خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: دیروز (شنبه ۱۱ شهریور ماه) تل آویو شاهد درگیری‌هایی بود که یادآور هفته‌ها تظاهرات در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ در سرزمین‌های اشغالی است. ظهر روز گذشته درگیری‌های شدیدی میان نیروهای پلیس رژیم صهیونیستی و اتباع مهاجر اریتره‌ای و دیگر سیاه پوستان یهودی در تل آویو رخ داد.
بهانه درگیری‌ها چه بود؟
بهانه شروع این درگیری‌ها، حضور حامیان دولت اریتره و مخالفان رئیس جمهور این کشور یعنی ایسایاس افورکی بود. قرار بود که سفارت اریتره در تل‌آویو به مناسبت روز انقلاب، که یادآور آغاز جنگ استقلال اریتره علیه اتیوپی در اول سپتامبر ۱۹۶۱ است، جشنی را برگزار کند. گفتنی است انقلاب اریتره در نهایت به استقلال این کشور از اتیوپی در سال ۱۹۹۱ منجر شد.
جشنی که البته به ساعت‌ها درگیری منجر شد و با ورود پلیس این درگیری‌ها شدت گرفت و تا بعداز ظهر و با زخمی شدن بیش از ۱۵۰ نفر ادامه یافت. گفته می‌شود که بیش از ۱۸ هزار پناهجوی اهل اریتره در اسرائیل حضور دارند که بیشتر آنها به طور غیرقانونی از طریق شبه جزیره سینا در مصر وارد آن کشور شده‌اند.
همچنین سودانی‌تبارها و اتیوپی تبارها نیز در این اعتراضات شرکت کردند و به نظر می‌رسد سایر سیاه‌پوستان فرصت را غنیمت شمرده تا اعتراضات خود را فراتر از اریتره‌تبارها علیه حاکمیت نژادپرستانه در تل‌آویو اعلام کنند. تصاویر زیادی منتشر شده که خونریزی شدید و زخمی شدن برخی معترضان را نشان می‌دهد.
تایمز اسرائیل خبر داده است که حال ۱۵ نفر از آسیب‌دیدگان اعتراضات وخیم است و ۱۱ نفر از آنها بر اثر شلیک گلوله زخمی شده اند، از جمله چهار نفر که تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اند. جراحات دیگر معترضان شامل ضربات چاقو و ضربه به سر بوده است.
گزارش‌ها حکایت از خشونت گسترده نیروهای نظامی و پلیس علیه سیاه‌پوستان معترض در تل‌آویو دارد. از جمله روزنامه صهیونیستی تایمز اسرائیل خبر داده است که نیروهای پلیس از سلاح گرم به صورت گسترده علیه معترضان استفاده کردند. سیاه پوستان باور دارند که این حملات مانند مثال‌های قبل، ناشی از نگاه نژاد پرستانه به آنهاست.
سیاه پوستان در سرزمین‌های اشغالی و سابقه اعتراضات
همانگونه که گفته شد، اتفاقات دیروز تل آویو و برخورد شدید پلیس با سیاه پوستان، هرچند دلیل اولیه آن دیگری بین مخالفین و موافقین دولت کنونی اریتره بود، اما پیوستن دیگر آفریقایی‌های سیاه پوست به این تظاهرات و کشیده شدن این اعتراضات به خیابان‌ها، مغازه‌ها و درگیری شدید با پلیس طی چند ساعت، نشان از یک مسئله دیگر دارد که اتفاقاً در سرزمین‌های اشغالی مسبوق به سابقه است؛ و ریشه اصلی آن هم «نژاد پرستی علیه یهودیهای سیاه پوست» است.
سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ هم درگیری و تظاهرات‌های گسترده‌ای در تل آویو و دیگر مناطق از سوی سیاه پوستان رخ داد. سال ۲۰۱۹ اعتراضات یهودیان فلاشا با کشته شدن یک جوان ۱۸ ساله شروع شد. به باور فلاشا و خانواده مقتول، فرزندشان به دلیل آنکه تنها یهودی اتیوپیایی و سیاه‌پوست بوده به دنبال یک جدال کوچک از ناحیه سینه هدف گلوله قرارگرفته و به قتل رسیده است. سال ۲۰۱۵ هم انتشار ویدئوی ضرب و شتم یک جوان نظامی سیاه‌پوست توسط دو مأمور سفیدپوست پلیس، بیش از دو هزار تن از سیاه پوستان آفریقایی‌تبار در بیت‌المقدس و تل‌آویو را به خیابان‌ها کشاند.
سابقه درگیری‌ها و گسترده و وخیم بودن حال ۱۵ سیاه پوست در درگیرهای دیروز مقامات تل آویو را نگران کرده که شاید اعتراضات گذشته تکرار شود. همین مسئله باعث شد دیروز نتانیاهو در اقدامی فوری به همه نهادهای امنیتی دستور داد به سرعت نظم عمومی را در جنوب تل‌آویو برقرار کنند.
این ترس زمانی مضاعف می‌شود که تظاهرات شنبه‌ها علیه قانون اصلاحات قضائی هنوز یقه نتانیاهو را رها نکرده و دیشب بعد از آرام شدن خیابان‌های جنوب تل آویو، تظاهرات‌های اعتراضی در مرکز شهر برپا شد.
یهودیانی که یهودی نیستند!
به صورت کلی به یهودیان آفریقایی در سرزمین‌های اشغالی فلاشا (فالاشه) یا یهودیان اتیوپی تبار می‌گویند. بخشی از یهودیانی که اکنون اریتره ای نامیده می‌شوند، همان یهودیان فلاشا هستند که در دهه‌های ۹۰ میلادی از اتیوپی به سرزمین‌های اشغالی آمده اند.
امروزه بیش از ۱۲۰ هزار اتیوپیایی‌تبار در فلسطین اشغالی زندگی می‌کنند که حدود ۲ درصد جمعیت آن را تشکیل می‌دهند. از این جمعیت، تنها یک‌سوم آنها متولد خود سرزمین‌های اشغالی هستند و مابقی آنها، از آفریقا مهاجرت نموده‌اند. پس از تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی، در اصالت آئین اتیوپی‌ها بحث‌های زیادی رخ داد و تردید ایجاد شد و به نظر صهیونیست‌ها، آنها یهودیانی «راستین» نبودند.
لذا در ابتدا از زندگی در اراضی مقدس منع شدند. این ممنوعیت تا سال ۱۹۷۵ ادامه داشت، اما در این سال اسحاق رابین، نخست‌وزیر وقت این رژیم، یهودیان فلاشا را به رسمیت شناخت و ممنوعیت مذکور برداشته و یهودیان اتیوپیایی از «حق» مهاجرت به سرزمین مقدس برخوردار شدند. رابین تنها یک هدف داشت، افزایش جمعیت.
بر طبق جدیدترین آمارهای وزارت رفاه و خدمات اجتماعی رژیم صهیونیستی، حدود ۷۵ درصد از خانواده‌های اتیوپیایی زیر خط فقر زندگی می‌کنند. دوسوم از آنها- و در برخی از شهرها نزدیک به ۹۰ درصدشان- محتاج کمک‌های دولتی و اعانات برای گذران زندگی خود هستند. نرخ بیکاری در میان آنها نزدیک به ۷۰ درصد است و تنها ۲۱ درصد از نوجوانان اتیوپیایی یا آفریقایی شرایط حضور در دانشگاه‌ها را پیدا می‌کنند.
امروزه یهودیان فلاشا بسیار از زندگی خود ناراضی‌اند. یکی از دلایلی که فلاشاها را به سوی اعتراض سوق داده تصویب قانون دولت-ملت یهود است. این قانون در بند نخست به تعریف آنچه «دولت اسرائیل» نامیده شده می‌پردازد؛ «اسرائیل» یک سرزمین برای «قوم یهود» بر اساس حق طبیعی، فرهنگی، دینی و تاریخی معرفی می‌شود. تأکید بر قوم یهود به‌جای آئین یهود، نژادپرستانه بودن این قانون را کاملاً عیان می‌کند. ضمن آنکه طبیعی، مذهبی و تاریخی دانستن سرزمین فلسطین برای قوم یهود کاملاً امری ضد حقوقی و ضد انسانی حتی بر اساس تمام قطعنامه‌های سازمان ملل، شورای امنیت و یونسکو است. در این بند تأکید شده حق تعیین سرنوشت «اسرائیل» تنها منحصر به قوم یهود است؛ این ادعا به معنای نادیده گرفتن و کنار گذاشتن اعراب یهودی، دروزی ها و حتی یهودیان فلاشا و آفریقایی است که اکثر صهیونیست‌ها آنان را از قوم یهود نمی‌دانند.
رژیم صهیونیستی در دوگانه، ادغام یا اخراج؟
علی رغم گذشت چند دهه از اجازه ورود یهودیهای آفریقایی به سرزمین‌های اشغالی با هدف افزایش تعداد مهاجرین و جبران کمبود جمعیت در مقابل اعراب و فلسطینی‌ها، اما هنوز گویا در سطح اجتماعی و سیاسی صهیونیست‌ها، شرایط برای پذیرش آنها وجود ندارد. ضمن آنکه فقر، پایین بودن سطح سواد و در نتیجه پایین بودن منزلت اجتماعی باعث شده گروه‌های تبهکار در آنها زیاد بوده و جامعه سیاه پوستان آفریقایی رژیم صهیونیستی در یک دور باطل نژاد پرستی و احساس تحقیر قرار بگیرند.
از سوی دیگر تلاش‌هایی برای بهبود وضعیت آنها چه در سطح اقتصادی و چه منزلت اجتماعی رخ داده است. به طور نمونه می‌توان به ساخت فیلمی در سال ۲۰۱۹ پس از اعتراضات آن سال اهالی فلاشا در سرزمین‌های اشغالی با عنوان میعادگاه غوطه‌ور دریای سرخ (The Red Sea Diving Resort)اشاره کرد. این فیلم در خصوص مهاجرت یهودیان اتیوپی ، به سرزمین‌های اشغالی طی دهه ۸۰ میلادی است. در فیلم یک گروه از اعضای موساد طی عملیات‌های گوناگون هزاران یهودی آواره اتیوپی را از اردوگاه‌های آوارگان در سودان از طریق دریا با کمک نیروی دریای ارتش اسرائیل و در عملیات آخر از طریق هواپیما وارد اسرائیل می‌کنند. محل پوشش این تیم نجات برای انجام عملیات، یک هتل ساحلی کنار دریای سرخ است. ساحلی که البته آن دوران جزئی از اتیوپی بوده است و از سال ۱۹۹۱ با اعلام استقلال اریتره از اتیوپی، دیگر جزو خاک اریتره است.
این فیلم سعی کرده است با قهرمان نشان دادن یک عضو موساد، یهودیان فلاشای آفریقایی را هم در خانواده اسرائیل جا دهد و در حاشیه این مسئله به کلیدواژه همیشگی «آوارگی یهود» و «ظلم به یهود در تاریخ» بپردازد.
اما با این حال طیف زیادی به دنبال اخراج فلاشا و اریتره تبارها هستند، امروز رسانه‌های عبری به نقل مقامات فاش کردند که دولت نتانیاهو قصد دارد برخی از اریتره و اتیوپی تبارهایی که هنوز پاسپورت ندارند و در درگیری‌های دیروز نقش داشته اند را اخراج کند. آی ۲۴ فاش کرد کمتر از یک روز پس از برگزاری تظاهرات گسترده سیاه پوستان اریتره تبار در تل آویو، حال کابینه نتانیاهو یک کمیته ویژه وزیران را تشکیل داده است که وظیفه آن بررسی امکان اخراج معترضان اریتره ای است.
نتیجه
رژیم صهیونیستی نه تنها از منظر سیاسی، حقوقی و شیوه شکل‌گیری یک موجود نامشروع و دروغین است، بلکه از منظر جامعه شناسی مختصات یک واحد نرمال را ندارد. شکل‌گیری بر اساس ادعای دروغ «آرمان صهیونیسم و سرزمین موعود» موجب شد در دهه‌های اول ۱۹۰۰ تا دهه ۱۹۵۰ یهودیان زیادی با نژاد، تفکر و حتی مذهب‌های گوناگونی از سراسر جهان با وعده‌های دروغین به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت نمایند. این مهاجرت‌ها بر پایه یک هدف خیالی موجب شد جامعه شکل‌گرفته در سرزمین‌های اشغالی هیچ‌یک از الزامات شکل‌گیری یک جامعه را نداشته باشد.
با گذشت چند دهه این چند دستگی هویتی و شکاف اجتماعی جامعه یهودی سرزمین‌های اشغالی نه تنها ترمیم نشده است، بلکه روز به روز افزایش هم یافته است. اختلاف میان مذهبی‌ها و سکولارها، اعراب اسرائیلی با یهودی‌ها، سفاردی ها و اشکنازی‌ها، نژاد پرستی نسبت به یهودیان فلاشا و سیاه پوست و … همگی بخشی از نزاع‌های اجتماعی زنده و پویای سرزمین‌های اشغالی است که روز بروز در حال تشدید است. نزاعی که برای صهیونیست‌ها یادآور فروپاشی دو حکومت یهودی تاریخ در دهه هشتم عمرشان است.
