هشدار یک جامعه شناس درباره افزایش خانه های مشترک

اردشیر گراوند، جامعه شناس و پژوهشگر اجتماعی می گوید: در نسل گذشته 6 کودک در یک اتاق می خوابیدند، در سال های اخیر شاهدیم که الگوی خانه نشینی یعنی حضور دو خانواده در یک خانه به دلیل افزایش آن گسترش یافته است. از هزینه مسکن و مشکلات اقتصادی و کارگری این مدل، خانه های مشترک، توسط مردم انتخاب می شود که با توجه به سبک پوشش حاکم بر کشور و بدون توجه به شرایط کشور، اتفاق می افتد. اینکه فشار اقتصادی منجر به افسردگی شدید در خانواده می شود، به نظر من باعث فساد اخلاقی و جرایم سنگین، جنسی، جسمی و بسیاری موارد دیگر می شود، زیرا ما به این سبک زندگی عادت نداریم و وارد این سبک زندگی می شویم «وقتی خانه ای متعلق به دو خانواده است، هر کدام می توانند با سر وارد شوند، البته معلوم نیست که شخصی که در آن خانه است در چه وضعیتی است».

اردشیر گراوند، جامعه شناس و استاد دانشگاه، گذار خانواده ها به خانه های مشترک و مشکلات آنها را ارزیابی کرد و گفت: در گذشته پسران و دختران مجرد در خانه های مشترک زندگی می کردند و بیشتر آنها دارای اتاق خواب شخصی و سایر قسمت های خانه بودند. از جمله حمام، آشپزخانه و … این خانه ها از نظر تجرد و همجنس گرایی مشکلات زیادی دارند، اما خوابگاه های دانشجویی نیز نمونه ای از این خانه های انفرادی هستند تجربه کرده اند.

اما اکنون در شرایط عجیب اقتصادی و اجتماعی گرفتار شده ایم، معیشت خانواده در خطر است و هزینه درآمد خانوار بی نظم است. 40 سال پیش جوانان پس از ازدواج زندگی خود را در یکی از اتاق های خانه پدری آغاز کردند تا شرایط استقلال را پیدا کنند و خانه ای بگیرند و از خانواده ای که جوانان از ابتدای ازدواج داشتند جدا شوند. . خانه ای مستقل برای خودشان و الگوی زندگی در خانه پدری منسوخ شد. اگر این خانه های مشترک 50 سال پیش وجود داشت، تعجب آور نبود، زیرا مردم در آن زمان در آن زندگی می کردند.

35 درصد خانوارها کار ندارند.

این استاد دانشگاه و پژوهشگر اجتماعی خاطرنشان می کند: از اوایل دهه 70 سبک زندگی منسوخ شد چرا که در ایران سبک جدید اجتماعی-اقتصادی تحمیل شد که حریم خصوصی فرزندان و خانواده برای آنها مشکل ساز شد و تحصیل و سواد همه را وادار کرد. در حال حاضر جامعه با بحران اقتصادی مواجه است و درآمد خانوارها تنظیم نشده است و خانواده ها نمی توانند مخارج زندگی خود را تحمل کنند.

حدود 35 درصد خانوارهای ایرانی کارگر ندارند و بعضاً در خانواده کارگر دارند. این بدان معناست که در حال حاضر تعداد افراد شاغل در یک خانوار در ایران تقریباً 0.7 میلیون نفر است. خانوارهایی که کار و درآمد ندارند باید به دنبال مدل دیگری از زندگی باشند.

خانه های مشترک باعث افزایش مفاسد اخلاقی شده است

این جامعه شناس با اشاره به اینکه نسل جدید هیچ تصوری از زندگی دو کودک در یک اتاق ندارند، اظهار کرد: در حالی که در نسل قبل شش کودک در یک اتاق می خوابیدند. در سال های اخیر شاهدیم که الگوی اشتراک خانه، حضور دو خانواده در یک خانه، به دلیل افزایش هزینه مسکن و مشکلات اقتصادی و اشتغال، گسترش یافته است.

این مدل، خانه های مشترک، توسط مردم انتخاب می شود که بسته به شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور اتفاق می افتد. با توجه به نوع پوشش حاکم بر کشور و صرف نظر از اینکه فشار اقتصادی منجر به افسردگی شدید در خانواده می شود، به نظر من باعث مفاسد اخلاقی و جرایم سنگین، جنسی، جسمی و بسیاری موارد دیگر نیز می شود. چون ما به این سبک زندگی عادت نداریم و ورود به این سبک زندگی، الگوی تعاملات را تغییر می دهد. وقتی خانه ای متعلق به دو خانواده است، هر کدام می توانند با سر وارد شوند، البته معلوم نیست که فرد داخل خانه در چه وضعیتی است».

بزهکاری در مسکن افزایش یافته است

گراوند در خصوص مشاعات خانه های مشترک و رواج این سبک زندگی به دیده بان ایران گفت: شاید در ابتدا استفاده و نظافت از مشاعات بدون مشکل پیش برود اما بعداً مشکلاتی را به همراه خواهد داشت اما جدا از نکات مشترک و اخلاقی، مسائل عاطفی، روانی، جسمی و جنسی که به آنها اشاره کردیم انواع مختلفی از خشونت وجود دارد.

فکر می کنم جدای از این مسائل، جنایات عجیب و غریب هم بیشتر شود. آیا باید بررسی شود که آیا بعد از مدتی تعداد موارد جرائم جنسی افزایش می یابد یا خیر؟ آیا جرایم این انجمن افزایش می یابد یا خیر؟ آیا مفاسد اخلاقی افزایش می یابد یا خیر؟

وی در پاسخ به این سوال که آیا به نظر شما جرایم و جرایم جنسی و عاطفی در خانه های مشترک افزایش می یابد؟ وی تاکید کرد: البته. انواع جرایم عمومی در میان ساکنان این خانه ها افزایش می یابد. بررسی ها حاکی از آن است که افرادی که از خانه های ویلایی به «مسکن مهر» نقل مکان کرده اند، دچار انواع فساد شده اند. این در حالی است که مسکن مهر مستقل است و کمتر در خانه های مشترک.