محسن آرمین: گروهی قدرتمند صدا و سیما را اداره می کند/ هر چه هزینه فعالیت سیاسی قانونی در جامعه بیشتر شود، زمینه رادیکالیسم بیشتر می شود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محسن آرمین نایب رئیس جبهه اصلاح طلبان با ارزیابی نامه اخیر فائزه هاشمی در خصوص رفتار دیکتاتور مابانه با برخی از زندانیان در زندان گفت: من اقدام خانم فائزه هاشمی را اینگونه می دانم. شجاع در انتقاد علنی از رفتار مستبدانه در زندان. . متاسفانه وضعیت مورد انتقاد خانم هاشمی یک پدیده محدود است اما در زندان های سیاسی بی سابقه است. قبل از انقلاب مجاهدین خلق رهبر چنین جلسات زندان بودند. در سال های اخیر افراد بازداشت شده در ارتباط با این سازمان و به ویژه سلطنت طلبان در زندان به این رفتار معروف هستند.

تحمل انحصار، درگیری و رفتار غیراخلاقی در زندان بسیار دشوارتر از بیرون است.

آرمین در گفتگو با ایلانا گفت: رفتارهای انحصاری در زندان ها عموماً منشأ عقیدتی، روانی و فرهنگی دارد. فضای محدود و کوچک زندان بستر مهمی برای بروز چنین رفتارهایی است. این ماموران در خارج از زندان نیز حضور دارند اما شما حق انتخاب این افراد را در خارج از زندان دارید. شما می توانید از رابطه با آن افراد خارج شوید. شما مجبور نیستید آنها را تحمل کنید، اما این شانس را در زندان ندارید.

وی افزود: تحمل محیط بسته زندان در گرو همکاری و همبستگی زندانیان است. به همین دلیل همکاری، تقسیم کار، نظم و همبستگی به ویژه در بین زندانیان سیاسی بسیار بیشتر از گروه های دوستان و رفقای بیرون از زندان است. در این شرایط، تحمل انحصار، درگیری ها و رفتارهای غیراخلاقی در زندان بسیار دشوارتر از بیرون است.

یکی از مهم ترین خیانت های رژیم پهلوی، محاصره سیاسی و تحمیل مبارزه پنهانی و مخفیانه بر جامعه بود.

وی یادآور شد: مجاهدین خلق زندانی قبل از انقلاب هرکسی را که زاویه کمی با افکارشان داشت و یا از جذب آنها ناامید می شد بایکوت می کردند. تصور کنید در یک محیط بسته هستید، بدون اینکه کسی با شما صحبت کند، حتی با غذا، مدام در معرض خنده های تمسخر آمیز، نیش و کنایه قرار می گیرید. اگر عکس العمل نشان داد، انتظار ضرب و شتم گروهی را داشته باشید. تحمل چنین محیطی نیاز به اعصاب پولادین دارد. آنها شعاری در مورد مخالفان خود داشتند و آن این بود: هرکس با ما مخالفت کند با پلیس همکاری کند. تحریم و فشار روحی علیه مخالفان را ادامه دادند تا این که آن شخص مجبور به عفو شد و از آن جهنم خلاص شد. بعد گفتند ببینید ما گفتیم هرکس با ما مخالفت کند همدست نظام است.

این فعال سیاسی اصلاح طلب تصریح کرد: رفتارهای مابانه دیکتاتور در جامعه نیز وجود دارد. عوامل عقیدتی و روانی این گونه رفتارها، البته اگر موجب تضییع حقوق جامعه شود، تنها با آزادی تضاد عقاید، تربیت اجتماعی و توسعه فرهنگی و در نهایت قانون مهار می شود.

وی گفت: من معتقدم یکی از مهم ترین خیانت های رژیم پهلوی حکومت بر حصر سیاسی و تحمیل مبارزه پنهانی و مخفیانه بر جامعه بود. افکار و اندیشه های ایدئولوژیک و اقتدارگرایانه تولید شده در خانه های تیمی و پستو و در قالب جزوه های مخفیانه در یک سیستم متمرکز از بالا به پایین دیکته می شد و با حرص و هوس مانند ورق طلا خوانده و پذیرفته می شد، بدون اینکه مورد انتقاد قرار گیرد. حوزه عمومی باید اظهار نظر کرد و ضعف و بی اساس بودن آن برملا شد.

بزرگترین محرومیت جامعه مستبد، سلب فضای آزاد برای نقد و تضاد آراء است.

آرمین تاکید کرد: بزرگترین محرومیت جامعه مستبد، سلب فضای آزاد برای نقد و تضاد آراء است.

وی همچنین به برخی مواضع رادیکال و افراطی در عرصه سیاسی اشاره کرد و گفت: به نظر من مواضع رادیکال در عرصه سیاسی یک پدیده ارتجاعی است. تا جایی که فضای سیاسی سفت‌تر، آزادی‌ها محدودتر و امکان نفوذ و اصلاح از طریق فعالیت‌های قانونی مسالمت‌آمیز کمتر است، زمینه رشد ناامیدی از اثربخشی این گونه فعالیت‌ها و انتشار مواضع رادیکال را فراهم می‌کند. البته مردم مثل هم نیستند. همیشه افرادی با عقاید رادیکال در سیاست هستند. در اینجا به شما یادآوری می کنم که من در مورد ارزش قضاوت صحبت نمی کنم. نمی خواهم بگویم رادیکال بودن خوب است یا بد. رادیکال بودن نسبی است.

بین میزان سخت شدن سیاست و رشد مواضع رادیکال رابطه مستقیم وجود دارد

آرمین ادامه داد: امروز برخی جریانات در دولت مواضع اصلاح طلبان و حتی مواضع آقای خاتمی را افراطی می دانند. برخی اصلاح طلبان محافظه کار نیز مواضع برخی اصلاح طلبان را ستیزه جویانه می دانند. منظورم چیز دیگری است. نظر من این است که بین میزان سخت شدن عرصه سیاسی و رشد مواضع رادیکال رابطه مستقیم وجود دارد.

وی بیان کرد: هر چه هزینه فعالیت سیاسی قانونی و مسالمت آمیز در جامعه افزایش یابد و این نوع فعالیت ها اثربخشی کمتری داشته باشد و امید جامعه به اصلاح از طریق فعالیت های مسالمت آمیز قانونی کاهش یابد، نظرات رادیکال بیشتر می شود.

برای یک نظام سیاسی بسیار ساده لوحانه است که نتواند مخالفان خود را به منتقد و منتقدان خود را به حامی تبدیل کند.

این فعال سیاسی افزود: یادم هست در دهه 70 یکی از روزنامه نگاران فعال اصولگرای آن زمان در مطلبی نوشت که هنر جمهوری اسلامی این است که هزینه فعالیت سیاسی را برای منتقدانش افزایش دهد. به گفته وی، این یک هنر بود، اما اگر یک نظام سیاسی نتواند مخالفان را به منتقد و منتقدان را به حامی تبدیل کند، بسیار ساده لوحانه است.

آرمین گفت: برخی جریان های تندرو که در نهادهای قدرت حضور دارند یا وابسته به بخش هایی از حکومت هستند، رسالت خود را تقویت روند تبدیل حامیان خود به منتقد و منتقدان به مخالف می دانند. به نظر من اگرچه این گروه ها در قالب یک سازمان رسانه ای یا سیاسی عمل می کنند، اما نباید فعالیت آنها را احزاب سیاسی دانست. چون ذاتا نه حزبی هستند و نه رسانه ای.

وی تاکید کرد: اگر فضای باز سیاسی و نتایج فعالیت‌های سیاسی قانونی و مسالمت‌آمیز در اداره کشور وجود داشته باشد، اساساً گرایش‌های رادیکال حتی اگر در بین احزاب وجود داشته باشد، مورد استقبال عمومی قرار نمی‌گیرد و به سرعت از بین می‌رود. . تنها در شرایط رکود سیاسی و پرهزینه و کم کارایی فعالیت سیاسی قانونی و مسالمت آمیز است که ناگزیر افکار عمومی مورد اقبال عمومی قرار می گیرد یا وزن فعالیت سیاسی به خارج منتقل می شود.

عرصه فعالیت سیاسی و حزبی هیچ گاه خالی از انگیزه های کسب قدرت و کسب مقام و منزلت اجتماعی نخواهد بود.

آرمین در پاسخ به این سوال که اگر بر اساس نقد داخلی باشد، به نظر شما سازوکار اصلاح این رویه چیست و چگونه می توان اهداف فعالیت سیاسی در ایران را بر اساس انگیزه هایی مانند کسب قدرت، ثروت و مقام ارتقا داد. اجتماعی؟ به منافع ملی؟ وی گفت: عرصه فعالیت های سیاسی و حزبی هیچ گاه خالی از انگیزه های کسب قدرت و رسیدن به منزلت و منزلت اجتماعی نخواهد بود. اساسا در بازار فعالیت سیاسی و رقابت جز این کالاها چیزی عرضه نمی شود.

و افزود: منکر وجود انگیزه های خدمت خالصانه و مذبوحانه در این عرصه نیستم، اما این افراد بسیار اندک و ناچیز هستند بنابراین به چشم نمی آیند. اتفاقا کلاه او همیشه در پشت صحنه است، به خصوص در شرایط بن بست سیاسی. آنچه باید انجام شود، منظم و قانونی شدن فعالیت و اعتماد به شناخت مشتریان در این بازار است. قوانین حاکم بر حوزه فعالیت سیاسی باید به گونه ای طراحی شود که این مشوق ها در خدمت رشد و توسعه کشور یا به قول شما منافع ملی باشد.

و افزود: آیا می توان انگیزه کسب سود و ثروت را در عرصه اقتصادی که تفکر به حذف کسب قدرت و موقعیت و منزلت اجتماعی در عرصه فعالیت سیاسی است از بین برد؟ بالاخره مرجعی که بخواهد با ایجاد محدودیت در این زمینه انگیزه کسب قدرت و عزت را از بین ببرد کیست؟ آیا این مرجع برای انجام این ماموریت به یک ابرقدرت نیاز ندارد؟ با چه امنیت و تضمینی می توان گفت که این مرجع و اطرافیانش از این انگیزه ها مبرا هستند؟ آیا وجود انگیزه کسب سود و ثروت در حوزه فعالیت های اقتصادی دلیل موجهی برای محدود کردن این فعالیت ها و تسلط بر فضای شبه قرنطینه در این حوزه است؟

سازوکار شفاف به معنای پاسخگویی به درآمدهای سیاسی، رسانه ای و مالی است

وی در پاسخ به این سوال که حلقه مفقوده جامعه و احزاب سیاسی به عنوان واسطه بین مردم و دولت به خصوص در دهه اخیر را چه می دانید؟ وی گفت: رابطه جامعه با احزاب و نهادهای مدنی ملاک قدرت احزاب است. این رابطه منوط به وجود مکانیزم شفاف و قانونی برای تقویت نظام حزبی در کشور است. در شرایطی که قوانین احزاب و اتحادیه ها و اساسنامه های مربوطه نهادهای مدنی و ضدحزبی است، قوانین انتخاباتی یک نظام ضدحزبی است و شفافیتی در روابط در عرصه سیاسی وجود ندارد، داشتن قدرت قدرتمند غیرممکن است. نظام حزبی و به همین دلیل امکان وجود احزاب قدرتمند وجود ندارد و رابطه آنها با جامعه صحبت می کند.

وی افزود: سازوکار شفاف کلمه نیست، سازوکار شفاف به معنای مسئولیت پذیری در قبال درآمدهای سیاسی، رسانه ای و مالی است. مثلاً رئیس جمهور به صراحت می گوید دور قبل به خاطر عدم التزام به اسلام رد صلاحیت شد و همه می خندیم و هیچ سازوکاری و مرجعی وجود ندارد که از طرف جامعه این را از شورای نگهبان بخواهیم. شورای نگهبان نیازی به توضیح و اعتراف به اشتباه نمی بیند.

وجود رقبای سیاسی و رسانه ای وابسته به نهادهای نظامی و امنیتی عملا رقابت واقعی و منصفانه را غیرممکن می کند.

این فعال سیاسی تصریح کرد: نمونه دیگر عملکرد صدا و سیما است. یک باند قدرتمند این سازمان را اداره می کند که حتی نتایج انتخابات سراسری و روی کار آمدن رئیس جمهور و دولتی با جهت گیری متفاوت، بر جایگاه و قدرت آن تأثیری نخواهد گذاشت.

آرمین گفت: ارتباط جامعه و احزاب سیاسی منوط به اختصاص میدان رقابت سیاسی به احزاب مستقل است. وجود رقبای سیاسی و رسانه ای وابسته به نهادهای نظامی و امنیتی عملا رقابت واقعی و منصفانه را غیرممکن می کند زیرا رقابت منصفانه در شرایط مساوی شکل می گیرد. در سناریویی که احزاب مستقلی وجود دارند که اعضای آن علیرغم شایستگی، صرفاً به دلیل حزب بودن، از تصدی پست و مسئولیت محروم می‌شوند، رقابت عادلانه شکل نمی‌گیرد و احزاب قدرتمند ایجاد نمی‌شوند.

27218