اطلاع رسانی کند مبانی اندیشه و فرهنگ تبلیغی، آیت الله شیخ مجتی تهرانی در سخنانی با اشاره به روایتی از امام باقر علیه السلام در تبیین چهار خصلت خیر دنیا و آخرت گفت: از باقر علیه السلام روایت شده است. او درباره او که گفت: در کتاب علی (علیه السلام) می یابیم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «و او بر منبر است و معبودی جز او نیست و به مؤمن عطا نمی شود. خیر دنیا و آخرت جز به وسیله حواسش.» ایمان او به خدای متعال و امیدش به او و نیکی خلقت او و چشم پوشی از ضرر مؤمنان».
ترجمه: در کتاب حضرت علی (علیه السلام) دیدیم که پیامبر خدا حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در منبر خود فرمودند: سوگند به آن خدایی که جز او خدایی و خیری در این نیست. دنیا و آخرت به مؤمنی داده شده است، مگر اینکه این چهار خصلت در مؤمن باشد. اولاً: به خدا حسن نظر داشته باشید و به او خوش بین باشید. سوم: باید خوب باشد. چهارم: مؤمنان را به عقب نگردانید.
توضیح: از امام باقر رضی الله عنه روایت شده است. فرمود: این عبارات را در نوشته های علی علیه السلام می یابیم. «وجدان ما فی کتاب علی (علیه السلام)» تا در نوشته امیرالمومنین; چون هر کدام نوشته هایی داشتند، نوشته بودند. این عبارات را پیامبر (ص) از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده است، در حالی که پیامبر (ص) بالای منبر بود و این سخنان را می گفت: سوگند به کسی که جز او خدایی نیست، اول پیامبر (ص) است. سوگند خورد). این تاکید در جملات آینده شماست. «و لا اله الا او»; به آن موجود سوگند که معبود و معبودی جز او نیست، «ما أُْتُیَ مُمْمْنٌ قُّ»; هیچ مؤمنی به او داده نشد، این همان چیزی است که او می گوید. «خیر دنیا و آخرت»; یعنی خیر دنیا و آخرت به مؤمن نمی رسد مگر این که این چهار چیزی که بعداً پیامبر فرمودند در او باشد.
اول: فرمودند که: «الا با حسن نیت الله تعالی»; یک: حسن ایمان او به خدا. نازبالله به کسانی که گاهی مثلاً با یک مشکل پیچیده مواجه می شوند، می گوید: خدا با ما کاری ندارد، کاری به آن ندارد، ما کجا هستیم، خدا کجاست، نازبالله؟ یا تفسیرهایی از این دست. حالا این داخلی است. گوش کن، یعنی اگر مؤمنی به خدا ایمان داشته باشد. خدایا قبول کن ها! او مؤمن است، هیچ تعارضی بین این چیزها نیست، ها! خدا هست، نمی گوید خدا نیست، می گوید وجود دارد. اما او نظر خوبی نسبت به من ندارد. اینها را متمایز کن ها! چون اولی را دارید: «چی»؟ به هر حال «به مؤمن عطا کن»; به خدا ایمان دارد؛ اما از سوی دیگر نعوذبالله می گوید: خدا با من حد وسط ندارد. این است که می گویند: سوء ظن به خدای متعال که بدترین چیزهاست. «با حسن نیت به خداوند متعال»؛ اول
دو: «و امید الله»; به او خوب فکر کن؛ در طبقه بالا تنها امیدشان اوست. او تنها کسی است که گره های من را باز می کند.
سوم: حسن زن الله. دومی که خداوند از او راضی باشد.
سوم: «و حسن خلق»; منش خوب است و این بدان معناست که در رفتار با دیگران شخصیت بدی ندارد. حواست هست؟
چهارم: «و الکاف»; توجه کنید. «در عذاب مؤمنان»؛ یعنی باید از تهمت زدن به مؤمن خودداری کند. اگر کسی بخواهد خیر دنیا و آخرت نصیبش می شود که این چهار چیز را رعایت کند: ایمان به خدا، امید به خدا، حسن خلق با همنوعان و از طرفی خیانت نکردن به همنوعان. . . توقف کنید. پیامبر در اینجا اول سوگند یاد کرد: «و لا اله الا او». اگر این چهار چیز را رعایت کنید در دنیا و آخرت سود خواهید برد. به این توجه کنید. خیر دنیا و آخرت؛ یعنی هر چه در دنیا بد است اگر بخواهی به آن توجه کنی اگر این چهار مورد را رعایت کنی از بین می رود. همچنین برای روشن شدن. معلوم است که شر آخرت جهنم است. شر دنیا همین عارضه هاست و چه کنم با من و با تو چه کنم.
منبع: اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۷۱
نزد برید بن معاویه نزد ابوجعفر (علیه السلام) که گفت: در کتاب علی (علیه السلام) می یابیم که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) فرموده است. در حالی که بر منبر اوست، و هیچ مؤمنی جز به خاطر حسن ظن به خدا و امید به او و پرهیز از تهمت، خیر دنیا و آخرت را نصیبش نشده است. مومنان
