به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز معاون سابق وزارت آموزش و پرورش در گفت وگو با رکنا گفت: اولین جلسه شورای عالی آموزش و پرورش همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید با حضور رئیس چهاردهم. دولت اتفاق جدید و غیرمنتظره ای نبود، باید از آن به عنوان تعجب یاد کرد زیرا پیش از این در برخی از دولت ها از جمله دولت سیزدهم چنین اتفاقی رخ داده است.
وی در ادامه افزود: اما این اتفاق فرصت مناسبی بود تا پزشکان در پوشش رئیس جمهور با اشاره به سهل انگاری در اصلاح و بهسازی زیرساخت های آموزشی، نظرات خود را در خصوص ضرورت و چگونگی اجرای عدالت آموزشی بیان کنند. نارسایی از بخش سخت افزاری نیازها گرفته تا عواملی چون استفاده از دستاوردهای نوین ارتباطی و آموزشی، استفاده از هوش مصنوعی در بهبود محتوا و روش های آموزشی، بهره گیری از هم افزایی توانمندی های افراد، اصلاح روابط بین بخشی در او. بخش‌های دولتی و حاکمیتی و مشارکت دادن دانش‌آموزان در فرآیند یادگیری، اولویت‌بندی مهارت‌هایی مانند کار تیمی، مسئولیت‌پذیری و حل مسئله، تکیه بر روش‌های مثبت به جای رویکردهای منفی در برخورد با دانش‌آموزان، دلیل عدم اجرای سند را در موضوع دگرگونی اساسی آموزش و پرورش به دلیل نبود سازوکار آموزشی متناسب با اهداف آن است.
سحرخیز تاکید کرد: پزشکان لایه به لایه باید یک پیشنهاد بسیار مهم و قابل تامل ارائه می کردند: بچه های ایران آنچه را که می بینند از ما یاد می گیرند نه آنچه را که می شنوند. انتظار می رود این بیان صریح و صریح رئیس جمهور به عنوان بخشی از مانیفست نظام آموزشی کشور در دولت چهاردهم، با پرهیز از وعده درمان، به دلیل جنبه شعاری و شعاری، زمینه ساز اقدام باشد. به وضوح توضیح دهد که در چهار سال آینده در حوزه شاخص های آموزش عمومی چه اتفاقی قرار است بیفتد؟
معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش افزود: به عنوان مثال سهم 9.8 درصدی آموزش و پرورش از بودجه دولت کمترین نسبت در پنجاه سال گذشته در بودجه سال آینده است که در حال تهیه و تنظیم است که چقدر افزایش می یابد. باید مجرب باشد تا معلمان نیز به وعده های رئیس جمهور ایمان داشته باشند و او را وفادار بدانند؟ همچنین پس از تعدیل تناسب آموزش و پرورش بودجه عمومی دولت با اهداف و ماموریت های از پیش تعیین شده، نوبت به مدیران و یا مدیرانی می رسد که قرار است این ماموریت ها را در صف و میدان استاد اجرا کنند.
ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: اکنون سوال روشن برای رئیس جمهور این است که با کدام فرد متخصص و مدبر می خواهید انتظارات خود را برآورده کنید؟ مدیران خام یا کم تجربه به جا مانده از دولت سیزدهم یا همان افراد تکراری طرد شده توسط معلمان، در دولت هشت ساله روحانی، برای بازگشت به جایگاه خود لحظه شماری می کنند؟ چه کسی نداند که فقر کنونی و مشکلات تحصیلی دلیل روشنی بر ناتوانی اوست؟ آیا استفاده مجدد از آنها نمونه ای از این نیست که چگونه آموزش اغلب از یک سوراخ بیرون می آید؟ یا اینکه صرفاً هواداری یک آزمون شایستگی است؟
معاون سابق وزارت آموزش و پرورش افزود: لطفا آموزش و پرورش را از دو خطر بزرگ سیاسی کاری و بزرگ نمایی مصون بدارید. در پرداختن به آموزش وپرورش رویکردی متفاوت از دولت شهید رئیسی و روحانی داشته باشیم. با تکرار این افراد به عنوان مشاور وزیر یا معاونین، در آستانه انتخاب و انتصاب، آموزش و پرورش در چهار سال آینده آینده روشن تری نسبت به فعلی خواهد داشت. متأسفانه در دولت سیزدهم بر اثر دکترین فروش مدارس در دولت روحانی می خواستند با شعار مردمی سازی مدارس، آموزش عمومی رایگان را برای همیشه تاریخ ساز کنند! مردمی سازی نوشتند اما خصوصی سازی را خواندند! آنها شعار «ایران قوی» با «مکتب قوی» سر دادند. اما در عمل قصد داشتند با عنوان واگذاری مدارس به اشخاص حقیقی و حقوقی و یا به هیئت مدیره، زمینه های تقسیم مدارس دولتی را فراهم کنند. حالا باید همین سوال را از دکتر بپرسید!
سحرخائیز در پایان گفت: کشاندن مردم به کار ساخت، نوسازی و تجهیز مدارس در قالب خیرین مدرسه ساز، سنت پسندیده و ستودنی است. اما در این شرایط سخت اقتصادی جیب مردم را با زور و اکراه خالی کردن، از تحصیل و تحصیل رایگان برای همه آنها محروم کردن، ظلمی آشکار و نابخشودنی است.
