«مبلغ» نوشت: دکتر عباس طارمی پژوهشگر معنویت و عرفان در کانال شخصی خود نوشت:
اعجاز حضرت سجّاد علیهالسّلام آن مطالبی نیست که در کتب تاریخ و سِیَر مذکور است؛ اعجاز آن حضرت این «مناجات مُریدین» است و با این مناجات دیگر حجّت را بر همۀ مدّعیانِ مسیر کمال و آنان که دمادَم، دم از ولایت و قُرب و ظهورِ خوارق عادات و همنشینی با اولیای حقّ میزنند تمام کرده است، و پَتۀ همه آنان را بر آب ریخته و نقش رنگارنگ و پر جاذبهشان را نقش بر آب میسازد.
آنان که تصوّری از معرفت و شناخت ذاتِ حضرت حق ندارند و فقط به صرف انکارِ وصول به این مرتبه بسنده میکنند و عارفانِ بالله و واصلان به کعبۀ ذات و حریمِ حضرت محبوب را مورد طعن قرار می‌دهند. آیا بالاتر و رساتر از این فقرات میتوان یافت که فقط خواست و همّت و اراده و اختیار و حبّ و عشق و وَلَه و آرزو، و خلاصه تمام شراشرِ وجود را فقط و فقط در وصول به حقیقت ذات و فناء و لقای حضرت پروردگار قرار داده باشد؟!
آیا منظور حضرت از «أقصیٰ مقَاصِد [در مناجات مریدین]، وصول به ”اسم اعظم“ و ”مِس را طلا نمودن“ و یا ”مریض را شفادادن“ است؟!
این را که یک مُرتاض هندی هم می‌تواند انجام دهد! و آیا مقصود از منزلتِ عُلیا و یا بالاترین نصیب از معرفتِ حضرت حق ”اطّلاع بر ضمایر“ و ”کشف مسائلِ پشت دیوار و آنطرف کرۀ زمین“ و غیره است؟ این که با یک اشعۀ ایکس و چند آنتنِ مخابراتی حاصل میشود! و اینکه حضرت می‌فرماید: «لقاء و زیارت تو نور چشم من است!» مقصودْ ”سیب و گلابی و نَهر و حُورالعین در بهشت“ است؟!
اسرار_ملکوت، ج 2 ص 233
