در این خبر، شی جین پینگ، رهبر چین در پیامی به مناسبت شام مهم سالانه کمیته ملی روابط آمریکا و چین، مشارکت موفق آمریکا و چین را به گرمی ستود و از ایالات متحده به عنوان یک دوست یاد کرد. و زن و شوهر. سال ها پیش، رهبر انقلاب چین، مائو تسه تونگ، ایالات متحده را امپریالیستی جهانخوار خواند و مبدع نظریه سه جهان بود که در آن زمان چین را در رده جهان سوم تعریف می کرد.
در دهه های 1960 و 1970، با سرد شدن روابط بین چین و روسیه، مائوئیست ها کشورهای جهان را به سه دسته تقسیم کردند.
جهان اول دو ابرقدرت آمریکا و شوروی، جهان دوم کشورهای پیشرفته اروپایی و جهان سوم بقیه دنیا از جمله چین هستند. مائو که انقلاب بزرگی را در چین رهبری کرد و آن را به پیروزی رساند و پس از پیروی از روند استبداد و در پیش گرفتن راه دشمنی با غرب، امید بسیاری را در دل مردم کشور بزرگ چین ایجاد کرد. و محروم کردن کشور از استعدادهای بسیاری، از جمله دوست قدیمی خود و معمار چین جدید، تانگ شیائوپینگ، باعث شد میلیون ها چینی از فقر و گرسنگی رنج ببرند. پس از مرگ مائو، حزب به رهبری دنگ شیائوپینگ راه کنار گذاشتن خصومت با ایالات متحده را در پیش گرفت و چین امروزی نتیجه این تغییر سیاست است.
چین که سیاست هایش بر اساس اولویت جدی منافع ملی و مبارزه قاطع با فساد است، نمی خواهد سایر کشورها مسیری را انتخاب کنند که منجر به رشد و توسعه چین شد. چین بیشتر دانش و فناوری خود را با کپی برداری یا سرقت ادبی از غرب به دست آورده و سعی در بومی سازی آن کرده است، اما با استفاده از حق وتو در شورای امنیت و تولید انبوه کالاهای ارزان، سعی در گسترش حوزه نفوذ خود و محروم کردن سایرین را داشته است. کشورها متاثر از مسیر توسعه و پیشرفت هستند. در سخت ترین مناقشات بین المللی، رویارویی نهایی چین و ایالات متحده، رقابت اقتصادی و جنگ تعرفه ای است.
اگرچه روسیه از نظر سیاسی بزرگترین متحد چین است، اما چین اعلام بی‌طرفی کرد و کوچک‌ترین بهانه‌ای برای اعمال تحریم‌های غرب در مورد اوکراین ایجاد نکرد. کشورهای چین، ویتنام و کامبوج که از دشمنان قدیمی آمریکا بوده اند، امروزه توسعه خود را مدیون گسترش روابط سیاسی و اقتصادی با غرب به ویژه با آمریکا هستند. تعداد کمی از مردم نمی دانند که بیش از یک میلیون ویتنامی در جنگ بین ویتنام و ایالات متحده کشته شدند و امروزه ایالات متحده بزرگترین شریک تجاری ویتنام است. متأسفانه با بی تدبیری و غرب ستیزی بی اساس خود ایران را در دام سیاسی و اقتصادی چین گرفتار کرده اند. سیاستمداران چینی که تقریباً به تمام قطعنامه‌های تحریمی علیه ایران رای مثبت داده‌اند، با بهره‌گیری از شرایط سخت تحریم‌ها علیه ایران و تشویق ایران به غرب‌ستیزی در برابر کشوری که بیشترین ذخایر نفتی را دارد، دامنه خود را گسترش داده‌اند. گاز و منابع معدنی، بیش از 70 درصد جمعیت آن برای امرار معاش به کمک نیاز دارند.
امروزه شاید شجاعت و میهن پرستی به سبک تانگ شیائوپینگ نیاز به حاکمی در ایران باشد که دشمنی موهوم با غرب را کنار بگذارد و راه تعامل با کشورهای پیشرفته را مانند چین در 50 سال پیش در پیش بگیرد. سیاستی که در 45 سال درآمد سرانه مردم خود را 50 برابر کرد و 500 میلیون نفر را از خط فقر خارج کرد و چین را در مسیر رشد و توسعه قرار داد.
