سرویس سیاسی “انتخاب”: دیدار اخیر جبهه پایداری با مسعود مزیکیان یکی از خبرهای جالب روزهای اخیر بود، چرا که شاید انتظار نمی رفت رادیکال ترین نیروهای عرصه سیاسی ایران به دیدار رئیس جمهور اصلاح طلب و تلاش برای تعامل با او بروند، اما وقتی نگاه می کنیم لایه‌های زیربنایی کنشگری پایداری، متوجه می‌شویم که هر چقدر هم که ظاهر ایدئولوژیک به خود بگیرند، با دولتی که با حمایت اصلاح‌طلبان روی کار آمده‌اند، می‌توانند در مشارکت سیاسی انعطاف‌پذیر عمل کنند و زودتر از سایر اصولگرایان بنشینند و برخیزند. .
جبهه در تمام این سالها ثبات نشان داده است، مذاکره کننده است. این بدان معناست که بر خلاف شعارهای پر زرق و برقی که هنگام تقسیم مسئولیت ها به کار می برند، جایی هستند که منافع سازمانی آنها تامین می شود. مثلاً در انتخابات مجلس دوازدهم با محمدباقر قالیباف ائتلاف کردند و لیست مشترکی ارائه کردند. در حالی که در دوره مجلس یازدهم همین گروه های پایداری مهمترین منتقد قالیباف به حساب می آمدند و حتی نیروهای نزدیک به آنها نیز در چندین افشاگری علیه قالیباف نقش داشتند، اما برای جبهه قالیباف همه اینها آنقدر مهم نیست که باید باشد. بتواند پایگاه خود را در قدرت سیاسی حفظ کند. در دیدار با پزشکان، بیشتر صحبت‌هایشان متوجه لزوم استفاده پزشکان از نیروهای «انقلابی» بود. متقی فر، سخنگوی جبهه پایداری در خصوص اتفاقات رخ داده در جلسه خود با پزشکان گفت: بحث عدم استفاده از نیروهای انقلابی در مجموعه دولت و یا اخراج کامل جوانان انقلابی از مجموعه اجرایی کشور را مطرح کردیم و این را می دانیم. عامل آسیب به وحدت ملی باشد».
در واقع تثبیت‌کنندگان به صراحت می‌گویند که نیروهای انقلابی و نه اصولگرایان – چون رمزشان برای خطاب به همفکرانشان «انقلابی» است – باید وارد دستگاه‌های اجرایی شوند.
به نوعی از آب گل آلود ماهی می گیرند و در جلسات با پزشکان سعی می کنند از عنوان وحدت ملی که پزشکان همیشه بر آن تاکید دارند بهره ببرند و در این جلسه می گویند انتصاب نیروهای انقلابی است. مطابق با رویکرد وحدت ملی.
این ادعا که اصطبل ها همیشه دنبال سهم بوده اند به حدی است که حتی خودشان در دیدار با پزشکان گفته اند که ما هرگز سهمی نخواسته ایم و برخی رسانه ها یا رسانه های غربی وابسته به یک جریان سیاسی بحث هایی را مطرح کرده اند. سخنی غیرواقعی و بر خلاف واقعیت است و باید گفت که حتی در کابینه دولت شهید رئیسی نیز هیچ عضوی از جبهه پایداری وجود نداشت.
منظور دولتمردان از عدم حضور آنها در دولت ریاست جمهوری این است که اعضای تشکیلات آنها در کابینه حضور نداشتند. شاید شکل این گفته درست باشد اما کیست که نداند تعداد قابل توجهی از وزرای دولت سیزدهم به جبهه پایداری بسیار نزدیک بودند و از قضا بسیاری از شرکت های بزرگ اقتصادی دولت رئیس جمهور در دست ثبات بودند. نیروها
جنبه دیگر پایداری تحمل کم است. شاید بهتر است بگوییم که جبهه پایداری محصول آقاثرانی برخلاف تجزیه طلبانی مانند رسایی در ابتدا برای گرفتن سهم خود پا پیش می گذارند و در غیر این صورت به سرعت جدول را برمی گردانند و به مخالفان سرسختی تبدیل می شوند. تاکنون، طیف شریان یا کسانی که از پایداری محصول حذف می‌شوند، در عرصه سیاسی رفتار بسیار ایدئولوژیک‌تری دارند. نمونه آن مواضع وی در جریان رای اعتماد به وزرای پیشنهادی مجلس بود، اما پایداری یک محصول به ویژه پس از درگذشت محمدتقی مصباح یزدی، عملگرا عمل می کند و سهم خود را از پای قدرت طلب می کند. اما همین شبح، وقتی سهم خود را در نظر نگیرد، توانایی رادیکالیزه شدن بیشتر از آرتریس و بردن زیر میز مذاکره را دارد.
اصولگرایان در یک دهه اخیر مواضع بسیار تندی را نه تنها علیه اصلاح طلبان، بلکه علیه اصولگرایان اتخاذ کرده و اتهامات گسترده ای را مطرح کرده اند. حتما مهم ترین دلیل اختلافات متعدد اصولگرایان بوده اند تا جایی که بسیاری از اصولگرایان بارها گفته اند که باید رد شوند و هیچ گاه از آنها درخواست حضور در لیست واحدهای انتخاباتی اصولگرایان نشده است.
با این اوصاف، شکی نیست که اصطبل تحت هیچ شرایطی نمی‌تواند با دولت نزدیک به اصلاح‌طلبان پزشکی ارتباط عادی برقرار کند، چه رسد به تعامل با دولت. شاید مسعود مزیکیان در ادامه سیاست همگرایی سیاسی بخواهد در دیدار با اعضای جبهه پایداری از فضاسازی های خود جلوگیری کند. این سیاست پزشکان تاکنون برای سایر گروه‌های اصولگرا کارساز بوده و توانسته است بسیاری از طیف‌های اصولگرا را به همراه داشته باشد، اما به نظر می‌رسد در جبهه پایداری وضعیت تا حدودی متفاوت است و تنها این سیاست همگرایی در کوتاه‌مدت جواب می‌دهد. اصطلاح، زیرا اگر پزشکان بخشی را که می خواهند به آنها ندهند، تحمل نمی کنند و کاملاً مخالف دولت خواهند بود. اگر حتی بخواهد در قوه مجریه کشور به ثبات برسد، طبیعی است که مورد انتقاد گسترده حامیانش چه در بین مردم و چه در میان اصلاح طلبان و اعتدال گرایان قرار گیرد. بنابراین رابطه حاکمیت پزشکان با جبهه پایداری بسیار مبهم است و می توان گفت به دلایل ذکر شده چشم انداز روشنی در این زمینه وجود ندارد.
