این یک واقعیت است که الکسی گاندوز مهره ای قابل اعتماد برای قرمزهای تهرانی است. این دروازه بان الجزایری و البته ملی پوش در شرایطی به پرسپولیس آمد که فشار روحی زیادی به او وارد می شود. او جایگزین یکی از بهترین دروازه بان های تاریخ فوتبال ایران شد و طبیعی است که در هر شرایطی با بیرانوند مقایسه شود که فشار روحی زیادی به او وارد می کند. خیلی از بازیکنان با توانایی های بالا بوده اند که به یک تیم منتقل شده اند، اما مقایسه آنها با بازیکنان قبلی باعث شد که هرگز نتوانند توانایی های خود را نشان دهند.
نزدیک ترین رقمی که با این مقایسه مطابقت دارد، احتمالاً رضا اسدی است. هافبک قدبلند و ماهری که با تلاش زیاد مدیران پرسپولیس به این تیم آمد اما از بدشانسی در زمانی که احمد نورالهی هافبک این تیم از این تیم جدا شده بود، پیراهن قرمز را بر تن کرد. همین موضوع باعث شد تا اسدی و نورهی در هر بازی با هم مقایسه شوند. این هم در شرایطی که تفاوت در نوع و سبک بازی این دو بازیکن بسیار زیاد است. نتیجه همان بود که همه می دانند.
حالا در چنین شرایطی الکسی گوندوز جایگزین بیرانوند شده است و بدون شک با همه مقایسه ها تا اینجای کار عملکرد تحسین برانگیزی داشته است. هر چند هنوز هم ایرادات و ضعف هایی دارد که با گذشت زمان قابل رفع است. این ملی پوش الجزایری قد خوبی دارد و هیکل او برای یک دروازه بان عالی است. اما ضعف اصلی آن در خروجی هاست. او نزدیک به خط بازی می کند و ترجیح می دهد به جای گرفتن توپ با مشت توپ را پاس بدهد و این واکنش با هر ارسال یا پاس از جناحین خطر را برای دروازه پرسپولیس افزایش می دهد. این تنها نقطه ضعف گوندوز است که بدون شک با گذشت زمان و کاهش فشارهای موجود برطرف خواهد شد. چون خیلی از علامت زدن می ترسد و همین باعث می شود در ارسال کمتر ریسک کند.
اما چیزی که هواداران پرسپولیس را امیدوار می کند، فرم دروازه بانی مدرن گوندوز است که او را به یک دروازه بان سطح بالا تبدیل می کند. در هر صورت باید منتظر ماند و دید که گوندوز چه زمانی می تواند با خیال راحت و بدون احساس فشار روحی سکوها و رسانه ها، سالم و بدون ترس دروازه بان سرخپوشان شود.
