خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: پس از عملیات خرابکارانه سرویس موساد در 17 و 18 سپتامبر علیه سیستم های ارتباطی و دستگاه های الکترونیکی حزب الله، سطح تنش بین بیروت و تل آویو دوباره افزایش یافت. پس از اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی، مقاومت اسلامی لبنان به پایگاه نظامی الشومیره، مقر فرماندهی تیپ 810 حرمان در پایگاه معالیه جولانی، شهر المطله، پایگاه ادمیت و پایگاه لیمان حمله کرد. در شمال فلسطین اشغالی
در طرف مقابل، ارتش اسرائیل به 50 نقطه در سراسر لبنان حمله کرد. همزمان با افزایش احتمال وقوع یک جنگ تمام عیار در جنوب لبنان، آمریکایی ها بار دیگر سعی کردند خود را به عنوان «واسطه» نشان دهند. آنها از طرف های درگیر خواستند تا بحران شمال را از طریق مجاری دیپلماتیک حل کنند. برخلاف این چهره «بشردوستانه»، کارنامه آمریکایی ها در یک سال گذشته نشان از همکاری کامل آنها با سیاست های جنگی تل آویو و کمک های بی حساب تسلیحاتی به ارتش رژیم صهیونیستی دارد. در نتیجه واشنگتن به عنوان اولین همدست رژیم صهیونیستی در کشتار مردم غزه و لبنان شناخته می شود.
از حمایت نظامی تا تاکتیک های میانجی گری
در طول سال گذشته، دولت بایدن به دنبال این بوده است که در مناقشه لبنان و اسرائیل یک موقعیت “میانجی” را به خود اختصاص دهد. ظاهرا واشنگتن در تلاش است تا از تشدید تنش در منطقه جلوگیری کند. در این روند، آموس هوخشتاین، مشاور ویژه کاخ سفید در امور خاورمیانه، تحت عنوان میانجیگری، تنها خواسته های طرف اسرائیلی را به بیروت منتقل می کند. به عبارت دیگر اجرای قطعنامه 1701 شورای امنیت و عقب نشینی نیروهای زبده رضوان به بالادست رودخانه لیتانی تنها خواسته رژیم صهیونیستی برای بازگشت آوارگان به خانه های خود در شمال فلسطین اشغالی است.
این در حالی است که آمریکایی ها تاکنون نتوانسته اند به خواسته های اعضای شبکه مقاومت و کشورهای اسلامی مبنی بر پایان جنگ غزه و اعلام آتش بس عمومی پاسخ دهند. تقریباً برای همه بازیگران منطقه ای و بین المللی مسلم است که تنها خواسته حزب الله پایان دادن به جنگ غزه و توقف نسل کشی گسترده در این نوار است.
در عرصه دیپلماسی و رسانه ای، آمریکا تلاش می کند خود را به عنوان بازیگری خیرخواه و صلح طلب در منطقه معرفی کند، اما در عمل سیاست دیگری را در پیش گرفته است. در 18 اکتبر 2023، کنگره آمریکا بسته کمکی 14.3 میلیارد دلاری به اسرائیل را تصویب کرد. دو حزب بزرگ آمریکایی در آوریل 2024 به بهانه کمک به رژیم صهیونیستی در برابر تهدید ایران و محور مقاومت، بسته 17 میلیارد دلاری دیگری را برای کمک به اسرائیل رای دادند. واشنگتن علاوه بر کمک های مالی مستقیم، تجهیزات نظامی قابل توجهی نیز به فلسطین اشغالی ارسال کرده است.
این سلاح ها شامل جنگنده های F-35، بمب افکن های F-15، سیستم های دفاع موشکی پاتریوت و مهمات مختلف می شود. بمب های هدایت شونده JDAM و GBU، موشک های هلفایر، گلوله های توپ 155 میلی متری، پهپادهای MQ-9 Reaper، سوخت جت و سایر اقلام لجستیکی از دیگر صادرات برای کمک به رژیم صهیونیستی است. بر اساس گزارش رسانه ها، از اکتبر 2023 تا مارس 2024، ایالات متحده بیش از 100 محموله سلاح به اسرائیل ارسال کرده است. این روند حتی پس از پایان ضرب الاجل بایدن در مورد لزوم عدم حمله ارتش اسرائیل به رفح ادامه یافت.
بر این اساس برخی تحلیلگران معتقدند بدون کمک های فنی و اطلاعاتی آمریکا، رژیم صهیونیستی اساسا نتوانست ضربه امنیتی شدیدی به حزب الله لبنان وارد کند. در اولین ساعات انفجار پیجرها و ارتباطات بی سیم در لبنان، برخی از کارشناسان امنیتی از کمک احتمالی “GCHQ” و “NSA” به موساد خبر دادند. حدود 10 روز قبل از این عملیات، ژنرال مایکل کوریلا، فرمانده سنتکام به فلسطین اشغالی سفر کرد و در جریان آخرین برنامه های عملیاتی علیه حزب الله لبنان قرار گرفت. پیش از این در جریان اقدامات تروریستی ارتش رژیم صهیونیستی از جمله ترور سردار شهید «عماد مغنیه» همکاری فعال نهادهای امنیتی آمریکا با موساد به میزان قابل توجهی فاش شده بود. ادوارد اسنودن، کارمند سابق سازمان «سیا» نیز اظهار داشت که این مدل عملیات جزو تخصص های ویژه سازمان «سیا» است.
تغییر موازنه قوا در جبهه شمالی
طی 11 ماه گذشته، توازن قوا در جبهه شمالی تغییر کرده و حزب الله لبنان توانسته زندگی عادی را در سرزمین های اشغالی مختل کند. علاوه بر آوارگی بیش از 200 هزار صهیونیست، خسارت مالی ناشی از حملات حزب الله 180 میلیون دلار در هفته اعلام شده است. همچنین بسیاری از مراکز استراتژیک رژیم صهیونیستی از جمله مخازن سوخت یا کارخانه های شیمیایی در شمال سرزمین های اشغالی از ترس حملات مقاومت لبنان مجبور به تخلیه ذخایر یا توقف فعالیت خود شدند.
این موضوع باعث شده بسیاری از شرکت های آمریکایی نتوانند در سرزمین های اشغالی فعالیت و سرمایه گذاری کنند. بر این اساس دولت بایدن علیرغم مخالفت ظاهری با جنگ و حمایت از گزینه دیپلماسی، در واقع می خواهد دایره جنگ را به سمت جبهه شمالی گسترش دهد تا در میان مدت تهدید حزب الله را از بین ببرد. اگر تهدید جبهه مقاومت همچنان وجود داشته باشد، آمریکایی ها قادر به رقابت با چینی ها و مهار نفوذ آنها در منطقه هند و اقیانوس آرام نخواهند بود.
سود گفتاری
اجماع دو طرف بزرگ در واشنگتن بر سر حمایت بی قید و شرط از رژیم صهیونیستی به عنوان متحد راهبردی، باعث ایجاد نوعی عدم تعادل در منطقه غرب آسیا شده است. این رژیم دروغین که دقیقاً در آستانه اتصال آسیا، اروپا و آفریقا قرار دارد، تنها بازیگری در منطقه است که مجهز به سلاح هسته‌ای است و به عنوان «پادگان نظامی» غرب، مأموریت توقف پیشروی را دارد. ایالات متحده ملحق شد. رقبا و دشمنان در این میان آمریکا و کشورهای اروپایی نقش بی بدیلی در انتقال تسلیحات و فناوری های پیشرفته به سرزمین های اشغالی ایفا می کنند.
غربی ها در مواجهه با جامعه جهانی دیگر نمی توانند از ابزار «حقوق بشر» علیه دولت-ملت های مستقل استفاده کنند. تمامی رسانه های بین المللی و شبکه های اجتماعی شاهد کشتار بیش از 41000 زن و کودک بی گناه در نوار غزه بودند که با سلاح های آمریکایی قتل عام شدند. در مقابل این ائتلاف نظامی-امنیتی، بهترین ابتکار، تعمیق روابط و افزایش قدرت استراتژیک اعضای شبکه مقاومت بر اساس سیاست «وحدت اردوگاه‌ها» است.
در حال حاضر به نظر می رسد رژیم صهیونیستی با کمک سنتکام قصد دارد به بهانه بازگشت آوارگان اسرائیلی، مرحله جدیدی از جنگ را در جبهه شمالی آغاز کند. این اظهارات در حالی بهانه ای برای شروع جنگ مطرح می شود که سید حسن نصرالله در پیامی در 28 شهریور به صراحت اعلام کرد که تنها راه پایان دادن به تنش در جبهه شمالی، توقف جنگ در نوار غزه و عقب نشینی ارتش اشغالگر است. از این منطقه
