لخته‌های کوچک و خطرناک ممکن است علائم طولانی کووید را توضیح دهند

لخته شدن خون یک فرآیند مهم و پیچیده است که از خونریزی بیش از حد جلوگیری می کند. به طور معمول، بدن به خودی خود لخته های خون را حل می کند، اما در شرایط خاص، مانند سندرم خستگی مزمن (همچنین به عنوان آنسفالومیلیت میالژیک یا ME/CFS شناخته می شود)، دیابت، آلزایمر، پارکینسون، و حاد و طولانی کووید، محققان متوجه شده اند که آسیب به دیواره رگ های خونی ناشی از التهاب می تواند منجر به پروتئین ها و فعالیت غیر طبیعی پلاکت ها شود. این منجر به لخته‌های کوچک و عجیب می‌شود که می‌توانند مویرگ‌ها – کوچک‌ترین رگ‌های خونی – را از رسیدن اکسیژن کافی به بافت‌های سراسر بدن مسدود کنند.

رشته های پروتئینی شبکه مانند به نام فیبرین بخش مهمی از لخته ها هستند. داگلاس کل، دکترا، زیست‌شناس سیستمی در دانشگاه لیورپول در بریتانیا، می‌گوید: با مشاهده میکروسکوپ الکترونی، آن‌ها مانند یک کاسه اسپاگتی به نظر می‌رسند که به تازگی آن را در آبکش تخلیه کرده‌اید. از سوی دیگر، نسخه‌ای شبیه آمیلوئید از پروتئین‌هایی که در میکرولخته‌ها دیده می‌شوند، شبیه به یک آشفتگی نفرت‌انگیز است که به نوعی آن را جوشانده‌اید. همه به هم چسبیده‌اند.

این لخته‌های تا شده اشتباه به شدت با رنگ مخصوصی که سبز روشن می‌درخشد، لکه‌دار می‌شوند تا بتوان آن‌ها را زیر میکروسکوپ دید، و از طریق فرآیندی طبیعی به نام فیبرینولیز، تجزیه آن‌ها نسبت به لخته‌های معمولی بیشتر طول می‌کشد.

این لخته شدن مشکل ساز ممکن است ماه ها یا سال ها پس از عفونت در خون باقی بماند طبق تحقیقات توسط کل و فیزیولوژیست Etheresia Pretoriusدکترای دانشگاه استلنبوش در آفریقای جنوبی. کل و پرتوریوس سال ها قبل از همه گیری، لخته شدن غیرعادی را مطالعه کرده بودند. آنها همچنین اولین تیمی را رهبری کردند که این ریز لخته ها را در خون افراد مبتلا به هر دو کشف کردند حاد و کووید طولانیو از آن زمان تالیف مجموعه ای از مقالات در مورد موضوع.

تعدادی از تئوری ها در مورد علت طولانی مدت کووید وجود دارد مخازن ویروسی و زباله به بیش فعال بودن پاسخ های ایمنی و آنتی بادیپرتوریوس می‌گوید: «اما با رویکرد «فکر زیست‌شناسی سیستمی» به بیماری نزدیک می‌شوند، آنها در واقع به یکدیگر تغذیه می‌کنند.

ریز لخته ها در کووید طولانی مدت در سراسر جهان توسطÂ مورد مطالعه قرار می گیرند محققان و پزشکان کسانی که خود را در توییتر #TeamClots می نامند و امیدوارند که این نظریه یک هدف جدید و حیاتی در درک و درمان طولانی مدت COVID و اختلالات مرتبط باشد. و آنها در تلاش هستند تا این تحقیق را در عمل بالینی قرار دهند

در ماه نوامبر، پرتوریوس به ایالات متحده سفر کرد تا تیم های تحقیقاتی را در مورد تکنیک های شناسایی خود آموزش دهد و در راه اندازی تجهیزات کمک کند.

با این حال، اینکه چرا میکرولخته ها در وهله اول پس از کووید-19 رخ می دهند، کاملاً درک نشده است. پرتوریوس و کل بر این باورند پروتئین سنبله این ویروس ممکن است محرک در افراد مبتلا به کووید طولانی باشد. این علت بالقوه توسط یک مورد اخیر پشتیبانی شده است دانشکده پزشکی هاروارد مطالعه ای که آنتی ژن اسپایک SARS-CoV-2 را در اکثر بیماران مبتلا به کووید طولانی تا 12 ماه پس از تشخیص شناسایی کرد که نشان دهنده وجود یک مخزن ویروسی فعال و پایدار در بدن پس از عفونت است.

مایکل ون الزاکر، دکترای علوم اعصاب و محقق طولانی مدت کووید در بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشکده پزشکی هاروارد، می‌گوید: «یک سؤال اصلی این است: آیا این ریز لخته‌ها واقعاً یک علت ریشه‌ای را نشان می‌دهند، یا در پاسخ به چیز دیگری هستند که در حال انجام است؟» یکی از بنیانگذاران بنیاد تحقیقاتی PolyBio، که بر روی مطالعه مخزن ویروسی متمرکز است. اگر لخته ها باقیمانده از کووید حاد باقی مانده باشند، این یک داستان خواهد بود. اما اگر آنها در پاسخ به پروتئینی که از مخزن به بیرون نشت می‌کند، تشکیل می‌شوند – داستان دیگری است زیرا می‌توانید لخته‌ها را در تمام روز پاک کنید، اما پس از آن دوباره تشکیل می‌شوند.

درمان میکرولخته ها

تعدادی از درمان‌های تجربی اولیه برای این میکرولخته‌های مرتبط با کووید وجود دارد که هنوز باید در آزمایش‌های بالینی آزمایش شوند.

در میان آنها، یک کوچک اما امیدوارکننده پیش چاپ مطالعه از پرتوریوس و کل نشان می دهد که ترکیبی از داروهای ضد پلاکت و ضد انعقاد برای مبتلایان به میکرولخته باعث بهبود علائم طولانی مدت کووید و کاهش میکرولخته می شود.

در همین حال، محققان آلمانی پس از یک و گران قیمت موفقیت هایی را گزارش می کنند بحث برانگیز درمان شبه دیالیز به نام رسوب خارج از بدن LDL ناشی از هپارین، یا به آفرزیس کمک کنید، که بر روی هزاران بیمار انجام شده است.

همچنین علاقه قابل توجهی به مکمل‌های آنزیمی بدون نسخه و در دسترس‌تر وجود دارد که پرتوریوس و کل سال آینده در یک محیط آزمایشگاهی مطالعه خواهند کرد. اینها شامل سراپپتاز، لومبروکیناز و ناتوکیناز (به ترتیب از باکتری‌های موجود در روده کرم ابریشم، از کرم‌های خاکی، و از تخمیر باکتریایی دانه‌های سویا ساخته می‌شوند) که به عنوان لخته‌کننده طبیعی عمل می‌کنند.

این مکمل‌ها مدت‌هاست که در فروشگاه‌های مواد غذایی سالم در دسترس هستند و بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت در دسترس هستند خود گزارش اثرات آنها

اکثر متخصصان و هماتولوژیست های طولانی مدت کووید از مصرف مکمل های اثبات نشده، داروهای ضد انعقاد یا درمان های رقیق کننده خون به دلیل خطرات آشکار خونریزی بیش از حد و حتی کشنده توصیه می کنند. اما آنها مطمئناً درک می کنند که چرا بیماران نیاز مبرم به آنها را احساس می کنند.

VanElzakker می‌گوید: «نمی‌توانم تصور کنم در موقعیتی قرار بگیرم که شما فقط بنشینید و منتظر باشید تا محققان نابغه آن را حل کنند». “روشی که در مورد ایدز انجام شد، این بود که بسیاری از اطلاعات در مورد چیزهای آزمایش شده از بیماران دریافت شد.”

دیویس همچنین نگران است که بیماران درمان های اثبات نشده ای را به یکدیگر توصیه کنند، زیرا افراد ممکن است واکنش ضعیفی نشان دهند.

در همین حال، دیویس، پرتوریوس و دیگر حامیان و محققان طولانی مدت کووید که معتقدند میکرولخته ها بهترین توضیح برای این بیماری هستند، می گویند که مراحل بعدی باید فوراً انجام شود: آزمایش ها را در دسترس قرار دهید، مطالعات بیشتری را تأمین مالی کنید، و آزمایش های بالینی را شروع کنید.

تکیه بر آزمایش‌های معمول آزمایشگاهی که نشان می‌دهد بیماران مبتلا به کووید طولانی‌مدت کاملاً سالم هستند، در حالی که آشکارا سالم نیستند، نه فقط برای بیماران، بلکه برای محققانی که به دنبال راه‌حل هستند، دیگر قابل قبول نیست. پرتوریوس می گوید: «این افراد واقعاً، واقعاً بیمار هستند». بنابراین فقط به این دلیل که پزشکی غربی نشانگر زیستی را که آزمایشگاه آسیب شناسی معمولی بتواند به راحتی آزمایش کند، پیدا نکرده است، به این معنی نیست که وجود ندارد.