ذهن و بدن یک خیابان دوطرفه را تشکیل می دهند. جای تعجب نیست که وقتی فردی مبتلا به بیماری قلبی، سرطان، یا بیماری جسمی محدود کننده یا تهدید کننده زندگی دیگری تشخیص داده می شود، احساس اضطراب یا افسردگی می کند. اما عکس آن نیز می تواند صادق باشد: اضطراب یا افسردگی بی مورد می تواند منجر به ایجاد یک بیماری جسمی جدی شود و حتی توانایی تحمل یا بهبودی آن را مختل کند.
به گزارش بهشت تهران؛ چند دهه پیش، دکتر دیوید اشپیگل و همکارانش در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، در مطالعاتی که بر روی بیماران سرطان سینه انجام شد، نشان دادند که زنانی که افسردگی آنها کاهش یافته، بیشتر از آنهایی که افسردگی آنها بدتر شده است، عمر می کنند. دکتر اشپیگل در مصاحبه ای گفت: تحقیقات و مطالعات دیگر او به وضوح نشان داده است که حالات مغزی با بدن و بدن به مغز متصل است و بدن به استرس روانی واکنش نشان می دهد که گویی استرس فیزیکی است.
او و دیگر کارشناسان می‌گویند، علی‌رغم این شواهد، پزشکان اغلب ناراحتی عاطفی مزمن را نادیده می‌گیرند. به طور معمول، پزشک درمان هایی را برای بیماری های جسمی مانند بیماری قلبی یا دیابت تجویز می کند، اما تعجب می کند که چرا برخی از بیماران به جای بهبود، بدتر می شوند.
بسیاری از مردم تمایلی به درمان بیماری های عاطفی ندارند. برخی از افراد مبتلا به اضطراب یا افسردگی ممکن است از انگ بترسند، حتی اگر تشخیص داده شود که دارای یک مشکل جدی سلامت روان هستند. بسیاری تلاش می کنند تا با درگیر شدن در رفتارهایی مانند مصرف بیش از حد الکل یا سوء مصرف مواد، با ناراحتی عاطفی خود کنار بیایند، که تنها آسیب های موجود را افزایش می دهد.
وقتی استرس دارید، مغز با ترشح کورتیزول، سیستم هشدار داخلی، واکنش نشان می دهد. بدن با افزایش تنفس، افزایش ضربان قلب و هدایت جریان خون از اندام های شکمی به عضلاتی که به مبارزه یا فرار از خطر کمک می کنند، به تهدیدات فیزیکی پاسخ می دهد.
این اقدامات محافظتی توسط انتقال دهنده های عصبی اپی نفرین و نوراپی نفرین ایجاد می شود که سیستم عصبی سمپاتیک را تحریک کرده و بدن را در حالت آماده باش قرار می دهد. اما هنگامی که بیش از حد و بی رویه به آن تکیه می شود، تحریک بیش از حد مزمن می تواند به انواع بیماری های جسمی، از جمله علائم گوارشی مانند سوء هاضمه، گرفتگی عضلات، اسهال یا یبوست و افزایش خطر حمله قلبی یا سکته منجر شود.
افسردگی کمتر از اضطراب مزمن شایع است و می تواند اثرات مخرب تری بر سلامت جسمانی داشته باشد. در حالی که احساس گاه به گاه افسردگی طبیعی است، بیش از 6 درصد از بزرگسالان احساس افسردگی دارند که روابط شخصی را مختل می کند، در کار و بازی دخالت می کند و توانایی آنها را برای مقابله با چالش های زندگی روزمره مختل می کند. افسردگی مداوم همچنین می تواند درک فرد از درد را تشدید کند و شانس ابتلا به درد مزمن را افزایش دهد.
دکتر اشپیگل گفت: افسردگی توانایی فرد را برای تجزیه و تحلیل منطقی و پاسخ به استرس کاهش می دهد و افراد با توانایی محدود برای فرار از حالت ذهنی منفی در یک چرخه معیوب قرار می گیرند.
اضطراب و افسردگی ناخواسته اغلب با هم وجود دارند و افراد را در معرض خطر بیشتری برای بیماری جسمی و ناتوانی در اتخاذ و پیروی از درمان های ضروری قرار می دهد.
مطالعه ای روی 1204 مرد و زن کره ای مسن که در ابتدا از نظر افسردگی و اضطراب غربالگری شدند، نشان داد که دو سال بعد، این اختلالات عاطفی خطر ابتلا به اختلالات جسمی و ناتوانی را در آنها افزایش می دهد. اضطراب به تنهایی با بیماری قلبی، افسردگی به تنهایی با آسم و هر دو با مشکلات بینایی همراه بود.
درمان می تواند عوارض عاطفی را برطرف کند، اگرچه اضطراب و افسردگی مداوم را می توان با داروها، درمان شناختی رفتاری و روان درمانی درمان کرد، اما بدون درمان شرایط بدتر می شود.
