به گزارش خبرگزاری اخبار آنلاین به گزارش اطلاعات آنلاین، صدای آژیر شما را یاد چه چیزی می اندازد؟ با شنیدن صدای آژیر چه خاطراتی به یاد می آورید؟ اولین آژیرهای تاریخ چه زمانی به صدا درآمد؟ اولین پری دریایی مدرن امروزی چه زمانی اختراع شد؟ شما یا خانواده تان در جنگ ایران و عراق چه می کردید؟ برای خواندن این مطلب، گوش های خود را فشار دهید زیرا صدای آژیر تا مغز استخوان شما نفوذ می کند.
تاریخچه پری دریایی از ماقبل تاریخ تا به امروز
در ابتدا این طبل بود. قبل از هر آژیر و سیستم هشدار، طبل هایی وجود داشت که مردم همان قبیله و شهر را از وجود خطر آگاه می کرد. در کتب تاریخی مربوط به تمدن های شناخته شده باستانی یکی از کارکردهای طبل به عنوان وسیله هشدار و اعلام خطر ذکر شده است. حتی شواهدی از وجود طبل در دوران ماقبل تاریخ وجود دارد. همه جا طبل بود تا دیگران را از خطر آگاه کند. اما دلیل این وفور طبل در فرهنگ ها و تمدن های مختلف چیست؟ مهمتر از همه طراحی ساده آن و صدایی که به راحتی به فواصل دور می رسید و طنین آن به راحتی قابل تشخیص بود و البته با هیچ صدای دیگری اشتباه نمی شد.
بعد از طبل ها زنگ ها به صدا درآمد. اولین شواهد ناقوس از چین باستان، در حدود 2000 سال قبل از میلاد مسیح می آید، اما زنگ ها تا حدود سال 500 بعد از میلاد در فرهنگ غربی رایج نشدند، اگرچه صدای ناقوس ها بسیار بلند بود، اما به آرامی در غرب گسترش یافت تا اینکه در اواسط قرن ها. با گسترش مسیحیت، زنگ ها به عنوان یک سیستم هشدار یا اطلاع رسانی جایگزین طبل های کلیسا شدند. در اواسط دهه 1650، آتش‌نشانان نیویورک از زنگ‌های کوچک برای هشدار دادن به ساکنان منطقه خطر هنگام انجام مأموریت آتش‌نشانی استفاده کردند.
اولین پری دریایی
اولین آژیر در سال 1799 توسط فیزیکدان اسکاتلندی جان رابینسون اختراع شد، اما تقریباً یک قرن طول کشید تا از آنها برای هشدار دادن به شهروندان در مورد خطر در طول جنگ جهانی دوم استفاده شود. در بریتانیا در دهه 1900، آژیرها هنگام حملات هوایی مورد استفاده قرار گرفتند و در ایالات متحده، آژیرها ابتدا برای هشدار در مورد حملات هسته ای در طول جنگ سرد و بعدها در هنگام طوفان استفاده شدند.
امروزه صدای آژیرهای هشدار را در منازل و مشاغل بیشتر می شنویم که در صورت وجود خطر یا مشکل به ما هشدار می دهند. اما در حافظه تاریخی چندین نسل از ایرانیان، صدای آژیر تداعی متفاوتی نسبت به نمونه های امروزی آن دارد. برای کسانی که تجربه شنیدن آن را در دهه 1360 دارند، صدای آژیر یادآور جنگ و خطر و پناه بردن است.
سیگنالی که در حال حاضر می شنوید
از سال 1362 که عراق شروع به بمباران شهرها و نیروهای غیرنظامی کرد، صدای آژیر و حوادث بعدی که به سرعت پس از شنیدن این صدای هشدار دهنده رخ داد، بخشی از زندگی روزمره مردم شد. در جریان حمله هوایی از رادیو یا تلویزیون پیامی با این متن پخش شد: «توجه! هوا “محل کار خود را ترک کنید و به پناهگاه بروید، به مدت سه دقیقه صدای آژیر با فرکانس های متناوب شنیده شد که در عین حال باعث نگرانی و التهاب زیادی شد.” که مردم خطر را جدی گرفتند و به سرعت از آنجا که بودند و چه می کردند رها کردند و به دنبال پناهگاهی امن گشتند.
حسین سلطانی، مجری رادیو که در زمان جنگ در مرکز اهواز خدمت می کرد، ابتدا متن این پیام را که در حمله هوایی استفاده شده بود، خواند. اما پس از ارسال نوار اخطار از ستاد جنگ به تمامی مراکز پخش استانی، صدای وی حذف شد. محمدعلی ابطحی مدیر صداوسیما در سال 62 درباره این نوار گفت: این نوار قبل از انقلاب در ارتش ضبط شده بود، من شنیده بودم که قبل از انقلاب در یک مانور امنیتی داخلی در ارتش این نوار ضبط شده است و آنها ضبط شده اند. در تقاطع ها بلندگوها قرار داده و برای آموزش، اعلام آمادگی و ابراز قدرت پخش می شود.
هنگامی که خطر آشکار شد، یک آژیر سفید به صدا درآمد که شامل یک دقیقه بیپ مداوم، یک دقیقه سکوت و یک دقیقه دیگر صدای بیپ مداوم بود.
259
