به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و به نقل از زومیت، پریوینکل سرسخت (ساحل سنگریزه) گونه کوچکی از حلزون دریایی است که اغلب در سواحل اطراف اقیانوس اطلس شمالی دیده می شود. سواحل زیستگاه سخت وینکل شامل جزایر کوستر سوئد و جزایر صخره ای معروف به “اسکری” است. جایی که یک جلبک سمی بسیاری از جمعیت حلزون ها را در سال 1988 از بین برد.
با انقراض تعداد زیادی از حلزون ها، زمینه برای یک آزمایش تکاملی طولانی مدت فراهم شد. در سال 1992، کرستن جوهانسوناکولوژیست دریایی در دانشگاه گوتنبرگ، 700 حلزون را دوباره به یک مکان اسکری که جمعیت حلزون خود را از دست داده بود، معرفی کرد.
جوهانسون در آزمایش خود به سادگی جمعیت از دست رفته حلزون ها را با حلزون های قبلی جایگزین نکرد. در عوض، او حلزون‌ها را با «اکوتیپ» متفاوتی که از زیستگاه متفاوتی تشکیل شده بود جفت کرد تا دریابد که آیا حلزون‌های جدید ویژگی‌های ساکنان اصلی را در طول زمان تکامل داده‌اند یا خیر.
با توجه به فشارهای محیطی که هر جمعیتی با آن مواجه است، پرچین سرسخت چندین اکوتیپ مختلف را می پذیرد.
اکوتیپ یا اکوسویس به جمعیتی از گونه گفته می شود که به دلیل جغرافیای متفاوت خود، از نظر ژنتیکی با شرایط محیطی خاص سازگار شده است. فنوتیپ یا ویژگی های مشخصه اکوتیپ های یک گونه آنقدر کم و نامشهود است که نمی توان آنها را به عنوان زیرگونه طبقه بندی کرد.
همانطور که انتظار می رفت، در طی چند ده نسل، مهاجران جدید دقیقاً همان مسیر پیشینیان خود را دنبال کردند که توسط همان زیستگاه شکل گرفته بودند. محققان به طور دقیق تغییرات در ظاهر و ژنتیک حلزون ها را پیش بینی کردند و نمونه ای جذاب از تکامل در عمل را ارائه کردند.
با توجه به فشارهای محیطی که هر جمعیت با آن مواجه است، پری وینکل مقاوم چندین اکوتیپ مختلف را در منطقه جزایر ساحلی به خود اختصاص داده است. به اصطلاح اکوتیپ خرچنگ در مناطقی زندگی می کند که قبلا توسط خرچنگ ها وجود داشته است. بنابراین این اکوتیپ محتاط تر است و پوسته های بزرگتر و ضخیم تر، بدون الگو و با دهانه های نسبتا کوچکتر ایجاد کرده است.
گروه دیگری به نام اکوتیپ موجی روی صخره‌هایی دور از خرچنگ زندگی می‌کنند. اما در عوض، آنها در معرض امواج هستند. این حلزون‌ها بسیار سبک‌تر و کوچکتر هستند، با پوسته‌های طرح‌دار نازک‌تر و دهانه‌های نسبتاً بزرگتر.
قبل از سال 1988، اکوتیپ موج در یک جزیره صخره ای به طول تنها سه متر زندگی می کرد. اما پس از انقراض آنها به دلیل شکوفه های جلبک، جوهانسون و تیمش حلزون های گم شده را با حلزون های اکوتیپ خرچنگ جایگزین کردند تا ببینند آیا حلزون های جدید بیشتر شبیه حلزون های موجی هستند یا خیر.
حلزون های اکوتیپ خرچنگ (1992) به طرز قابل توجهی تکامل یافته اند تا شبیه به اکوتیپ موج گم شده در یک جزیره صخره ای باشند.
عکاس: کرستین جوهانسون
تیم تحقیقاتی سه نوع تغییر را در حلزون ها مشاهده کردند. اول، انتظار می رفت میانگین طول پوسته، ضخامت، رنگ، الگوی و برآمدگی حلزون ها از اکوتیپ های خرچنگ به اکوتیپ های موجی تغییر کند.
از آنجایی که حلزون ها با سرعت یک یا دو نسل در سال تولید مثل می کنند، تغییرات در ظاهر یا فنوتیپ به سرعت آشکار شد. پوسته حلزون از رنگ بژ به طیف وسیع تری از رنگ ها تغییر کرد، نازک تر و نرم تر شد و دارای دهانه ها و نوک های پهن تر و کمتر تیز بود.
انواع دیگر تغییرات تحت نظارت، تنوع ژنتیکی (احتمال رخ دادن گونه های خاص در مکان های خاص در ژنوم) و تغییرات ژنتیکی بزرگتر به نام وارونگی کروموزوم بود. همانطور که انتظار می رفت، هر دو مورد از اکوتیپ اصلی خرچنگ جدا شدند و شبیه جمعیت اکوتیپ موج بودند.
۲۲۷۳۲۳
