یک سال پیش پلیس از ناپدید شدن مردی که در کارگاهی در شرق تهران کار می کرد مطلع شد. خانواده این مرد که بهرام نام دارد می گویند چند روزی است که مفقود شده است. تحقیقات برای یافتن بهرام آغاز شد، اما به جایی نرسید و همکارانش گفتند که از او چیزی نمی‌دانند.
چند روز بعد بهزاد برادر بهرام برای جستجوی برادرش وارد تهران شد اما او نیز ناگهان ناپدید شد و ماموران متوجه شدند که احتمالا هر دو برادر به همین دلیل ناپدید شده اند.
پدر این دو برادر گفت: وقتی بهرام گم شد، برادرش بهزاد از شهرستان به تهران آمد تا سرنخی از او بیابد. می خواستم به مغازه بروم و دوربین های امنیتی را چک کنم، اما دیگر چیزی از او نمی دانم.
پلیس با مراجعه به کارگاه متوجه شد که حافظه دوربین های کارگاهی که دو برادر در آن قرار داشتند به مدت یک ماه پاک شده است.
با برانگیختن شک ماموران پلیس، تصاویر دوربین های امنیتی کارگاه های مجاور را بررسی کردند و متوجه شدند که بهروز با خودروی خود وارد کارگاه برادرش شده اما هرگز از آن خارج نشده است.
همین سرنخ برای زیر سوال بردن صاحب کارگاه به نام احسان که شریک بهرام بود کافی بود.
این مرد گفت: من و بهرام کارگاه را به صورت مشارکتی شروع کردیم و هیچ اختلافی با هم نداشتیم. من از سرنوشت این دو برادر اطلاعی ندارم.
در حالی که این مرد مدعی بی اطلاعی از سرنوشت دو برادر بود، ماموران از کارگر 42 ساله کارگاه به نام مهران بازجویی کردند.
مهران به قتل دو برادر اعتراف کرد و گفت که این کار را با کمک احسان انجام داده است.
احسان به ماموران گفت که در این قتل ها نقشی نداشته است اما مهران مدعی شد که احسان او را مجبور به کشتن بهرام کرده است.
با تکمیل تحقیقات و صدور کیفرخواست، پرونده برای رسیدگی به دادگاه ارجاع شد. در جلسه ای که در شعبه 13 دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد، کیفرخواست دو متهم برای اولین بار قرائت شد. سپس اولیای دم این دو برادر در جایگاه قرار گرفتند و خواستار صدور حکم قصاص شدند.
نوبت به مهران که رسید، اتهام قتل را پذیرفت و گفت: بهرام و احسان با هم اختلاف داشتند. احسان به من گفت اگر بهرام را بکشم 20 میلیون تومان به من می دهد و من هم قبول کردم چون مشکل مالی داشتم. من این کار را با کمک دوستم دیوید انجام دادم.
متهم گفت: بهرام را طبق نقشه از پیش طراحی شده و با همدستی داوود رانندگی با خودروی خود در بزرگراه امام علی (ع) کشتم و جسد او را به آتش کشیدم. چند روزی از ماجرا می گذشت که برادر بهرام به کارگاه آمد و گفت می خواهد دوربین های مداربسته را ببیند. اول دستی به سرش زدم اما اصرار کرد. متوجه شدم که نمی توانم از شر او خلاص شوم، او را به ضرب گلوله کشتم تا پیگیر پرونده برادرش نشود.
وی در تشریح جزئیات این حادثه گفت: وی برای کار از شهرستان به تهران آمده بود و 4 سال در کارگاه تراشکاری مشغول به کار بود. ماهانه یک میلیون و 800 هزار تومان حقوق می گرفتم و این مبلغ برای زندگی من کافی نبود. همسر و فرزندانم در شهر زندگی می کردند و شرایط اقتصادی خوبی نداشتیم. تا اینکه یک روز احسان پیشنهاد خوبی داد و گفت 20 میلیون تومان به من می دهد تا بهرام را که شریک کارگاه و صاحب طبقه پایین بود بکشم. او قول داد بعد از اجرای نقشه ترور پول بیشتری به من بدهد. من هم قبول کردم. رفتم مرز مهران و یک اسلحه و پنج فشنگ جنگی 20 میلیون تومب خریدم. 20 میلیونی که کارفرما به من داد خرج رفت و آمد و خرید اسلحه شد اما قول داد بعد از اجرای نقشه ترور برای تغییر زندگی ام پول خوبی به من بدهد.
وی ادامه داد: یک ماه اسلحه را در طبقه بالای کارگاه پنهان کرده بودم و به دنبال فرصتی مناسب برای کشتن بودم تا اینکه یک شب احسان من و کارگر دیگری به نام داوود و بهرام را به باغ خود در مرزن آباد دعوت کرد. از ما خواست نقشه ترور را در جاده اجرا کنیم. در راه با اسلحه ای که خریده بودم به سر بهرام شلیک کردم و شیشه جلوی ماشین شکست. آنقدر ترسیده بودم که ماشین را متوقف کردیم و بعد با دوستم تماس گرفتم و از او خواستم ماشین دیگری بیاورد. ماشین بهرام را هم جایی گذاشتیم. از اتفاقی که افتاد خیلی ترسیدم.
گفت: سپس جنازه را در تنه گذاشتیم و داوود با هیزم هایی که قبلاً در کارگاه جمع آوری کرده بودیم، آن را آتش زدیم. مدتی بعد که برادرش آمد از ترس او را کشتم.
نوبت به احسان که رسید، منکر اتهام شد و گفت: واقعاً نمی دانم چه شده است. من اصلا متوجه نشدم من با بهرام مشکلی نداشتم. مهران یک بار از من دزدی کرد و من او را اخراج کردم. سپس خودش مرا به فروشنده معرفی کرد و من به اموالم رسیدم. وقتی این اتفاق افتاد مهران با التماس برگشت اما من چیزی از او طلب نکردم.
این در حالی بود که داود از اتهام دست داشتن در قتل نیز تبرئه شد.
در نهایت پس از دفاع از هر دو متهم، قضات ادامه جلسه را به تکمیل تحقیقات درباره نقش داوود در این پرونده موکول کردند.
