ژاوی اولیویا، سرمربی و آنالیزور پرسپولیس عنوان می کند حضور در این تیم، دعوای بازیکنان تا آخرین لحظه و هویت این باشگاه باعث شده نگاهش به فوتبال تغییر کند.
خوان کارلوس گاریدو به همراه کادر مربیگری و دستیاران خود وارد پرسپولیس شد و یکی از اعضای کادر فنی او که به نظر نقش مهمی برای این مربی اسپانیایی دارد و آنالیز حریفان در رقابت های مختلف را بر عهده دارد، ژاوی اولیوا است.
وی در چند ماه اخیر به همراه سایر اعضای کادر فنی تیم پرسلیس در تلاش برای ارتقای این تیم بوده و به نظر می رسد به شدت تحت تاثیر جایگاه این باشگاه در فوتبال ایران و در بین هوادارانش قرار گرفته است. از حضور در این تیم بسیار خوشحالم. او خوشحال و راضی است.
این مربی اسپانیایی در مصاحبه ای به سوالات پاسخ داد و اظهارات جالبی کرد.
ما را در مورد شما بیشتر بدانیم. ژاوی کیست؟
xavi: من دستیار مربی پرسپولیس هستم و با سه دهه حضور در این عرصه یکی از پرسپولیسی های قدیمی محسوب می شوم. من 20 سال تجربه در فوتبال حرفه ای، همراه با سابقه فنی قوی و تعهد کامل به رشد ذهنی بازیکنان دارم. نقش من در اینجا فراتر از کارهای فنی و تاکتیکی است. تمرکز من بر افزایش انسجام و هماهنگی تیمی، بهبود عملکرد بازیکنان فردی و حمایت از هر بازیکن در مسیر خود به سوی تعالی است.
همکاری با پرسپولیس را از چه زمانی شروع کردید؟
xavi: من را در ابتدای این فصل به همراه خوان کارلوس گاریدو به پرسپولیس آوردند. هدف ما از روز اول مشخص بود: ایجاد یک تیم قوی و متحد که بتواند در هر مسابقه ای که در آن شرکت می کنیم، به بالاترین سطح برسد.
دقیقا چیکار میکنی؟ فقط تحلیل یا کار بیشتر
xavi: نقش من چند بعدی است. من مسئولیت مدیریت تجزیه و تحلیل و بررسی ویدیویی رقیب را بر عهده دارم، اما در عین حال در فرآیند تصمیم گیری در کنار گاریدو نیز حضور دارم و به رفع چالش های پیش آمده کمک می کنم. به عنوان یک مربی ذهنی، روی انسجام و هماهنگی تیم کار می کنم و جلسات خصوصی با بازیکنان دارم تا به آنها کمک کنم تمرکز، انگیزه و قدرت را تحت فشار حفظ کنند. خوش شانسیم که از ابتدا توانستیم با مربیان دیگری مثل جلال (حسینی) و افشین پیروانی کار کنیم. آنها تجربه و کاریزمای ارزشمندی را برای ما به ارمغان آوردند و به ما شناخت درستی از فوتبال ایران دادند. کریم (باقری) نیز به تازگی به کادر فنی پیوسته است، یکی دیگر از بازیکنان بزرگ سابق که بازیکنان برای او احترام زیادی قائل هستند.
اهل کدام شهر اسپانیا هستید؟ (و تیم مورد علاقه شما کدام است؟)
xavi: من اهل بارسلونا هستم، شهری با فرهنگ غنی فوتبال. البته تیم مورد علاقه من پرسپولیس است، باشگاهی که به همکاری با آن افتخار می کنم و سعی می کنم شرایط افسانه ای این تیم را بهتر کنم. اینجا بود که فهمیدم فوتبال فقط یک بازی نیست، بلکه راهی برای نشان دادن تعهد، قلب و احساسات است.
چند سال است که با خوان گاریدو کار می کنید؟
xavi: رابطه من با گاریدو یک دهه پیش شروع شد. ما برای اولین بار در ویارئال ملاقات کردیم، زمانی که من تحت مدیریت او بازی می کردم و همچنین به موفقیت های بزرگی دست یافتیم: به لیگ قهرمانان رسیدیم، به نیمه نهایی لیگ اروپا و کوپا دل ری رسیدیم. پس از آن مسیرهای ما دوباره در کاستیون به هم رسید و همکاری ما قوی تر از قبل شد.
به ما بگویید این مربی چه سبک بازی را می پسندد.
xavi: سبک بازی گاریدو در فوتبال پویا، سازمان یافته و مبتنی بر تلاش تیمی است. او برای پرس از جلو و داشتن ذهنی قوی و بی رحم ارزش زیادی قائل است و همیشه بازیکنان را به نظم و انضباط و بازی با تمام قدرت در هر شرایطی تشویق می کند. این سبکی است که تعهد زیادی از همه می‌طلبد و خوشحالیم که تیم ما هر روز رشد می‌کند و این فلسفه را در زمین به کار می‌گیرد.
گاریدو امروز به شکلی خاص از او تمجید کرد. با این حمایت چه احساسی دارید؟
xavi: من واقعاً از حمایت و اعتمادی که گاریدو به من نشان داد سپاسگزارم. همکاری با او باعث افتخار من است و این تمجیدها به من انگیزه بیشتری می دهد تا برای موفقیت پرسپولیس تلاش کنم. ما در حال ساختن چیز خاصی با هم هستیم و من افتخار می کنم که بخشی از آن هستم.
پرسپولیس شبیه کدام تیم اسپانیایی است؟
xavi: پرسپولیس باشگاه بزرگی مانند بارسلونا یا رئال مادرید است و ذهنیتی شبیه به اتلتیک بیلبائو دارد، تیمی که عمیقاً برای هویت و ارتباط خود با هواداران ارزش قائل است. پرسپولیس هم مانند بیلبائو به شکلی باورنکردنی با دل بازی می کند و عزم بازیکنان در هر مسابقه مشخص است و همان روحیه جنگندگی را دارند که تا سوت پایان تسلیم نمی شوند.
کدام بازیکن این تیم در حال حاضر ظرفیت بازی در لالیگا را دارد؟
xavi: ما خوش شانس هستیم که استعدادهای استثنایی داریم. فوتبال و علاقه آنها به بازی در داخل و خارج از زمین نشان می دهد که آنها به راحتی می توانند در یک محیط رقابتی مانند لالیگا عمل کنند.
