یازدهم بهمن 98 خبر رسمی به نقل از مجری این سریال منتشر شد. در این خبر به نقل از محمدرضا نادری، نگارش فیلمنامه «جسدهای شیشه ای» تا بهار سال آینده ادامه دارد و بلافاصله پیش تولید آن آغاز می شود. نادری مجری سریال «جسدهای شیشه ای» از نگارش فیلمنامه این سریال توسط میترا عرفانی و پیمان شیرخانی و زیر نظر مسعود کیمیایی خبر داد و گفت: در تلاش هستیم نگارش فیلمنامه را تا بهار به پایان برسانیم. . سال آینده و پیش تولید سریال بلافاصله آغاز خواهد شد.”
هنوز به پایان بهمن ماه نرسیده بود که خبر رسید ویروس کرونا به ایران رسیده است. اپیدمی کرونا همه چیز را به قبل و بعد تقسیم کرد و ساخت سریال «جسدهای شیشه ای» به تعویق افتاد. مسعود کیمیایی در سال 1400 فیلم «خیانت» را کارگردانی کرد که در آن لحظاتی یادآور رمان «جسدهای بلورین» است. رمانی که سال های کودتای 28 مرداد را با انقلاب و جنگ پیوند می زند و قطعه ای از تاریخ معاصر را در بستری عاشقانه روایت می کند. مجموعه ای از شخصیت های جذاب، از کاوه و طاووس، علی خان و رحیم گرفته تا سروش، احمد و ثریا، با اتفاقات دراماتیک فراوان و دنیای پر رمز و راز عشق، معرفت و سیاست، بستر مناسبی را برای ساخت سریالی ماندگار فراهم کرده اند.
شاید به همین دلیل است که کیمیایی همچنان به فکر انجام سریال «جسدهای شیشه ای» است. او که این روزها بیشتر به تدریس در مدرسه سینمایی خود مشغول است، چندین طرح و سناریو آماده کرده است. اما او هنوز تصمیم نهایی برای کارگردانی نگرفته است. مشکلی که احتمالاً ناشی از نارضایتی سازنده «گوزن ها» از شرایط حاکم بر سینمای ایران است. چندی پیش برخی سرمایه گذاران برای تولید سریال «جسدهای شیشه ای» پیشقدم شدند و پلتفرم های مختلفی تمایل خود را برای تولید سریال کیمیا اعلام کردند. اما هنوز توافقی با سازنده «جسدهای شیشه ای» حاصل نشده است. موضوع این است که پرونده «جسدهای شیشه ای» هنوز بسته نشده و شاید امسال دوباره کیمیایی را روی صندلی کارگردانی ببینیم.
فیلم های ساخته نشده مسعود کیمیایی
اکران “جسدهای شیشه ای” یک غافلگیری کامل بود. این رمان در سال 1380 منتشر شد. با مقدمه ای طولانی از جمشید ارجمند، ویراستار کتاب که «جسدهای شیشه ای» را یکی از فیلم های ساخته نشده کیمیایی نامید. اولین تجربه کیمیا در رمان نویسی بر فضای ادبی ایران در اوایل دهه 1980 تأثیر گذاشت. در سلسله مقالات روزنامه ها از جواد طوسی و جمشید ارجمند به عنوان نویسندگان «جسم های شیشه ای» یاد شده و در هفته نامه ای از شباهت این رمان به یکی از آثار محمدعلی نوشته اند. اکنون 23 سال از آن روزها می گذرد و چیزی از آن جنجال های رسانه ای که احتمالاً بخشی از محصول حسادت شکل گرفته در محافل ادبی بود، باقی نمانده است. حالا «جسدهای شیشه ای» یکی از پرخواننده ترین رمان های بعد از انقلاب است که بارها تجدید چاپ شده است.
