منصور دهقان، مدیر عامل سازمان غیردولتی «کمک» به خبرنگار اجتماعی رکنا گفت: در روستاهای غنی آباد، اشرف آباد و اسلام آباد شهرستان ری 400 کودک بازمانده از تحصیل هستند.
منصور دهقان ادامه داد: این مناطق در 20 کیلومتری تهران قرار دارد و 20 سال است که یک مدرسه متروکه در آنجا بلااستفاده مانده است.
دهقان ادامه داد: موسسه هلپ از وزرای سابق آموزش و پرورش ورزش درخواست کرده است که این مدرسه را به موسسه هلپ واگذار کنند تا فعال کنیم. مورد قبول هیچ وزیری قرار نگرفته است.
مدیر کل موسسه غیر انتفاعی “خمب” در ادامه با اشاره به اینکه در این مناطق 250 زن سرپرست خانواده حضور دارند، گفت: آنها نان آور خانواده هستند و می توانیم از بخشی از این مدرسه برای ساماندهی استفاده کنیم. آنها.”
نسل سوخته: پیامدهای مخرب دوری از آموزش برای آینده ایران
به گزارش خبرنگار رکنا، دانشجویانی که برای تحصیل در ایران حضور نمی یابند، می توانند جنبه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور را به طور گسترده تحت تاثیر قرار دهند. این آسیب ها نه تنها در کوتاه مدت بلکه در بلندمدت کشور را تحت تاثیر قرار می دهد و آینده جامعه را با چالش مواجه می کند.
1. آسیب اجتماعی: افزایش نابرابری و جرم و جنایت
یکی از مهمترین پیامدهای اجتماعی دوری دانش آموزان از تحصیل، افزایش نابرابری اجتماعی است. دانش‌آموزانی که از سیستم آموزشی خارج می‌شوند، اغلب از فرصت‌های برابر برای پیشرفت محروم می‌شوند که منجر به شکاف‌های طبقاتی بیشتر می‌شود. علاوه بر این، فقدان آموزش کافی می تواند احتمال دست زدن به فعالیت های غیرقانونی و جرم و جنایت را افزایش دهد، زیرا افراد بی سواد اغلب از فرصت های شغلی مناسب محروم می شوند و ممکن است جذب جرم شوند.
2. آسیب اقتصادی: کاهش بهره وری نیروی کار
در سطح اقتصادی، دوری دانش آموزان از تحصیل باعث کاهش بهره وری نیروی کار می شود. اقتصاد یک کشور به شدت به نیروی کار ماهر و تحصیل کرده متکی است. وقتی تعداد زیادی از افراد جامعه آموزش های لازم را نبینند، مهارت های کافی برای مشاغل پیچیده و تخصصی را کسب نمی کنند و این مشکل منجر به کاهش کیفیت و بهره وری نیروی کار می شود. در نتیجه این کشور توانایی رقابت در بازارهای بین المللی و تولید محصولات و خدمات با ارزش افزوده بالا را از دست می دهد.
3. آسیب فرهنگی: از دست دادن هویت فرهنگی و کاهش آگاهی اجتماعی
آموزش نقش اساسی در انتقال ارزش ها و هویت فرهنگی به نسل های جدید دارد. زمانی که دانش آموزان ترک تحصیل می کنند، انتقال این ارزش ها به خطر می افتد و جامعه ممکن است با بحران هویت مواجه شود. علاوه بر این، آگاهی اجتماعی و شناخت تاریخ، فرهنگ و زبان کشور را نیز کاهش می دهد که در درازمدت می تواند به تضعیف وحدت ملی و غرور ملی منجر شود.
4. افزایش فقر و دور باطل اقتصادی-اجتماعی
دوری از آموزش باعث افزایش فقر در جامعه می شود. دانش آموزانی که به دلیل مسائل اقتصادی یا اجتماعی ترک تحصیل می کنند، در آینده با مشکلات اقتصادی بیشتری مواجه خواهند شد زیرا فرصت های شغلی محدودی بدون تحصیلات مناسب دارند. این یک چرخه معیوب ایجاد می کند. به طوری که فرزندان این افراد به دلیل فقر نمی توانند ادامه تحصیل دهند و این چرخه ادامه خواهد داشت. این وضعیت به نوبه خود باعث کاهش کیفیت زندگی، افزایش فقر و نابرابری در جامعه می شود.
5. تضعیف توسعه پایدار و نوآوری
آموزش یکی از ارکان توسعه پایدار و نوآوری در هر کشوری است. وقتی دانش آموزان از یادگیری دست بردارند، نسل بعدی محققان، دانشمندان و مبتکران شکل نخواهند گرفت. این امر مانع از توسعه علمی و فناوری کشور می شود و ایران را از دستیابی به پیشرفت های جدید در زمینه های مختلف باز می دارد. نوآوری و پیشرفت علمی نیازمند ذهن‌های پویا و ماهر است و عدم سرمایه‌گذاری در آموزش مستقیماً توانایی یک کشور را برای رقابت با سایر کشورها کاهش می‌دهد.
در مجموع، محرومیت سیستماتیک و گسترده دانش آموزان از تحصیل به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور آسیب می رساند و توانایی جامعه را برای پیشرفت و دستیابی به اهداف بلندمدت به شدت محدود می کند.
