کارشناسان تاکید می کنند که بازدارندگی در نهایت امری ذهنی است و به شناخت و در نتیجه ارزیابی دو طرف منازعه از توانایی ها و نیات یکدیگر بستگی دارد. ضمناً امکان خطا در شناخت دقیق طرف مقابل وجود دارد و البته کتمان نیز می تواند باعث افزایش خطا در شناخت قدرت واقعی رقیب شود.

در یک کلام، در یک محیط بحرانی، کنترل اوضاع بسیار دشوار است. زیرا تعداد عوامل تأثیرگذار بسیار زیاد است و کنترل یا شناخت همه آنها بسیار دشوار است. اگر از این زاویه به موضوع نگاه کنیم، به نظر می رسد که دو طرف درگیری هنوز به این باور نرسیده اند که بازدارندگی لازم را در مقابل حریف ایجاد کرده اند; زیرا آنها همچنان تهدید می کنند که همه گزینه ها روی میز است.

مقایسه عملیات اول و دوم صادق و دو حمله اسرائیل به ایران نشان می دهد که تصمیم گیرندگان هر دو کشور هنوز طرف مقابل را متقاعد نکرده اند که واکنشی نشان ندهد. به زبان ساده، تهدید هنوز منجر به دستگیری طرف مقابل نشده است. در سیاست داخلی هر دو طرف گروه‌های سیاسی قدرتمندی وجود دارند که می‌خواهند به طرف مقابل پاسخ دهند و گاه بینشی آخرالزمانی و ایدئولوژیک از این درگیری دارند. بنابراین تا زمانی که محاسبات دو طرف و این شیوه ارزیابی سناریو تغییر نکرده باشد، احتمالاً شاهد تداوم بحران و تشدید آن حتی در بلندمدت خواهیم بود.

از سوی دیگر، با توجه به شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی و انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، می‌توان گفت که نتانیاهو تمایل به تشدید تنش و حتی درگیر کردن آمریکا در تنش‌های بزرگ منطقه‌ای دارد. ایالات متحده حامی و ضامن اصلی امنیت اسرائیل است و تلاش های این کشور برای کاهش حضور خود در خاورمیانه و حرکت به سمت مهار چین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام باعث نگرانی های امنیتی در اسرائیل شده است. تل آویو می خواهد اطمینان حاصل کند که از حمایت کامل ایالات متحده در تنش های آینده برخوردار است.

نگاهی به واکنش ایران به حمله دیروز اسرائیل نشان می دهد که شباهت هایی بین نوع واکنش دیروز و واکنش چند ماه پیش ایران وجود دارد. اگر این گفته صحت داشته باشد، می توان گفت که الگوی بحران شش ماهه اخیر احتمالا در ماه های آینده نیز ادامه خواهد داشت. الگو این است: اسرائیل به نیروهای نیابتی ایران در لبنان و سوریه حمله می کند یا در داخل ایران عملیات خرابکارانه انجام می دهد و ایران را مجبور به واکنش می کند. اسرائیل همچنین اقدامات گسترده تر و سخت تری انجام می دهد و دامنه تنش را برای پیشبرد استراتژی افزایش تنش برای کاهش آن افزایش می دهد.

بنابراین به نظر می رسد حتی در صورت پیروزی خانم هریس، نباید از او انتظار داشته باشیم که به همان اندازه که اوباما به اسرائیل فشار آورد به نتانیاهو فشار بیاورد و بحران را به طور کامل از بین ببرد. نظم جدیدی در جهان در حال ظهور است و آمریکا، اسرائیل و حتی اروپا می خواهند نظم موجود را حفظ کنند. این در حالی است که جمهوری اسلامی مخالف نظم موجود است. بنابراین تقابل کنونی فقط ابعاد منطقه ای و دوجانبه ندارد. مبارزه بزرگتری در جهان وجود دارد و بحران کنونی خاورمیانه بخشی از این مبارزه بزرگتر است. بحران کنونی منطقه ما بدون در نظر گرفتن و درک این مبارزه بزرگ قابل تحلیل نیست.

23302