روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در بد بودن جنگ نباید شک کرد و همه سعی کنند در کشور وارد جنگ نشوند. در شرایط عاطفی کنونی که عده ای بر طبل جنگ می کوبند، صلح طلبی و فرار از جنگ، همان دلاوری است و کسانی که می خواهند کشور را به جنگ بکشانند، نه تنها بویی از رشادت نبرده اند، بلکه از آن استفاده می کنند. این کلمه پرمعنا و ارزشمند با “شجاعت” است
هنجارهای عقلانی در خطر اشتباه هستند.
همچنین باید تاکید کرد که صلح طلبی به معنای تسلیم در برابر زورگویی و افراط نیست. هر جا و هر زمان که دشمن به کشور و منافع ملی تعرض کرد، مقابله با او و مقابله با او با همه قوا واجب است. آنچه «شجاعت» نامیده می شود ایستادگی و مقابله با دشمن متجاوز است نه استقبال از جنگ.
وضعیت کنونی منطقه بسیار حساس است. همه چیز حکایت از برنامه ریزی حساب شده رژیم صهیونیستی برای کشاندن ایران به جنگ دارد. صهیونیست ها حتی تلاش می کنند آمریکا و برخی کشورهای اروپایی را به آن جنگ بکشانند. آنها در تنش و جنگ به دنبال بقای وجود نامشروع خود هستند. ما به عنوان مسلمان قطعاً وظیفه خطیری برای نجات مردم فلسطین داریم، اما نباید این وظیفه را به جنگ محدود کنیم، همانطور که امام خمینی (ره) بارها فرموده اند، وحدت مسلمانان عامل اصلی مبارزه با غده سرطانی صهیونیسم است. در منطقه است و تمام تلاش ها باید بر این امر متمرکز شود.
رهبران سیاسی و نظامی کشور همیشه تاکید می کنند که ما خواهان جنگ نیستیم، اما اگر حمله ای به کشورمان صورت گیرد، حاضریم با آن مقابله کنیم و دشمن را پشیمان کنیم. سفرهای متعدد وزیر امور خارجه کشورمان به کشورهای منطقه و گفتگوهای وی با سران برخی کشورهای غربی که در روزهای اخیر انجام شده نیز در چارچوب همین تفکر صحیح است که باید از شیوع این بیماری پرهیز کرد. جنگ و سعی کنید راه های دیگری برای مبارزه جدی، رادیکال و موثر با رژیم صهیونیستی تا ریشه کنی این غده سرطانی از قلب جهان اسلام بیابید.
این واقعیت تلخ که رژیم اشغالگر و نامشروع صهیونیستی خطری برای همه ملت ها و کشورهای منطقه است قابل چشم پوشی نیست و بنا به عقل و قانون نباید تلاش برای نابودی آن حتی یک روز متوقف شود.
نکته بسیار مهم نوع تلاش است که باید آنقدر دقیق و برنامه ریزی شده و حساب شده باشد که قطعاً به نتیجه برسد و کمترین هزینه را برای ملت ها و کشورهای مسلمان داشته باشد. چنین طرحی بدون همفکری، همراهی و همکاری کشورهای اسلامی امکان پذیر نیست.
ما باید تلاش های سیاسی خود را برای رسیدن به این اجماع گسترش دهیم و با ادامه این مسیر به رفاقت و همکاری جمعی که نام دیگری برای وحدت امت اسلامی است، دست یابیم. رسیدن به چنین هدفی نیازمند صبر، صرف زمان و تلاش اضافی است، اما نتیجه نهایی رسیدن به آنچه می خواهید است.
در مورد جمهوری اسلامی ایران که به دلیل ویژگی‌های چندگانه‌اش می‌تواند محور تلاش برای ایجاد وحدت باشد، باید به این نکته توجه داشت که قبل از هر اقدامی باید در درون خود پی برد که اجتناب از جنگ شجاعانه است. قطعاً در بالاترین سطح عقلانیت وجود دارد، اما در صورت حمله دشمن، بالاترین حد عقلانیت، جهاد دفاعی و پاسخ دلخراش به هر متجاوزی است. شکی نیست که هر بار که دشمن حمله کند، مردم با تمام قوا مقابله کرده و توبه خواهند کرد.
