بازار؛ علی عبداللهی: در این ساعات و پس از عملیات موفقیت‌آمیز سپاه تحت عنوان صادق 2 علیه پایگاه‌ها و مراکز نظامی/امنیتی رژیم استعماری صهیونیستی، مقامات این رژیم مدام از حمله تلافی‌جویانه به کشورمان صحبت می‌کنند. مثل همیشه و پس از هر شکست نظامی یا امنیتی همراه با رزمندگان آمریکایی مصاحبه های تبلیغاتی برای تهدید دشمنان خود انجام می دهند.
در واقع در تمام جنگ‌های دو دهه اخیر این رژیم، تنها نقطه پشتیبانی آن باند تروریستی و نیروی هوایی آن بوده است و نیروهای زمینی و دریایی آن در سال 1385 از میدان نبرد خارج شدند.
از جمله دارایی های این رژیم، جنگنده فوق مدرن «اف 35 لایتنینگ 2» ساخت شرکت لاکهید مارتین، پرچمدار نیروی هوایی است که به دلیل طراحی و مواد رادارگریز، غیرقابل کشف و شناسایی است.
اما این ایده چقدر به واقعیت نزدیک است؟ برای درک درست موضوع، ابتدا باید موقعیت جغرافیایی ایران و اسرائیل را نسبت به یکدیگر بررسی کنیم. به عنوان مثال فاصله تهران تا تل آویو حدود 1900 کیلومتر است. یا فاصله بندرعباس تا بندر حیفا از شرق 2100 کیلومتر و فاصله اصفهان تا تل آویو حدود 1600 کیلومتر است.
حال بیایید نگاهی به مشخصات و برد جنگنده در حالت های مختلف بیندازیم:
حداکثر برد در حالت سوخت کامل و بدون سلاح: 2200 کیلومتر (برای نسخه cya) حداکثر برد در حالت بارگذاری تجهیزات (دو موشک هوا به هوا و دو بمب هدایت شونده) روی دکل داخلی (مخفی سازی کلی): 1000 کیلومتر، ما ببینید این جنگنده ها صرف نظر از قابلیت های رادار، رادارگریز، پارازیت و … به تنهایی توانایی رسیدن به شهرهای مهم و صنعتی ایران و سپس بازگشت به آشیانه را ندارند، حتی در برخی موارد حتی نمی آیند. . نزدیک به مرزهای ایران! بنابراین نیروی هوایی رژیم توانایی عملیات کاملاً پنهانی علیه ایران را ندارد.
بنابراین برای حمله به ایران، نیروی هوایی رژیم باید سوخت بیشتری را برای جنگنده‌های خود حمل کند که می‌تواند به چند روش انجام شود:
1. بارگیری کامل جنگنده ها و استفاده از سکوهای تجهیزات در خارج از دکل های داخلی (بارگیری اضافی مخزن سوخت)
2 سوخت گیری هوایی توسط یک جنگنده به این جنگنده ها و سپس بازگشت به آشیانه
3 سوخت گیری هوایی توسط هواپیمایی که سوخت جنگنده ها را تامین می کند
4 حمله از پایگاه های کشورهای دیگر یا فرود در آن پایگاه ها و سوخت گیری و سپس ادامه عملیات.
اما در هر یک از این سناریوها، نیروی هوایی با چه مشکلاتی مواجه است؟
در سناریوی اول با قرار دادن مخازن سوخت زیر بال های جنگنده، اموال رادارگریزی این جنگنده از بین می رود و روی رادارهای افقی و مرزی ایران قابل مشاهده خواهند بود.
در سناریوی دوم، جنگنده ای که به جنگنده اسرائیلی سوخت گیری می کند طبیعتاً باید از نوع دیگری باشد تا دچار همان مشکلی نشود که رژیم غیر از F16 و F15 جنگنده دیگری ندارد و آن جنگنده ها نیز دیده شده اند. در رادارهای نیروهای مسلح و پدافند در آماده باش حداکثری است.
در سناریوی سوم، مانند سناریوی قبلی، با رهگیری هواپیمای سوخت‌رسان، دوباره عملیات لو می‌شود و شاید به دلیل انتخاب تامین‌کننده سوخت، کل عملیات از بین برود، در حالی که سناریوی چهارم یکی از مواردی است که دورترین سناریوها به دلیل مشارکت کشورهای منطقه است، زیرا هیچ کشوری در توافقنامه فعلی منطقه خواهان جنگ مستقیم با ایران نیست و همه این کشورها می دانند که اگر پایگاه های مستقر در خاک آنها (خواه متعلق به آنها باشد) به کشورهای خودی یا ائتلافی/ایالات متحده) شرکای شروع عملیات در خاک ایران، قبل از بازگشت جنگجویان به آشیانه هستند. باند فرود این جنگنده ها نابود خواهد شد…
