فرقی نمی کند که چه کسی مدیرکل یک نهاد فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی باشد. فرقی نمی کند که چه کسی می خواهد صدای زنان و دختران استان خود باشد.
فرقی نمی کند چه کسی می خواهد صدای خاموش جوانانی باشد که دیده و شنیده نمی شوند.
این روزها بسیاری از مردم فهیم و دردمند استان های ایران عزیزمان نگران این هستند که مواضع استانی به حال خود رها نشود و کسانی که نتوانستند راهی به نهاد مرکزی حاکمیتی بیابند، عزم خود را جزم کرده اند. بدون آشنایی و خویشاوندی به ولایت خدمت کنند. نداشتند و ندارند.
البته در این میان یک مشکل همچنان وجود دارد و آن این است که می توان از ظرفیت بالا و مثال زدنی جوانان و معتقدان به حکومت در استان ها برای مناصب ملی استفاده کرد و مانند شورای راهبردی کن با انتصاب مدیران، سازوکاری برای انجام این کار در استان ها فراهم شد، بر اساس نظرات احزاب، با خرد جمعی و احترام به بزرگان عرصه های مختلف، افرادی را معرفی و به کار گرفتند تا میانه روها راه اندازی شوند. کشور چندان متمرکز نیست.
شما جوانانی را خواهید دید که در دوران انتخابات در شرایط سخت به روستاها رفتند تا بسیاری از افرادی را که جرأت حضور در پای صندوق های رای را نداشتند قانع کنند تا از طرف ایران به دکتر رای دهند. مردم ایران نیز مانند مسعود متعهد شدند و جان خود را برای ایجاد تغییر دادند.
اکنون جای مناقشه نیست که سهم کسانی که به رئیس جمهور شدن پزشک پزشکی کمک کردند، هرگز! بلکه موضوع این است که افرادی که به دولت چهاردهم ایمان خالصانه و منطقی و فکری دارند باید در مناصب مختلف منصوب شوند و کسانی که سال ها می گویند ما سیاستمدار نیستیم و فقط برای خدمت خلق شده ایم حذف شوند. سال هاست که از یک پست مدیریتی که اغلب برایشان بی ربط است به سمت مدیریتی دیگر که حتی بی ربط تر از پست قبلی است، بدون اینکه به چیزی برسند، و فقط از یک پست به پست دیگر منتقل شده اند. دیگری و آن جایگاه فرسوده شده است، گاهی مردم را وادار کرده اند که بگویند امیدی به تغییر آن نیست، اما از آنجایی که ما از طایفه مردم گشاده روی هستیم و همچنان امید داریم، معتقدیم که مردم می توانند بیایند. کار کردن که دقیقاً در جای مناسب خود می نشینند و در حمایت از ایده حکومت این کشور به عنوان یک حکومت و البته کار برای همه، حتی برای مخالفان دولت، تردید ندارند.
به کسانی که در ستادهای انتخاباتی به میدان رفتند و احزاب حامی دولت احترام بگذارید.
بسیاری از جوانان عاقل، متخصص و متعهد در دفاتر احزاب استانی طی دو سال اخیر صرفاً به جرم جناح گرایی و عدم موافقت با افکار دولت محترم قبل از کار برکنار شدند. اساساً آنها هیچ اعتقادی به دموکراسی ندارند. و خرد جمعی و تنها کارشان چاپلوسی است تا نام و نانشان حفظ شود و باز کنار گذاشته شوند.
کسانی که در دوران انتخابات در احزاب و ستادها فعالیت کردند از جمله کسانی هستند که بیشتر به اندیشه های اصلاح طلبانه، انقلاب، نظام، امام و رهبری برای سربلندی ایران اعتقاد دارند، آنها را فراموش نکنید و از عظمت خود غافل نشوید. امیدها و تلاش ها
