خبر آنلاین ادامه یافت، سخنان زیبا و صادقانه. یک استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاح طلب در مقاله ای در روزنامه سازندگی نوشت:
بیش از صد روز ریاست جمهوری مسعود بزیکیان قبول می شود در این دوره نه می توان به شما نمره مردود داد و نه از نظر من، نمی توان به شما نمره بالایی داد. اگر بخواهم عددی مثل عملکرد شما در 100 روز اعلام کنم، نمره 12 است که نمره قبولی است اما نمره بالایی نیست. در عین حال باید اعتراف کنم که به شدت نگران و نگران هستم که آقای بزیکیان به سرنوشت آقای روحانی دچار نشود و اتفاقی که برای دولت روحانی افتاد برای دولت پزشکان هم نیفتد.
نباید فراموش کرد که در اردیبهشت 1395 بیش از 24 میلیون نفر پای صندوق های رای رفتند و به روحانی رای دادند. حالا که تعداد مشارکت بسیار پایین است، ارزش آن را 24 میلیون می دانیم و می فهمیم که این رقم چقدر بالا و مهم بوده و فردی که با این تعداد رئیس جمهور شده چه قدرتی می تواند داشته باشد. در آن زمان افرادی بودند که نمی خواستند در انتخابات شرکت کنند و مردد بودند، اما در نهایت به روحانی اعتماد کردند و پای صندوق های رای رفتند و به او رای دادند. حتی افراد زیادی بودند که آبرو و حتی ثروت و سرمایه خود را به خطر انداختند تا جامعه را به رای دادن به ریاست جمهوری حسن روحانی ترغیب کنند.
همه ما به خوبی به خاطر داریم که در 9 اردیبهشت 96 در اواخر شب هنوز خیلی ها برای رای دادن به آقای روحانی صف کشیده بودند، اما چه شد؟ روحانی متأسفانه بعد از اردیبهشت 1395 راه دیگری را در پیش گرفت و با مردم دیگر ارتباط برقرار کرد و کشور را اداره کرد که گویی به آرای 24 میلیونی اهمیتی نمی دهد. البته باید بهانه های او را هم در نظر بگیرید و بدانید که ریاست جمهوری همه قدرت نیست، اما بی توجهی روحانی به اصلاح طلبان و هیأت انتخاباتی آنها به یکباره محیط او را خالی کرد تا مخالفان راحتتر بتوانند وی را تخریب کنند.
پس ترس همینه کسانی که در انتخابات ریاست جمهوری سال 1403 به آقای مزیکیان رای دادند با تردید کامل بعداً از اینکه دولت آقای مزیکیان از مطالبات مردم یا بی تفاوتی خود رئیس جمهور نسبت به مردمی که به ایشان رای داده بودند دور شد، ابراز تأسف کردند و به سمت مجلس رفتند. نتیجه این است که بهتر بود پای صندوق های رای نمی رفتند زیرا به نظر می رسد رئیس جمهور منتخب دولت ایران جامعه ای را که او را به ریاست جمهوری رسانده فراموش کرده است.
از این منظر میخواهم به شما بگویم که شما مسئولیتپذیر و متعهد هستید، آقای همه ما قبول داریم که در ایران رئیسجمهور نتواند به خیلی چیزها دست پیدا کند، اما این بدان معنا نیست که هر کاری را که باید انجام دهد رها میکند. . اگر در برخی مسائل نمی توانید کاری انجام دهید، باید به جامعه نشان دهید که مطالبات مردم و حرف هایی که مطرح کرده اید را فراموش نکرده اید.
اگر موضوع رفع حصر، آزادی زندانیان سیاسی، آزادی کامل مطبوعات و حل مسئله حجاب اجباری و مسائلی از این دست به طور کامل در دست رئیس قوه مجریه نیست، به این معنا نیست که برای آنها بی تفاوت است. به محض پرداختن به این مسائل و تلاش برای حل آن، جامعه متوجه می شود که رئیس جمهور آنها را فراموش نکرده و در صدد رفع آن است. طبیعتاً این باعث دلگرمی مردم برای او و رأیی که داده اند و در نهایت ایجاد امید می کند.
این عبارت را چند بار در این یادداشت تکرار می کنم، آقای رئیس جمهور پزشکان به مردم نشان دهید که فراموشکار نیستید و آنها را فراموش نکرده اید. نشان دهید که 15 جولای امسال را فراموش نکرده اید. فراموش نکنید که جامعه با پایان امید و در چه شرایطی و با چه شبهاتی پای صندوق های رای رفت. اگر این حداقل آرا را فراموش کنیم دیگر پایگاه مردمی نخواهیم داشت. بنابراین، کافی است رئیس جمهور نشان دهد که خواسته های رای دهندگان را نادیده نمی گیرد و هر کاری که از دستش بر بیاید انجام خواهد داد. مثلا این روزها بحث فیلترینگ موضوع روز است.
موضوع بسیار غم انگیزی است. اکثر مسئولان به تمام سایت ها، شبکه ها و کانال های اجتماعی دسترسی بدون فیلتر دارند، اما مردم عادی این دسترسی را ندارند. چگونه است که این مطالب به نفع مسئولان و برای مردم مضر است؟ آقای رئیس جمهور صراحتاً وعده گشت ارشاد و فیلترینگ را دادند که این نابسامانی ها را برطرف می کند، اما می بینیم که این دو وعده ساده و عملی هنوز محقق نشده است. موضوع دیگر سکوت رئیس جمهور در مقابل توهین به زنان و دختران این کشور است.
دونباشی در جایی مغازه ای به نام کلینیک ترکی بد حجابی باز کرد. این نفرین زنان و دختران ماست. آقای مزکیان باید در این زمینه موضع صریح داشته باشد و اعلام کند که حتی یک ریال از بودجه و اموال دولتی نباید در این زمینه هزینه شود و دولت اجازه نخواهد داد با دختران برتر کشورمان مانند جنایتکار یا بیمار رفتار شود. می خواهید از آنها برای رفتن به درمانگاه و اردو استفاده کنید.
از طرح چنین سوالاتی عمیقا متاسفم. دکتر ساکت ننشین شما به عنوان نفر دوم کشور باید در مقابل این فاجعه موضع گیری سریع و شفاف داشته باشید. تاریخ نشان داده است که اگر مردم را فراموش کنیم از ما فاصله می گیرند که شاید جبران ناپذیر باشد.