به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، امیر سرتیپ عبدالحسین مفید از جانبازان جنگ تحمیلی با اشاره به مسائل مربوط به جنگ تحمیلی روایت می کند: در ابتدای جنگ تحمیلی، اول و دوم سابق با هم ادغام شدند. دیگری در تاریخ 1359/06/12 و لشکر پیاده 21 حمزه در حالی متولد شد که کشور و به ویژه ارکان کشور یعنی ارتش روزهای سختی را سپری می کردند.
وی در ادامه به روایت ایسنا افزود: شواهد جنگ به وضوح نمایان بود. در تاریخ 13/6/1359 ارتش عراق دو منطقه مرزی قصرشیرین و مهران را بمباران کرد که با واکنش شدید توپخانه ایران مواجه شد. . خبرگزاری ها از درگیری شدید شب 13/6/1359 و ادامه آن تا ساعت 13:30 همان روز در منطقه مرزی غرب خبر دادند. اگر با تاریخ جنگ تحمیلی آشنا باشید، می دانید که صدام حسین این روز را آغاز جنگ (نه 31/06/1359) می داند و ایران را آغازگر جنگ می داند، در صورتی که ایران آغازگر جنگ نبود. حملات . .
متعاقباً در تاریخ 16/6/1359 (16 شهریور 1359) و 19/6/1359 دو منطقه مرزی مورد مناقشه زینل کش و میمک که در قرارداد 1975 به عراق واگذار شد، از تحویل آنها خودداری کرد. آنها می توانند مورد حمله قرار گیرند و دستگیر شوند.
اشاره کردم که بعد از تحویل و تبدیل ارتش برای 15 روز مرخصی به کاشمر رفتم و خانواده ام را نبردم. روز دوم جنگ بود. به ستاد نزاجا رفتم و تا حدودی احساس حق کردم. فردای آن روز دوباره به ستاد نیروی زمینی ارتش رفتم تا وظایفم را توضیح دهم و ببینم در این شرایط حساس با این همه ادعا چه می کنم. در این ایام امیر سرتیپ عباس شرفخواه معاون هماهنگ کننده نیروی زمینی بود. وقتی مرا دید گفت: تیمسار ولی الله فلاحی پیام داده است تا به مفید بگوید دانش و تجربیاتش در لشکر 92 زرهی خوزستان امروز برایش مفید خواهد بود، با هم برای رفتن به اهواز آماده شوید.
همچنین در اتاق امیر شرفخواه سرهنگ زرهی محترم غلامرضا قاسمنو که با هم در درجه سرگردی در اهواز خدمت کرده بودند و همدیگر را می شناختند، نشسته بود. متوجه شدم ایشان فرمانده لشکر 88 زرهی زاهدان بوده و اکنون با توجه به سابقه خدمت در خوزستان به تهران احضار و به فرماندهی لشکر 92 زرهی که فرمانده آن سرهنگ منوچهر فرزانه بود، گماشته شده است. ، که در زندان بود.
او بلافاصله از این پیام تیمسار ولی الله فلاحی برای رفتن به اهواز استفاده کرد و خواستار تاییدیه و همراهی ما شد. به هر حال ساعت 12:00 با یک جیپ روسی به همراه سرهنگ قاسمینو راهی خانه شدیم. امیرآباد از ماشین پیاده شدم و قرار شد ساعت 14 آقای قاسمی نو دنبالم بیاد تا با هم بریم فرودگاه مهرآباد.
در خانه همسرم کیفم را بست. بچه هایم در خانه نبودند، همسرم در نگاهش معنای دیگری داشت و از مقصد و دلیل سفرم چیزی نگفت. موقع خداحافظی بهش نگاه نکردم، ترسیدم آخرین نگاهی باشه که یادم میاد.
در فرودگاه مهرآباد، 12 فروند هرکولس C130 نیروی هوایی، 734 دانش آموز مدرسه افسری را جابجا کردند. در فرودگاه تیمسار ولی الله فلاحی و سرهنگ سید موسی نامجوی را دیدم که آماده حرکت بودند. به اتفاق فرمانده جدید لشکر 92 زرهی امیر ولی الله فلاحی و سرهنگ سید موسی نامجوی عازم اهواز شدیم.
یکی از مهمترین سؤالات مربوط به جنگ تحمیلی این است که آیا در آغاز جنگ غافل بودیم یا غافلگیر شدیم؟ فکر می کنم تعاریفی از غافلگیری وجود دارد، یعنی ندانستن زمان، مکان و نوع عملیات دشمن و نتواند به موقع عکس العمل نشان دهد.
با این تعریف و آنچه گفتم، فکر می کنم تعجب نکردیم. بی خیال می شویم مسئولین این رهاسازی ها غیرنظامیان و مقامات دولتی هستند که به موقع تصمیم نگرفتند و با شنیدن صدای انفجار بمباران های هوایی ارتش متجاوز عراق از خواب بیدار شدند.
27219
