بازار؛ گروه بین الملل: دونالد ترامپ در صحنه سیاست آمریکا، چین با دو چالش استراتژیک حیاتی مواجه است که می تواند نه تنها روابط چین و ایالات متحده، بلکه توازن قدرت را در منطقه آسیا و اقیانوسیه نیز تغییر دهد. اولین چالش افزایش احتمالی تعرفه ها بر صادرات چین است که می تواند اقتصاد پکن را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. دوم تغییر احتمالی سیاست ایالات متحده در قبال تایوان است که می تواند جاه طلبی های چین برای اتحاد مجدد با این جزیره را تقویت کند.
این احتمال وجود دارد که ترامپ با بازگشت به قدرت، تلاش کند تا بر کالاهای چینی تعرفه 60 درصدی اعمال کند. با توجه به حجم تجارت کنونی دو کشور که بالغ بر 650 میلیارد دلار است، چنین اقداماتی می تواند صادرات چین به آمریکا را به شدت کاهش دهد. کارشناسان تخمین می زنند که حجم تجارت می تواند به 100 میلیارد دلار کاهش یابد که یک ضربه اقتصادی شدید برای پکن است. در پاسخ، ایالات متحده می تواند موقعیت خود را به عنوان بزرگترین شریک تجاری چین از دست بدهد و چین احتمالاً به سمت روابط اقتصادی قوی تر با ژاپن، کره جنوبی و روسیه حرکت می کند و در نتیجه پویایی بازار جدیدی در آسیا ایجاد می کند.
چین احتمالاً به سمت روابط اقتصادی قوی تر با ژاپن، کره جنوبی و روسیه حرکت می کند و در نتیجه پویایی بازار جدیدی در آسیا ایجاد می کند.
چین بدون شک تلاش خواهد کرد تا با جستجوی مسیرهای عرضه جایگزین، این خسارات را جبران کند. به عنوان مثال، منحرف کردن صادرات از طریق کشورهای آسیای جنوب شرقی مانند ویتنام و اندونزی می تواند به کاهش فشار تعرفه کمک کند. با انجام این کار، پکن می‌تواند حدود 200 میلیارد دلار صادرات خود را حفظ کند، اگرچه مازاد تجاری آن همچنان 30 تا 50 درصد کاهش می‌یابد که حدود 300 میلیارد دلار ضرر خواهد داشت. این چالش ها برای ثبات اقتصادی پکن به ویژه برای دولت شی جین پینگ که رشد تولید و صادرات داخلی را در اولویت قرار داده است، مهم خواهد بود.
یکی از راهبردهای بالقوه چین تقویت روابط اقتصادی با اتحادیه اروپا است. اتحادیه اروپا به احتمال زیاد موضع کمتر رادیکالی در قبال کالاهای چینی اتخاذ خواهد کرد و به پکن “پل اقتصادی” بر روی اقیانوس اطلس را پیشنهاد می دهد. با این حال، در اینجا نیز محدودیت هایی وجود دارد، زیرا سیاست های اروپا نیز تحت تأثیر فشارهای خارجی، به ویژه ایالات متحده است.
سیاست تعرفه‌ای ترامپ می‌تواند بر اتحاد بین اقیانوسی تأثیر بگذارد، که مدت‌هاست برای بهبود روابط بین چین و ایالات متحده از طریق تجارت سودمند متقابل کار می‌کند. این اتحاد که بر اساس سال ها همکاری نزدیک ساخته شده است، با کاهش حجم تجارت به شدت تضعیف خواهد شد. شرکت‌های چینی و آمریکایی که به تجارت بین اقیانوسی متکی هستند، با ضرر و کاهش نفوذ سیاسی مواجه خواهند شد که دورنمای احیای روابط در آینده قابل پیش‌بینی را پیچیده می‌کند.
پیامدهای احتمالی برای ژاپن و کره جنوبی
تمایل ترامپ برای فاصله گرفتن ایالات متحده از حمایت فعال از ژاپن و کره جنوبی نیز می تواند توازن قدرت منطقه ای را بر هم بزند. ژاپن احتمالاً به یکی از بزرگترین شرکای اقتصادی چین تبدیل خواهد شد، اما نگران نفوذ فزاینده چین و تهاجم احتمالی آن به تایوان خواهد بود. برای کره جنوبی، چشم انداز تضعیف اتحاد با ایالات متحده به همان اندازه نگران کننده است زیرا در روابط خود با چین و کره شمالی با عدم اطمینان مواجه است. این در نهایت می تواند منجر به یک مسابقه تسلیحاتی در منطقه شود زیرا کشورهای آسیایی توانایی های دفاعی خود را تقویت می کنند.
در میان این بی ثباتی ژئوپلیتیکی، وضعیت در شبه جزیره کره حتی پیچیده تر می شود. روابط بین کره شمالی و جنوبی همچنان پرتنش است، اگرچه ترامپ به دلیل رویکرد انعطاف پذیر خود در قبال کره شمالی شناخته شده است. پیونگ یانگ ممکن است این موضع را به عنوان چراغ سبز برای تقویت موقعیت خود تعبیر کند. در همین حال، کره جنوبی هم از سوی چین و هم از سوی کره شمالی تحت فشار قرار خواهد گرفت که تصویر منطقه را بیشتر پیچیده خواهد کرد.
بازگشت ترامپ به صحنه سیاسی نه تنها ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در روابط چین و ایالات متحده شود، بلکه تغییرات عمیقی در توزیع قدرت جهانی نیز ایجاد کند.
بازگشت ترامپ به صحنه سیاسی نه تنها ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در روابط چین و ایالات متحده شود، بلکه تغییرات عمیقی در توزیع قدرت جهانی نیز ایجاد کند. اگر سیاست این کشور بر انزوای چین از طریق تعرفه ها و خودداری از مداخله در مناقشات آسیایی متمرکز شود، می تواند در منطقه خلاء ایجاد کند. چین احتمالاً به دنبال پر کردن این شکاف است که منجر به تغییرات قابل توجهی در شرق آسیا می شود و به طور بالقوه جرقه درگیری بین ژاپن و کره جنوبی را می دهد.
چین با وضعیت پیچیده ای روبرو خواهد شد که از دست دادن بازار ایالات متحده را با نیاز به حفظ ثبات منطقه متعادل می کند. در چنین شرایطی، پکن ممکن است موضع تهاجمی تری در قبال تایوان اتخاذ کند و همکاری خود را با سایر کشورهای آسیایی تقویت کند، در حالی که ایالات متحده با احتیاط از دور نظاره گر است.
