این باور که ما باید آب بیشتری از آن‌چه که بدنمان برایش علامت می‌دهد بنوشیم، می‌تواند پیامد‌های خطرناکی داشته باشد. مصرف بیش از اندازه مایعات، زمانی که موجب رقیق شدن سدیم خون شود، می‌تواند عواقبی جدی داشته باشد. این موضوع می‌تواند موجب ورم مغز و ریه‌ها شود.
هیو مونتگومری، مدیر پژوهش انستیتوی ورزش و سلامت لندن معتقد است که بخشی از دلایل اتفاقاتی که ما به مکانیسم تشنگی خود بی‌اعتماد شده‌ایم و فکر می‌کنیم که بیش از آن چه که بدنمان می‌طلبد باید آب بنوشیم تا از کمبود آب بدن جلوگیری کنیم، نادرست است.
این باور که پیوسته باید هیدراته باشیم، معنایش این است که بسیاری افراد هر جا که می‌روند با خود آب به همراه دارند و بیش از آن چه بدنشان نیاز دارد، آب می‌نوشند. در حالی که بیشترین مقداری که یک فرد در داغ‌ترین شرایط ممکن در وسط بیابان می‌تواند عرق کند، ۲ لیتر در ساعت است، اما چنین رخدادی بسیار دشوار است. این تصور که در سفر ۲۰ دقیقه‌ای با مترو با خود نیم لیتر آب ببرید، چندان درست نیست.
مکانیسم‌های تشنگی ما با گذر از ۶۰ سالگی، حساسیت خود را از دست می‌دهد. وی می‌گوید: «با افزایش سن، مکانیسم طبیعی تشنگی در ما حساسیتش کمتر می‌شود و نسبت به جوان‌تر‌ها بیشتر در معرض کمبود آب بدن قرار می‌گیریم. با افزایش سن، نیاز است که بیشتر به عادات مصرف مایعات خود توجه داشته باشیم، تا آب بدنمان کم نشود.» متخصصان معتقدند که نیاز به مایعات در ما بسته به عواملی نظیر سن، اندازه بدن، جنس، محیط و میزان فعالیت فیزیکی است.
