به گزارش رکنا، در سال های اخیر بیماران در کشور برای تامین انسولین مورد نیاز خود با مشکلات زیادی مواجه شده اند. انسولین نقش کلیدی در کاهش قند خون دارد. کمبود انسولین باعث افزایش قند خون می شود که می تواند منجر به مشکلات متعددی از جمله آسیب به رگ های خونی شود که می تواند منجر به مشکلات قلبی، سکته و بیماری کلیوی شود. از دیگر مشکلات این بیماران است.
فرسودگی تجهیزات پزشکی؛ چالشی جدید برای بیماران دیابتی
از دیگر پیامدهای این بیماری مشکلات چشمی، ضعف سیستم ایمنی و احتمال بیشتر عفونت است. در صورت کمبود انسولین، بدن شروع به استفاده از چربی ها برای انرژی می کند که می تواند منجر به تولید اجسام کتون شود و باعث کتواسیدوز دیابتی شود که یک بیماری بالقوه کشنده برای بیمار است. کنترل ضعیف قند خون می تواند منجر به آسیب دائمی کلیه شود. بیماران دیابتی که انسولین دریافت نمی کنند ممکن است دچار نارسایی کلیه شوند که درمان آن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد. سطح بالای قند خون می تواند به رگ های خونی آسیب برساند و خطر بیماری قلبی و سکته را افزایش دهد. عدم کنترل قند خون به دلیل کمبود انسولین می تواند منجر به رتینوپاتی دیابتی و سایر مشکلات چشمی شود که در نهایت منجر به از دست دادن بینایی می شود.
تحریم ها و خودتحریمی ها؛ مقصر اصلی کمبود انسولین است.
ساییدگی و پارگی تجهیزات، مانند دستگاه های اندازه گیری قند خون یا نوارهای آزمایش، می تواند دقت اندازه گیری قند خون را کاهش دهد. این امر باعث می شود که بیمار نتواند به طور دقیق سطح قند خون خود را کنترل کند و افزایش یا کاهش ناگهانی سطح قند خون را تجربه کند. سرنگ‌های فرسوده، قلم‌های انسولین یا پمپ‌های انسولین ممکن است انسولین را به درستی تحویل ندهند، که می‌تواند منجر به تنظیم ضعیف قند خون و مشکلات جدی سلامتی شود. نباید فراموش کنیم که بیماران دیابتی که به درمان های کافی دسترسی ندارند، بسیار بیشتر از دیگران می توانند با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم کنند. نگرانی از عواقب عدم درمان بیماری و عوارض طولانی مدت آن می تواند به این مشکلات روانی دامن بزند. علاوه بر این، بدون دسترسی به انسولین و تجهیزات پزشکی مناسب، بیماران ممکن است نتوانند فعالیت های روزانه خود را انجام دهند. این محدودیت ها می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی و اختلال در امور اجتماعی، کاری و شخصی شود.
زندگی در خطر: بیماران دیابتی بدون انسولین چه می کنند؟
یک بیمار دیابتی در پیامی به رکنا گفت: من دیابت دارم و انسولین مصرف می کنم، این اواخر انسولین ها آنطور که باید اثری ندارد، ابتدا فکر می کردم بدنم در برابر انسولین مقاوم است تا اینکه دکتر انسولین مارک دیگری برایم تجویز کرد. انسولین را که باید از بازار خارج می کردم بدون بیمه چه کسی باید هزینه آن را جبران کند.
چالش های مدیریت مواد مخدر در ایران; از تولید ملی تا واردات محدود
دکتر بابک قرایی مقدم جراح مغز و اعصاب می گوید: کشور ما به دلیل تحریم های خارجی و خودتحریمی های داخلی در شرایط خاصی قرار دارد، باید همه چیز به خودمان وابسته باشیم، کشورهای کمی در دنیا انسولین تولید می کنند زیرا به راحتی می توانند انسولین تولید کنند. واردات دارو از سایر کشورها در این صورت حتی واردات دارو برای آنها ارزانتر است اما در کشور ما به دلیل تحریم ها محدودیت های زیادی در حوزه بهداشت و درمان ایجاد شده است. شرکت‌ها از برقراری ارتباط با ایران می‌ترسند، بنابراین ما مجبوریم روی تولید داخلی تمرکز کنیم، به همین دلیل مجبوریم داروهای زیادی را در کشور تولید کنیم، اگرچه اگر تولید انسولین در کشور ما کاهش پیدا کند، ممکن است به صرفه نباشد با یک بحران بزرگ روبرو می شوند.”
ده ها هزار بیمار دیابتی در ایران
و ادامه می دهد: اگر بیماران وابسته به انسولین نتوانند به دارو دسترسی پیدا کنند جانشان در خطر است، ده ها هزار بیمار دیابتی در کشور ما زندگی می کنند و نیاز به انسولین دارند، اگرچه در بسیاری از موارد تولید دارو به صرفه نیست، اما ما در مواد اولیه برای تولید داروها از خارج از کشور وارد می شود همکاری نکن با ایران در شرایطی که ریسک نرخ ارز بالاست، ما جزو معدود کشورهایی هستیم که بسیاری از نیازها را در داخل تامین می کنیم.
این پزشک ادامه می دهد: اگر یکی از شرکت های تولید کننده انسولین در ایران دچار مشکل شود، بسیاری از بیماران دیابتی درگیر مشکلات درمانی خواهند شد، بحث دارو و تجهیزات در کشور ما یک موضوع بحرانی و مدیریت بسیار سخت است. چند سال پیش در ایران انسولین تولید نمی‌شد، اما به دلیل تحریم‌ها مجبور شدیم این دارو را در کشور تولید کنیم، اما این یک راه‌حل بلندمدت نیست و مسئولان ارشد کشور باید فکری به حال آن کنند برای کشور و ما مجبور بودیم این کار را برای کشور انجام دهیم شرایط خاص بسیاری از بیماران مانند بیماران پروانه ای هر از چندگاهی با مشکلاتی مواجه می شوند که به طور مستقیم به تحریم مربوط می شود. ایران قدیمی است و بازسازی ها به درستی انجام نمی شود.»
قند خون کنترل نشده؛ تهدیدی جدی برای سلامت جامعه
فقدان انسولین و فرسودگی تجهیزات پزشکی نه تنها بر کیفیت زندگی بیماران دیابتی تأثیر می گذارد، بلکه می تواند هزینه های طولانی مدت درمان را نیز به میزان قابل توجهی افزایش دهد. در بسیاری از موارد، بیماران دیابتی که درمان کافی دریافت نمی کنند، دچار عوارضی مانند نابینایی، نارسایی کلیه و بیماری قلبی می شوند که به نوبه خود نیازمند درمان های پیچیده تر و پرهزینه تری هستند. علاوه بر این، اختلال در زندگی روزمره و کاهش توانایی انجام فعالیت های اجتماعی و کاری منجر به مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی می شود که به نوبه خود مشکلات درمانی بیماران را تشدید می کند.
انسولین از بازار آزاد تا تحریم چرا بیماران دیابتی قربانی می شوند؟
اگرچه در شرایط تحریم و محدودیت های اقتصادی، تولید دارو در داخل کشور یکی از راه حل ها به نظر می رسد، اما این موضوع باید به صورت پایدار و بهینه مدیریت شود. مسئولان باید تلاش کنند تا تولید داخلی را برای تامین نیازهای ضروری مردم تقویت کنند و همچنین واردات داروهای مورد نیاز از کشورهای دیگر را تسهیل کنند. از سوی دیگر تجهیزات پزشکی به ویژه دستگاه های سنجش قند خون و سایر تجهیزات مربوطه برای افزایش دقت درمان و جلوگیری از بروز مشکلات احتمالی نیاز به نوسازی و به روز رسانی دارند.
در نهایت تامین انسولین و تجهیزات پزشکی باید به عنوان اولویت های سلامت بیماران دیابتی در نظر گرفته شود تا بتوانند زندگی آبرومندانه تری داشته باشند و از مشکلات جدی تری جلوگیری کنند. به این ترتیب کاهش بار درمان و پیشگیری از عوارض جدی نه تنها در بهبود وضعیت سلامت بیماران موثر خواهد بود، بلکه از هزینه های بالای درمانی در آینده جلوگیری می کند.
