به گزارش صبح امروز، تیرماه 1403 رئیس پلیس پیشگیری پایتخت از دستگیری دو قاچاقچی عتیقه جات که قصد فروش مجسمه به ظاهر باستانی را داشتند، از قدمت این مجسمه دو هزار ساله خبر داد و گفت: فردی خرید عتیقه جات خواستار خرید این مجسمه به مبلغ 200 میلیارد ریال (20 میلیارد تومان) بود.
اما بسیاری از باستان شناسان بر اساس عکسی که پلیس از آن مجسمه منتشر کرده بود، قدمت آن را زیر سوال بردند و آن را جعلی معرفی کردند.
اکنون نظر کارشناسی تکمیلی هیات عالی وزارت میراث فرهنگی و کارشناسان اموال تاریخی اداره کل موزه ها جعلی بودن این اثر را تایید می کند.
بر اساس اسناد موجود که ایسنا در اختیار دارد، با توجه به ابهاماتی که درباره قدمت تاریخی این مجسمه وجود دارد، در 6 مرداد 1403 شکل گرفته است.
کارشناسان رسمی املاک تاریخی و هیأت عالی کارشناسان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و اداره کل موزه‌ها این مجسمه را که به موزه فرش تهران منتقل شد، بررسی و بررسی کردند. نظریه تکمیلی به شرح زیر اعلام شد. :
مجسمه در معرض دید در دوره معاصر با الهام از ویژگی های هنری و فنی دوره های مختلف تاریخی (هنر آشوری در بین النهرین و مردمان غرب زاگرس) ساخته شده است که هنرمند قصد داشته با کهنه شدن آن را باستانی و تاریخی جلوه دهد. و لذا با توجه به موارد مذکور (و طبق قانون مکرر 566) اثر مذکور جعلی بودن و ارزش ریالی آن بیش از 100 میلیارد ریال معادل 10 میلیارد تومان برآورد شده است.
این کارشناسان همچنین گفتند که محل ساخت این مجسمه مشخص نیست اما بررسی ها تایید می کند که مجسمه در دوره معاصر ساخته شده و ارزش تاریخی ندارد.
همچنین در خصوص ماده 566 مکرر قانون مجازات اسلامی (مجازات و مجازات های بازدارنده) که بر اساس آن ارزش این اثر جعلی در گزارش کارشناسی مشخص شده است، توضیح داده شد:
بر اساس این قانون (الحاق شده در تاریخ 1397/03/26) هرکس به جای اصل اثر، نمونه تقلبی آثار فرهنگی-تاریخی اعم از ایرانی و خارجی را بسازد یا به قصد عرضه، حمل و یا نگهداری کند. یا فروش آن
یا با علم به تقلبی بودن اثر را بخرد پس از اخذ نظر کارشناسی از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به حبس از 91 روز تا 6 ماه و جزای نقدی معادل نصف ارزش اصل اثر محکوم خواهد شد. ، در این صورت مبلغ 10 میلیارد تومان تعیین شده و نیمی از آن باید به عنوان جریمه پرداخت شود.
در تبصره 1 این قانون نیز آمده است: نمونه های تقلبی به اشیایی اطلاق می شود که در دوره معاصر ساخته شده اند و از نظر نقوش، خطوط، شکل، جنس، اندازه، حجم و وزن شبیه به آثار اصیل فرهنگی-تاریخی هستند. یا نمونه اصلی نیستند. وجود داشته باشد
باید به عنوان یک اثر اصیل فرهنگی-تاریخی ارائه شود و هیچ نشانی از سوی سازنده یا سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بر روی آن حک نشده باشد تا از اصل متمایز شود.
تبصره 2 قانون 566 مکررا تاکید می کند: اگر شیء تقلبی اصل نباشد ارزش آن توسط کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تعیین می شود.
همچنین در تبصره 3 آمده است که اشیای کشف نشده موضوع این ماده به نفع سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ضبط خواهد شد. حکم این تبصره شامل اشیایی نیز می شود که قبل از لازم الاجرا شدن این قانون توقیف شده اند.
منبع: بهترین ها
