به گزارش خبرگزاری مهر ، متن بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست. تمرین کنندگان کنگره یادواره 14500 شهید استان مازندران که در 7 شهریور 1403 برگزار شد امروز در ستاد همایش ساری منتشر شد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار، استان مازندران را به‌عنوان استانی پیشرو از نظر فداکاری همه جانبه برای انقلاب در مراحل مختلف برشمردند و گفتند: مردم مازندران با ضد انقلاب، دفاع مقدس، دفاع از حرم و هر میدانی مبارزه کردند. فداکاری و هزینه مورد نیاز وجود داشت.
وی شهدا را گنجینه ای تمام نشدنی خواند و افزود: هر شهیدی موقعیت ها و ماجراهایی دارد که در نهایت او را به مقام شهادت رساند. چک کردن از زندگی آنها استخراج شود و در قالب هایی مانند کتاب، فیلم و سریال، نقاشی، مجسمه و روایت به مخاطبان به ویژه جوانان منتقل شود.
رهبر انقلاب تعبیر امام بزرگوار مبنی بر اینکه محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است را ناشی از نشاط شهدا و شهادت دانستند و گفتند: یاد و خاطره شهدا را باید زنده نگه داشت زیرا شهدا زنده هستند و حافظه او نیز تکان دهنده و حیات بخش است.
متن کامل بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار شرکت کنندگان در کنگره ملی شهدای استان مازندران به شرح زیر است:
به نام الله الرحمن الرحیم
و ستایش خداحافظ جنتلمن دنیاها و نماز و درود بر علی بگو محمد و خدایا سیگارها سیما بقیه خدایا توسط الارزین.
خوش آمدید برادران و خواهران عزیز! عظمت جهاد مردم مازندران را در جای ما و در خانه ما زنده کردی. واقعاً یکی از مناطق پیشرو کشور از نظر فداکاری و هزینه های همه جانبه برای انقلاب است. مجسم کردنالبته مردم آنها مازندرانی هستند. شاید هیچ شهری، هیچ شهری در سراسر مازندران از شرق تا غرب نباشد که شهید و جانبازی در آن نباشد.
نکته شیرین و جالب در مورد فداکاری شهدای استان مازندران این است که این شهدا در تمام مقاطع مهم مبارزه با ضدانقلاب پراکنده هستند. یعنی مختص جنگ تحمیلی یا دفاع مقدس یا دفاع از حرم نیستند. از اول انقلاب که می بینید اولین کسانی که برای مبارزه با ضدانقلاب در شرق استان مازندران رفتند بچه های خود شهرستان های مازندران بودند. بعداً دیگران به آنها پیوستند. سپس در مورد جنگل (2) و حماسه ای که در سراسر مازندران به ویژه در آمل پخش شد، امام (ره) موضع گرفتند و در این مورد صحبت کردند (3). ، در جنگ تحمیلی، در دفاع مقدس این تعبیر از «نیروهای ویژه» که ایشان فرمودند قابل تأمل است; چرا “خاص”؟ خوب ما تعداد زیادی نیرو داشتیم. “نیروهای ویژه” یعنی چه؟ “خاص” است زیرا تمام شرایطی که در جنگ برای یک یگان نظامی پیش می آید، اگر برای این لشکر پیش بیاید، مهیا است. همان موقع که رفتم پادگانی که آقای سردار قربانی (4) ساخته بود که فکر کنم نصف مازندران را گرفته بود، بیابانی سنگر گرفته بود! جای بزرگی بود، همه چیز در این واحد بود. این نیروی انسانی بود، تجربه بود، اسناد بود، مردم بود، اطلاعات بود. مازندرانی ها بعد از دفاع مقدس در همه میدان ها حضور داشتند و اگر لازم بود فداکاری می کردند. یعنی شهدای مازندرانی اینطور هستند. تا به دفاع از حرم و موضوع برسیم خان طومان و مانند اینها به درستی که تنوع شهدای مازندران از ویژگی های بارز این حرکت در این استان است.
ویژگی دیگر این است که از سپاه، ارتش، شهربانی و گروه های مختلف، همه خود را در میان ستارگان فروزان شهدا، در میان ژنرال ها و بزرگان می بینند: از ارتش، مانند نیاکی (رحمت (رضوان الله تعالی علیه) یا مثل شیرودی یا بقیه کسانی که آنجا بودند; از لشکر، افراد برجسته ای مانند این مردانی که نام می بردند و غیره; از بسیج مردم عادی مثلا فرز. ارسال کنید فرزند یازده یا دوازده ساله و مانند آن; در تنوع شهدای این استان همه جور آدمی هست. [افرادی را] مشاهده کنید خوب اینها خیلی مهم هستند. یاد و خاطره این شهدا باید گرامی داشته شود.
من می خواهم دو نکته را بگویم: یکی درباره خود شهدا، دیگری درباره اینکه با شهدا می خواهید چه کنید. خود شهدا به نظر من وجودشان گنجی تمام نشدنی است. یعنی نسل های متوالی اگر مثلاً زندگی نامه شهید کاشوری یا شیرودی یا سایر شهدای بزرگوار را بدانند، سود می برند. مختص یک دوره آموزشی نیست. بعد از شهادت شیرودی رفتم آهنگ; شهر کوچکی است و افراد کمی در آنجا هستند. جوانی مثل این آدم از روستا می آید، قهرمانی می کند، ترفیع می گیرد، بعد به فرماندهش نامه می نویسد که این ترفیع را از من بگیر، من برای این به میدان جنگ نیامده ام. من برای حرف امام آمدم، برای وظیفه آمدم، برای اسلام آمدم. به راحتی می توان گفت؛ کدام یک از ما من می بینم آیا حاضریم نام، نشان، عنوان، مقام و غیره را به راحتی حذف کنیم؟ از من عمامه به سر دیگران. این یک مرد جوان است. شیرودی پسر بود. جوانی از روستای مازندرانی بود که آنقدر علم و یقین و صداقت دارد که این همه فداکاری می کند و اینگونه حرف می زند. برای یک ارتش، شش ماه ارتقاء مهم است. [به خاطر] کاری که کردی، این شش ماه ارتقا! این مهم است. در آن زمان من نمی خواهم یک نفر به خاطر کار بزرگی که انجام داد، دو یا سه درجه ارتقا پیدا کند و ارتقایی که به آن شهید دادند، دو یا سه درجه بود! اینها خیلی مهم هستند.
امروز من و شما از آنها استفاده می کنیم، فردا نوه های ما از آنها استفاده می کنند و در دوره بعد اگر اطلاع داشته باشند نسل بعد از آنها استفاده می کنند. یعنی این گنج تمام نمی شود. شهدای بزرگ دیگری هم در مازندران و خارج از مازندران داشتیم. شهدا گنجی تمام نشدنی هستند. حالات اینها و خصوصیات این موارد. چک کردن بگذارید قرار بگیرد، باید نکاتش استخراج شود، بعد نوبت به نکته دوم می رسد که الان به شما می گویم.
باید روی نکاتی که می توان از زندگی شهدا استخراج کرد کار کرد. این مهم است. البته این کارهایی که نام برد کارهای خوبی است، کارهای ضروری: ساختن قالی با تصویر شهید، اهدای آن به خانواده یا نامگذاری خیابانی به نام شهید. اما شما چهارده هزار و پانصد خیابان ندارید. میخوای چیکار کنی؟
هر کدام از این شهدا داستانی دارند. این که «دنیا کوچک است» در زبان ها رایج می شود یکی از آن کلمات نادرست است. دنیا خیلی بزرگ است؛ از آنجایی که هشت میلیارد نفر در جهان وجود دارد، هر فرد برای خودش دنیایی دارد، برای خودش یک ماجراجویی، یک فکر، یک هدف. همه [دارند]. کنار هر کسی می نشینی و او داستانش را برایت تعریف می کند، آرزوهایش را برایت می گوید، این یک دنیاست. در هر زندگی نکاتی وجود خواهد داشت و این. [کسی] که شهید شدند و این مقام شهادت را کسب کردند و فداکاری کردند، آن نکات قابل ارائه است. شما باید آنها را استخراج کنید، باید آنها را ارائه دهید تا بمانند. حالا البته کتاب یکی از اشکال است; کتاب های خوب
توصیه من این است: وقتی می خواهید آمار بدهید یا خودتان حساب کنید که ما این کارها را انجام داده ایم یا به امثال من معرفی کنید که این کارها را انجام داده ایم، بیشتر روی تعداد خواننده حساب کنید تا تعداد کتاب ها. چند نفر این را خوانده اند چند نفر به این کتاب نگاه کرده و مطالعه کرده اند؟ چند نفر از این کتاب یادداشت برداری کرده اند؟ راه هایی وجود دارد؛ باید راهی پیدا کنی. وقتی کتاب زندگینامه فلان شهید را منتشر می کنید، [ببینید که] که جوری این کار را تا حد امکان می توان انجام داد. [خوانندگان]به ویژه جوانان و نوجوانان؛ سپس نظر خود را در مورد این کتاب دریافت کنید. سپس با آنها ارتباط برقرار کنید و نکاتی را که در مورد زندگی این شخصیت به شما علاقه مند است در این کتاب بیان کنید. اینها وظایف اساسی برای شما هستند.
البته این کار با کتاب انجام می شود، این کار با فیلم و سریال انجام می شود، این کار با نقاشی انجام می شود، این کار با مجسمه سازی انجام می شود، این کار با روایت انجام می شود. شما باید این کارها را انجام دهید، این کارها باید انجام شود، اینها باید انجام شود.
با [تشکیل] چندین جامعه به نام شهدا نامگذاری شده اند. فرض ارسال کنید حتی لازم نیست مثلاً یک ساختمان مفصل قرار دهید. مصداق مسجد را در نظر بگیریم، الحمدلله، ما مسجد و امامزاده داریم. یک شهید خاص؛ هرکس می آید از آن شهید چیزی می شنود، می گوید یا می بیند. هفته بعد همین جلسه برای شهید دیگری در اینجا برگزار می شود. [آن وقت] تمام نشد، تمام نشد. شما می توانید یک مکان، یک امتیاز برای این کار در نظر بگیرید، اگر لازم باشد شاید ده امتیاز; چون مازندران استانی طولانی است. یعنی طول آن بیشتر از عرض آن است; در شرق مازندران، در میانه مازندران، در غرب مازندران، در خود گلستان، گلستان در همین محتوا و کلمات آمده است. [جلسه] داشتن یعنی ارائه «ویژگی های مهم شهدا» اساس کار شماست که باید انجام دهید. عجب خوب عکس در پنجره اتاق خواب است و کم کم عادی و فراموش می شود.
یاد و خاطره شهدا را باید زنده نگه داشت، باید تازه و شاداب نگه داشت. آن حضرت ـ رضی الله عنه ـ که حقیقتاً چشم بصیر آن مرد است، همیشه مردم را به تعجب وا می دارد; من شخص دیگری را نمی شناسم که در همه مسائل این پرونده چنین باشد. یک تست با بصیرت آهسته فرمود: «محرم و صفر اسلام را زنده نگه داشت و عاشورا را زنده نگه داشت» (5) چرا؟ چون عاشورا کشته شدنی نیست، از بین نمی رود، شهید است، آن شهید و آن شهدا; این زنده است؛ تا زنده است تراوش می کند، موجود زنده چنین است. حرکت می کند، کار می کند، تراوش می کند و اسلام را حفظ می کند و حفظ می کند، تشیع را حفظ می کند، ولایت امیرالمومنین را حفظ می کند.
الحمدالله زمینه این کارها در مازندران فراهم است. یعنی مردم مازندران واقعاً برای راه راست آماده هستند. مبلغی که در شمال کشور چه در مازندران و چه گیلان در زمان طاغوت سرمایه گذاری شد در چند نقطه کشور سرمایه گذاری شد. بعد می بینید همین مردم بعد از انقلاب چه در گیلان چه در مازندران چه کردند برای اسلام. این نشان دهنده زمینه دیگری است. اسلام با جنگ و شمشیر وارد مازندران نشد. زمان خلفا که آمدند و ایران را فتح کردند و برکت اسلام را به ایران آوردند. خوب با ارتش [کشی] دیگری بود؛ این ارتش ها نتوانستند از این ارتفاعات عبور کنند. مازندران عقب ماندند و نتوانستند به مازندران برسند. تا اینکه فرزندان ائمه در حال نماز با شکم های گرسنه با بدن های برهنه فرار کردند و با پای پیاده از این کوه ها گذشتند و به مازندران رسیدند و توانستند مردم مازندران را مسلمان کنند. بنابراین مازندران مسلمان از آغاز شیعه متولد شد. زیرا کسانی که به آنجا رفتند و اسلام آوردند فرزندان امامان بودند; و با چه تلاشی! [اگر] به تاریخ نگاه کنید [می‌بینید که] با چه تلاشی این کوه ها را رها کرده اند. امامزاده بزرگوار و گرانقدر برده صالح الهی، او و همسرش لباس نماز یکسانی دارند، وقتی وقت نماز می رسد، آن را می گیرد و نماز می خواند، سپس لباس نماز را به او می دهد; به این ترتیب آنها توانستند با دست و پای برهنه از این کوه ها بالا بروند و بگذرند و به مازندران برسند. بدین ترتیب مازندران به دست اسلام افتاد. به همین دلیل بود که وقتی دولت علوی خواست در یمن مستقر شود، آمد و از مازندران نیرو گرفت. این امامان یمن که هزار سال آنجا حکومت کردند که شروع در واقع مازندرانی بود. جوانان مازندرانی از اینجا به یمن رفتند و برای تثبیت اسلام و تشیع در آنجا مبارزه کردند.
خداوند به شما توفیق دهد تا بتوانید این کار بزرگ را به پایان برسانید. از شما می خواهم در سخنانتان سلام مرا به مردم عزیز مازندران برسانید.
درود و رحمت بر شما باد. رحمت خدایا
