)، محمدهادی ساروی (۹۷ کیلوگرم فرنگی) و امین میرزازاده (۱۳۰ کیلوگرم فرنگی) شانس اول مدال طلا هستند و از بین ۸ ورزشکار دیگر شاید در بهترین حالت، چهار مدال طلا به دست بیاید.
* کاراته: در این رشته هم شانس طلا برای مردان و زنان وجود دارد، اما بعید است که این تعداد از عدد ۴ تجاوز کند و بالاتر از این کاملا بعید است. در حالت عادی باید انتظار دو مدال طلا در این رشته را داشت.
* کبدی: قهرمانی دوره قبل ایران در این رشته باعث شده تا همه چشم‌ها به کبدی‌بازان باشد تا شاید در بخش مردان و زنان دو مدال طلا به دست بیاورند.
البته باید احسان حدادی (پرتاب دیسک) را هم به این جمع اضافه کرد که در ماه‌های اخیر رکورد‌های چندان خوبی (حدود ۶۰ متر) نداشته و امید کسب مدال طلا به شمار نمی‌رود و شاید در بهترین حالت بتواند به نقره یا برنز برسد.
شاید تنها حالتی که می‌توانست معادلات را به سود ایران تغییر دهد، کسب طلا در رشته کوراش، پینگ پونگ و حتی فوتبال بود که در تنیس روی میز باوجود درخشش باورنکردنی برادران عالمیان، مدال طلا به دست نیامد.
در مجموع اگر تمام رشته‌های بالا بتوانند حالت ایده‌آل را رقم بزنند، ایران به ۱۸ مدال طلا در مجموع تورنمنت بازی‌های آسیایی خواهد رسید، اما جالب اینکه بر اساس بررسی و تخمین مسئولان کاروان ایران، آن‌ها پیشبینی کردند که ایران روی حداکثر ۱۶ مدال طلا متوقف شود.
این به منزله آن است که ورزش ایران بعد از سه دوره، از حد نصاب ۲۰ مدال طلا پایین می‌آید و جایگاه خود را نیز از دست خواهد داد. در گوانژو ۲۰۱۰ ایران موفق شد در جایگاه چهارم قرار بگیرد و در دوره‌های بعدی نیز به رتبه پنجم و ششم دست یافت، اما حالا شاید حتی رتبه تک رقمی هم از دست برود.
بهترین آمار ایران به بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران برمی‌گردد که با کسب ۳۶ مدال طلا، ۲۸ نقره و ۱۷ برنز، جایگاه دوم به دست آمد که حالا در مقایسه با نتایج این دوره، عددی عجیب و غریب به حساب می‌آید.
به هر حال باید منتظر ماند و دید که در روز‌های آینده چه اتفاقی رخ می‌دهد و آیا کاروان ایران می‌تواند با کسب ۱۷ مدال طلای دیگر، یک شگفتی بزرگ را رقم بزند یا خیر؟
