سعیدرضا اتیادی پس از اعطای جایزه نوبل به نویسنده کره ای با بیان اینکه ادبیات کره با وجود ترجمه های متعدد از کتاب های «هن کنگ» در کشور ما چندان شناخته شده نیست، گفت: بله، ادبیات کره کمتر شناخته شده است. دلیل این مشکل این است که کره برای مدت طولانی تحت استعمار ژاپن بود. کره ای ها مجبور شدند از نوشتار ژاپنی استفاده کنند. حتی زبان رسانه هایشان ژاپنی شد. آنها با یک شکست تاریخی روبرو شدند. علاوه بر این، در اواخر دوره چوسان، ادبیات برای طبقه مرفه و بالای جامعه بود و به دلیل مسائلی مانند تغییر خط و ویژگی طبقاتی جامعه، ادبیات در سطح اجتماعی رواج نداشت.
وی افزود: پس از پایان استعمار ژاپن و پایان جنگ جهانی دوم، جنگ کره آغاز شد و پس از آن کشور کره به فقر افتاد. این تا دهه 1980 ادامه یافت، زمانی که اقتصاد کره رونق گرفت. از دهه 1980، کره ای ها سعی کرده اند روی ادبیات و هنر خود سرمایه گذاری کنند. البته موج کره ای بیشتر مبتنی بر هنرهای نمایشی این کشور مانند موسیقی، سریال و فیلم بوده است. موج ادبیات کره ای جدید است و شاید کمتر از بیست سال از عمر آن می گذرد.
اتیادی خاطرنشان کرد: کتاب معروف خانم هان به نام «گیاهخوار» در خود کره چندان شناخته شده نبود و قبل از کسب جوایز بین المللی جایگاهی در غذا شناسی پیدا نکرد. اما از نقطه ای به بعد در سراسر جهان محبوب می شود.
اتیادی با بیان اینکه این کتاب در حیطه مورد علاقه او نبوده و آن را نخوانده است، گفت: بر اساس این کتاب فیلمی با همین نام ساخته شد. من این فیلم را دیده ام، اما در حوزه مورد علاقه من نبود.
وی درباره علت دیده نشدن کتاب معروف هان کنگ در کره گفت: ادبیات استفاده شده توسط خانم هان کنگ صحنه های زننده زیادی دارد که با روحیه محافظه کارانه جامعه کره در تضاد است. می توان او را با آقای کیم کی دوک، کارگردان کره ای مقایسه کرد. کیم کی دوک به دلیل اعتراضاتش به جامعه همه چیز را سیاه نشان می دهد و در فیلم هایش خون ریخته می شود و چیزهایی که همه نمی توانند آن ها را تحمل کنند. این کارگردان در خارج از مرزهای کره بیشتر شناخته شده بود تا داخل کشور. خانم هان کنگ هم تقریبا همین وضعیت را دارد.
این مترجم در ادامه بیان کرد: با وجود اینکه خانم هن کنگ دو کتاب دیگر هم دارد، اما معتقدم جایزه نوبل این دو کتاب به ایشان تعلق گرفته است. یکی اعمال انسان و دیگری کتابی که فکر نمی کنم ترجمه شده باشد. این کتاب ها تا حدودی تاریخ کره را مرور می کنند. تاریخ مدرن کره و دردی که آنها متحمل شده اند. کتاب «اقدامات انسانی» درباره سرکوب دانش آموزان در زادگاه خانم هن در گوانگژو در سال 1980 است. کتاب بعدی او در مورد سرکوب خشونت آمیز مردم در سال 1947 است. زمانی که ساکنان جزیره ججو توسط پلیس تازه تاسیس کره به شدت سرکوب شدند. به نظر می رسد او جایزه نوبل را برای این دو کتاب دریافت کرد.
سعیدرضا اتیادی با بیان اینکه فکر می کنم درست است که هان کنگ برنده جایزه نوبل شده است، گفت: او اولین نویسنده آسیایی است که جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرده است و این برای آسیا خوب است. من در موقعیتی نیستم که قضاوت کنم که آیا او درست می گفت یا اشتباه. اما فکر می‌کنم بیشتر سیاست‌های کره و سرمایه‌گذاری این کشور در ایجاد موج کره‌ای، جایزه نوبل را به ارمغان آورد. تعداد آثار این نویسنده زیاد نیست. حتی نمی توان گفت که او سبک جدیدی ایجاد کرد یا حرکت جدیدی را رقم زد. البته در بیانیه نوبل اشاره شده است که اعطای این جایزه به دلیل برخورد او با آسیب های تاریخی است.
