به گزارش خبرنگار مهر، ایران برای تامین سفره های مردم سالانه بین ۱۴ تا ۱۵ میلیارد دلار محصولات اساسی وارد می کند. بخشی از این واردات مربوط به نهاده های دامی است که نیاز به خودکفایی دارند. اما تغییرات آب و هوایی نگرانی هایی را برای ساکنان زمین ایجاد کرده است و دانشمندان را به دنبال راه حل هایی برای حل این مشکل کرده است.
بخشی از تولید گازهای گلخانه ای مربوط به کشاورزی و دامپروری است. امروزه نحوه پرورش حیوانات در جهان دستخوش تغییرات بزرگی شده است تا آسیب های این بخش به حداقل برسد. حسین شیرزاد، تحلیلگر حوزه توسعه کشاورزی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: رقابت برای غذا و خوراک یکی از چالش های پیچیده در دنیای کشاورزی است و تغییرات مداوم آب و هوا، تخریب زمین و کمبود آن. منابع اساسی، از جمله آب، برای تحقق سیستم های تولید مواد غذایی پایدار نیز به موازات آن در حال گسترش است.
وی افزود: پیش بینی می شود تقاضای جهانی برای محصولات دامی تا سال 2050 بین 60 تا 70 درصد افزایش یابد که کشورهای در حال توسعه سهم زیادی از این افزایش را به خود اختصاص دهند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر حدود 800 میلیون تن غلات (یک سوم کل تولید غلات) در خوراک دام مصرف می شود، اظهار داشت: پیش بینی می شود تا اواسط قرن جاری این رقم از مرز 1.1 میلیارد تن عبور کند. بیشتر افزایش تقاضای خوراک در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد که در حال حاضر با چالش های امنیت غذایی زیادی روبرو هستند.
این تحلیلگر توسعه کشاورزی ادامه داد: خوراک اضافی مورد نیاز برای افزایش تقاضا برای محصولات دامی اگر از طریق غلات تامین شود، ناامنی غذایی در این کشورها را تشدید می کند. خوراک محرک اصلی تولید دام است و نقش مهمی در تولید مثل، اصلاح نژاد و سلامت دام دارد. در واقع، تغذیه دام تا 70 درصد از کل هزینه عملیات دام را تشکیل می دهد.
وی افزود: ایمنی و کیفیت زنجیره غذایی به دلیل ارتباط نزدیک بین مواد غذایی و پاتوژن های منتقله از غذا می تواند تحت تاثیر قرار گیرد. تغذیه با غذای ضعیف یا نامتعادل تأثیر منفی بر تولید، سلامت و رفاه دام دارد. علاوه بر این، بخش مهمی از مواد مغذی موجود در غذا را به سمت مواد زائد به شکل گازهای گلخانه ای (GHG) هدایت می کند.
سهم صنعت دام در تغییر اقلیم
شیرزاد با بیان اینکه افزایش جهانی تعداد دام مستلزم افزایش منابع مورد استفاده برای رشد و تغذیه آنها است، گفت: از کل مساحت حدود 71 درصد زمین قابل سکونت است و نیمی از این اراضی برای کشاورزی استفاده می شود. . تولید، پردازش و حمل و نقل خوراک 45 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای را تشکیل می دهد و نسبت متان روده 39 درصد است که به نوع خوراک نیز بستگی دارد.
وی ادامه داد: بعد از دی اکسید کربن، متان دومین عامل مهم تغییر اقلیم است. تولید دام، که یک سوم انتشار جهانی را تشکیل می دهد، بزرگترین منبع متان انسانی است که عمدتاً از تخمیر روده ای نشخوارکنندگان و مدیریت کود دامی حاصل می شود.
این تحلیلگر کشاورزی اظهار داشت: گاوها بین 70 تا 95 درصد نیتروژن دریافتی خود را به صورت کود و ادرار رسوب می دهند که باعث خروج نیترات از ادرار، تبخیر آمونیاک، اکسیدهای نیتروژن، اکسیدهای نیتریک و آزاد شدن N2 می شود. ، و یادآور شد: کشاورزی مسئولانه. 60 درصد پتانسیل گرمایش جهانی را اکسید نیتروژن انسانی تشکیل می دهد. زمین های کشاورزی اختصاص داده شده به تولید مواد غذایی 33 درصد از کل زمین های کشاورزی جهان را تشکیل می دهد و مراتع نیز 31 درصد از زمین های دیم را شامل می شود.
شیرزاد با اشاره به مصرف آب دام ادامه داد: دام ها 8 درصد آب مصرفی دنیا را مصرف می کنند و بیش از 90 درصد آب مصرفی در حوزه دام برای آبیاری محصولات خوراکی مصرف می شود.
آینده صنعت دامپروری جهانی
مدیرعامل اسبق شرکت پشتیبانی امور دام با اشاره به آینده صنعت دامپروری جهان تصریح کرد: در سال های آینده تولید مواد غذایی باید تقریبا دو برابر شود تا نیاز جمعیت جهان و نیاز جهانی به پروتئین تامین شود. این امر بر بخش دام فشار آورده است تا تولید را به حداکثر برساند و در عین حال استفاده از منابع را به حداقل برساند و خوراک را به بزرگترین و مهمترین جزء صنعت برای تامین پروتئین حیوانی سالم و پایدار تبدیل کند.
وی بیان کرد: یکی از بزرگترین چالش های صنعت خوراک دام و تغذیه، افزایش قیمت تمام شده خوراک است که می تواند تا 70 درصد از کل هزینه های تولید را تشکیل دهد. علاوه بر این، حیوان نمی تواند به طور کامل از حدود 25 درصد مواد مغذی موجود به دلیل عوامل ضد تغذیه ای در خوراک استفاده کند که می تواند برای صنعت جهانی دام پرهزینه باشد.
شیرزاد تصریح کرد: در حال حاضر بزرگترین چالش پیش روی متخصصان تغذیه در صنعت خوراک، کاهش این کسر غیرقابل هضم و به حداکثر رساندن راندمان خوراک بر اساس عوامل تغذیه ای و اقتصادی است که اغلب متفاوت است و برای هر سیستم تولیدی می تواند منحصر به فرد باشد.
