منطقه آشوراده با اکوسیستم های غنی و بکر خود همواره در معرض آسیب های ناشی از پروژه های عمرانی نامناسب است. سیاست های دولت که به جای حفاظت از محیط زیست بر توسعه کوتاه مدت اقتصادی متمرکز است، نه تنها به محیط زیست آسیب می رساند، بلکه آینده ساکنان محلی را نیز به خطر می اندازد. این گزارش نیاز به رویکرد انتقادی مبتنی بر حفاظت از محیط زیست و ایجاد اشتغال پایدار در منطقه را بررسی می کند.
عدم آگاهی و سواد زیست محیطی در بین مسئولان و پیمانکاران یکی از بزرگترین موانع توسعه پایدار در آشوراده است. بدون آموزش صحیح، تصمیمات اشتباه و آسیب به اکوسیستم اجتناب ناپذیر خواهد بود. دولت باید با برگزاری کارگاه های آموزشی و فراگیر برای پیشگیری از آسیب های بعدی، در سطوح مختلف آگاهی ایجاد کند.
نظارت موثر بر پروژه های ساختمانی نیز بسیار مهم است. فقدان سیستم های نظارتی قوی باعث شده است که بسیاری از پروژه ها بدون ارزیابی دقیق اثرات زیست محیطی اجرا شوند. ساختارهای نظارتی نیاز به بازنگری دارند تا اطمینان حاصل شود که حفاظت از محیط زیست در اولویت قرار دارد.
از این نظر دولت به جای تمرکز بر پروژه های عمرانی زیان آور باید به دنبال ایجاد مشاغل پایدار و دوستدار محیط زیست باشد. توسعه صنعت گردشگری پایدار، کشاورزی ارگانیک و خدمات زیست محیطی می تواند به ایجاد شغل و بهبود معیشت مردم کمک کند. این مشاغل نه تنها به حفظ محیط زیست کمک می کند، بلکه اقتصاد محلی را نیز تقویت می کند.
همچنین همکاری با سازمان های مردم نهاد می تواند نقشی حیاتی در حفاظت از محیط زیست داشته باشد. دولت باید با این سازمان ها همکاری نزدیک تری داشته باشد و از تجربیات آنها در اجرای پروژه های عمرانی و توسعه پایدار بهره مند شود. این همکاری می تواند منجر به فرآیندهای بهتر و شفافیت بیشتر شود.
احیای اکوسیستم های آسیب دیده باید در اولویت برنامه های توسعه باشد. این پروژه ها می توانند ضمن جذب گردشگران و افزایش آگاهی عمومی به احیای محیط زیست کمک کنند.
توسعه زیرساخت های سبز مانند پارک ها و مسیرهای پیاده روی، نه تنها کیفیت زندگی را بهبود می بخشد، بلکه می تواند به عنوان یک جاذبه گردشگری نیز عمل کند. این اقدامات باید به گونه ای برنامه ریزی شود که با حفاظت از طبیعت سازگار باشد.
مدیریت پایدار منابع آب در منطقه یکی از چالش های اصلی است. طراحی سیستم های کارآمد برای استفاده و مدیریت آب یکی از اقدامات ضروری است. این اقدام به حفظ محیط زیست و افزایش کیفیت زندگی همسایگان کمک می کند.
برنامه ریزی فضایی باید به گونه ای باشد که مناطق حفاظتی از مناطق توسعه اقتصادی جدا شود. این رویکرد باید بر اساس نظرات و خواسته های جامعه محلی برای کمک به مشارکت بیشتر ساکنان و تقویت احساس مسئولیت در قبال حفاظت از محیط زیست طراحی شود.
در نهایت دولت باید برای ایجاد مشاغل غیر مخرب و دوستدار محیط زیست تلاش کند. به جای سرمایه گذاری در پروژه های ساختمانی که به اکوسیستم آسیب می زند، منابع باید به کسب و کارهای سبز و پایدار اختصاص داده شود.
توسعه پایدار در منطقه آشوراده نیازمند رویکردی جامع و انتقادی است که به حفظ محیط زیست و ایجاد اشتغال پایدار توجه ویژه ای داشته باشد. با اتخاذ این رویکرد می توان از تضادها و آسیب های زیست محیطی جلوگیری کرد و به آینده ای پایدار برای ساکنان منطقه و اکوسیستم های آنها دست یافت.
