کلیه ها وظایف بسیار مهمی در بدن دارند. از جمله مشارکت در فعالیت خون ساز بدن، تنظیم متابولیسم ویتامین D، مشارکت در متابولیسم کلسیم و سیستم استخوانی، کنترل سیستم اسیدی و بازی بدن و دفع سموم.
برای از بین بردن سموم از بدن، خون از گلومرول کلیه ها عبور می کند که عملکرد صافی دارند. این فیلتر باعث می شود که مواد ضروری برای قسمت های مختلف بدن بازجذب شده و در عین حال سموم و مواد زائد دفع شوند.
هنگامی که کلیه تغییر می کند، موادی از آنها عبور می کنند که معمولاً نباید از گلومرول ها عبور کنند، مانند پروتئین ها و برعکس، بازجذب مواد لازم تغییر می کند. البته در مقدار بسیار کم (کمتر از 150 میلی گرم در هر 24 ساعت) می توان انواعی از پروتئین ها را در ادرار مشاهده کرد و این طبیعی است.
فردی که مشکل پروتئینوری (دفع پروتئین در ادرار) دارد، پروتئین را به طور غیر طبیعی از طریق ادرار دفع می کند.
پروتئینوری می تواند نشانه بسیار مهمی از بیماری های زمینه ای کلیوی باشد. در واقع بهتر است بگوییم که پروتئینوری یک بیماری نیست، بلکه یک علامت مهم است که ممکن است به دلیل اثر نامطلوب برخی داروها بر کلیه یا در حین برخی بیماری های عفونی بروز کند. پروتئینوری ممکن است به دلیل دیابت و فشار خون نیز دیده شود.
به طور کلی پروتئینوری چیزی است که نباید به راحتی از کنار آن گذشت و مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات و معاینات در این موارد ضروری است.
اولین قدم در معاینات بررسی این است که آیا بیمار پروتئینوری دارد یا خیر. این از طریق تجزیه و تحلیل معمول ادرار تعیین می شود. پس از آن باید مشخص کنیم که در 24 ساعت چقدر پروتئین دفع شده و نوع آن را مشخص کنیم.
اگر فردی با پروتئینوری مواجه شود و حجم پروتئین دفع شده از حد مشخص شده بیشتر شود، جایگزینی این پروتئین برای بدن دشوار می شود.
بد نیست بدانید که پروتئین ها مولکول هایی هستند که فشار اسمزی را در داخل رگ های خونی ایجاد می کنند و در نتیجه باعث نشت آب از داخل رگ ها به داخل بافت ها می شوند. پیدا نکردن
به همین دلیل، یکی از نشانه های پروتئینوری، نشت آب از رگ ها است که می تواند به صورت تورم ظاهر شود. این حالت (ادم) در مناطقی که پوست شل است، مانند زیر چشم، سریعتر رخ می دهد. در این شرایط ادم اندام ها ایجاد می شود به طوری که اگر فردی انگشتر به دست داشته باشد به آن توجه نمی کند.
البته همه ادم ها نشانه بیماری کلیوی نیستند. بسیاری از بیماران هنگام مراجعه به پزشک به دلیل تورم دست و پا نگران بیماری کلیوی هستند. اما این درست نیست که هر کسی که ورم زیر چشم دارد، لزوماً پروتئینوری دارد.
افراد باید هر 6 ماه یکبار با پزشک مشورت کنند و آزمایشات لازم را انجام دهند، اما اگر فردی علائمی مانند پر ادراری، سوزش سر دل، تکرر ادرار و خون در ادرار را تجربه کرد، باید سریعاً به پزشک مراجعه کند.
خوردن پروتئین راه حل نیست
گاهی اوقات افراد فکر می کنند با مصرف پروتئین می توانند این مشکل را حل کنند. اما اینطور نیست. پروتئین دفع شده در ادرار می تواند باعث آسیب غیر قابل برگشت به بافت های گلومرولی شود و منجر به از دست دادن عملکرد طبیعی کلیه شود. بنابراین مصرف پروتئین اشتباه است و برای درمان باید دستورات پزشک متخصص را رعایت کرد.
مواردی مانند عفونت ادراری و سنگ کلیه علائمی دارند، اما پروتئینوری علامتی است که بیمار در مراحل اولیه متوجه آن نمی شود. علائم اولیه ممکن است شامل پروری، بیدار شدن در شب برای ادرار کردن و ادم اندام ها باشد.
پس از تشخیص بیماری، پزشک ممکن است رژیم غذایی خاصی را تجویز کند.
البته ممکن است برای تشخیص دقیق بیماری نیاز به نمونه برداری از کلیه باشد، زیرا هر بیماری کلیوی درمان و داروی خاص خود را دارد.
