گروه اندیشه:چرا پیامبر بر عناصر عقیدتی در قراردادها تاکید نکردند؟ مانند پیمان صلح حدیبیه. در صلح حدیبیه، امام علی (ع) مأموریت داشت صلح نامه ای تنظیم کند. رسول الله صلی الله علیه وسلم در ابتدا می فرماید بنویسید: بسم الله الرحمن الرحیم; اما سهیل اعتراض کرد و گفت: «رحمن را نمی‌شناسیم، پس از اصرار سهیل با نوشتن «باسمک اللهم» موافقت شد که مورد توافق طرفین قرار گرفت.
به عنوان مثال، اگر مسلمانان بر اساس ایدئولوژی و نیازهای خود تصمیم به صلح حدیبیه گرفته بودند، پیامبر (ص) هرگز نباید با امضای صلح موافقت می کرد، زیرا قریش به مهمترین نقطه محوری شعار نهضت جدید حمله کردند. یعنی قولوا لااله الا اللّه تفلحوا و در عقد یا قرارداد می خواست نام رحمان الله را حذف کند. یعنی به خدای مهربان توهین کردند و به جای صلح باید مجازات شوند. اما اگر در سیره سیاسی پیامبر(ص) در یک پروسه طولانی به تحقق آرمان ها می اندیشیدند، باید راهبرد صلح را دنبال می کردند و وفادار می ماندند و تاکتیک های مربوطه را در یک بازی برد-برد می پذیرفتند. هر چند مواردی که با اصول ثابت فکری آن مغایرت دارد. این موضوع در میان تندروهای ایرانی جایی ندارد. اما باید گفت که ادیان ابراهیمی و به ویژه اسلام پایه گذار مدیریت جامعه بر اساس نهادینه شدن «قرارداد» اجتماعی هستند. موضوعی که از دید تندروها محل مشکلات جدی است. به عقیده تندروها، قانون از طریق قرارداد اجتماعی در میان اعراب برخلاف شریعت و وحی الهی جایگاهی ندارد و باید کنار گذاشته شود. موضوعی که تفاوت اصلی مشروطه خواهان و قانون گرایان را تشکیل می داد در رأس قانون اساسی بود.
اما کسانی که معتقدند اصل بر قراردادگرایی است، از منظر جهان بینی و تبیین جهان، بر این باورند که خداوند در کتاب خلقت، هستی و انسان، اساس روابط مبتنی بر رئیس جمهور، پیمان ها را بنا نهاده است. . و قراردادها این توافق شامل مهلتی برای شیطان است. «سپس شیطان تا آخر دنیا از خدا مهلت خواست و خداوند او را تا آخر دنیا مهلت داد». تا آخر دنیا نه از شیطان و نه انسان سلب قدرت نشده است. و عجيب اين است كه اولين شكل حكومت اسلامي كه با تمركز قدرت پس از فتح مكه به وجود آمد، پيامبر (ص) با زن و مرد تجديد پيمان كرد و اين تجديد وفاداري و پيمان به وجود آمد. قادر به ایجاد هماهنگی و وحدت، منحصراً یاران پیامبر بوده و به عقیده برخی، توافقی بر اساس محدود کردن دایره شرکت کنندگان نبوده است. در تاریخ طبری و البدایه و النهیه آمده است که در نساء هند. همسر ابوسفیان از جمله وعده دهندگان بود. او که به دلیل دشمنی با رسول خدا و بت پرستی بدن حمزه در جنگ احد از انتقام او می ترسید، در جمع زنان ناشناس ظاهر شد. اما پیامبر هنگام معرفی مفاد بیعت، مخالفت کرد و آن را تبعیض علیه زنان دانست. اما پیامبر او را زیر چتر حکومت اسلامی قرار داد و نگذاشتند به او توهین شود. قرآن در آیات 23 و 24 سوره احزاب، پایبندی به عهد و عهد را یکی از نشانه های ایمان می داند. و پیامبر عهد بست که پیامبر رحمت باشد. در آغاز فتح مکه عفو عمومی اعلام کرد و به مردم مکه گفت: امروز برای شما ملامت و ملامتی نیست. تو اسیر و غلام بودی: «تو رها شدی؛ همه آزادی». بدون شک با پیام بزرگ و رهایی بخش نمی توان نقد را به قبل و بعد از بیانیه تقسیم کرد. دشمنان سابق امروز همه خودی بودند و می توانستند علناً خود را به روی انتقاد حتی به زبان نادرست باز کنند. بدون تردید چنین آموزه هایی در شکل گیری تمدن اسلامی نقش تعیین کننده ای داشت. آموزه هایی که فیلسوفان بزرگی چون هابز، لاک و روسو به تدریج با توجه به عینیت اجتماعی زمان خود به نظریه قرارداد اجتماعی برای دنیای مدرن تبدیل کردند.
با همه این اوصاف، اکنون مکتب قراردادی این مرد تاریخ ساز و تمدن ساز نه تنها در ایران رها شده است، بلکه نام او بهانه ای است برای بسیاری از تندروها برای قدرت جویی و انحصار طلبی های خود در قالب مخالفت با حقوق مردم. در قانون و به ضرر آنها، یک دولت در سایه تشکیل دهند و توافق بر اساس قانون و یمن بر اساس سیستم انتخاباتی را از بین ببرند.
کتاب مرحوم فیراهی گامی در جهت تحکیم قراردادگرایی است
امروز در قالب سازمان های مردم نهاد و سازمان های مردم نهاد برای تقویت و تقویت فرهنگ قراردادگرایی به آن نیاز داریم. لذا شاید خواندن کتاب «نبوت و عقد; باید درباره حکومت مرحوم فرحی نظری داشت. این کتاب حاصل سه دوره آموزشی سیره سیاسی پیامبر اکرم (ص) توسط داود فیراهی در دانشگاه تهران طی سالهای 1397 تا 1399 است. اکبر محمدی پس از مرگ، آن را در پژوهشکده اندیشه دینی معاصر گردآوری و تحقیق کرد و در سال 1403 منتشر کرد. در مقدمه این کتاب نوشته رضا تاران که در کانال مرحوم دکتر فیرحی منتشر شده، آمده است: فیریحی دوگانگی «اسلام» و «جهل» را در تاریخ شبه جزیره عربستان رد کرده و به تحلیل وضعیت مدینه می پردازد. در دوران پیش از اسلام، قبایل عرب توانستند با قراردادها و قراردادهای بین قبایلی یک خط اقتصادی امن ایجاد کنند (394). یک جنگ دائمی بود و بر اساس معاهدات و قراردادها وضعیت پایداری داشتند (74). نظریه نخبه گرایانه که معتقد است پیامبر بر اساس نظر و رأی خود بر مدینه حکومت می کرد (54).
وی در ادامه می نویسد: فیرهی هجرت پیامبر به مدینه را مبدأ تشکیل حکومت مدینه می داند که با توافقی بین او و بزرگان مدینه صورت گرفت (63) اما سند اصلی فیرحی همین است. عهدنامه مدینه که در ماه های اول هجرت منعقد شد، به گفته وی، عهدنامه مدینه یک دستور نیست، بلکه توافق نامه ای است بین پیامبر، مهاجران، انصار، مشرکان و برخی گروه های یهودی (76). بر اساس این قرارداد، مدینه «حرم» برای ایجاد صلح در منازعات داخلی و جلوگیری از تجاوزات خارجی اعلام شده است (108). ، اما داور با توافق طرفین قرارداد تعیین شد (173) اما هویت جمعی گسترده تری به نام شهروندی مدینه اضافه کرد (121). بر اساس عقد قانون مدینه که مشتمل بر دو بخش است تشکیل شده است. قسمت اول: قانون داخلی اقوام و گروه های عقیدتی و قانون دوم قانون شهر با توافق جماعات (129). هدف این عقد نهی از ظلم و گناه و دشمنی و فساد نسبت به اهل عقد بود (217).
نویسنده در ادامه تأکید می کند: «به گفته فیراهی، «در سال های اولیه حضور پیامبر در مدینه، قرارداد مدینه توانست انسجام درونی نسبی ایجاد کند و دولت شهر مدینه را تشکیل دهد. از سال ششم، قراردادهای جدیدی به آن افزوده شد که یکی از مهمترین آنها «قریش صلح حدیبیه» (140) بود که توانست قریش را تحت کنترل درآورد. قرارداد طائف که یک قرارداد امنیتی بود، بخشی دیگر از مخالفان مدینه را متحد کرد (157). سال نهم هجری دارای ویژگی مهمی است و این سال را «عام الفود» به معنای سال عقود نامیده اند، زیرا در این سال قبایل زیادی وارد مدینه شده و با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم قرارداد بستند (167). . عقد نجران از دیگر عقود مهم پیامبر و مسیحیان است. پیامبر دین مسیحیان را به رسمیت شناخت و امنیت آنها را در برابر جزیه تضمین کرد (307). فرحی معتقد است که این قرارداد در زمان خلیفه اول گسترش یافت، اما خلیفه دوم از این پیامبر جدا شد و مسیحیان را مجبور به هجرت کرد (317). علاوه بر این، قرارداد مقنعه و خیبر که با یهودیان منعقد شد، مورد توجه فیراهی است (335). »
نویسنده در ادامه خاطرنشان کرد: «به گفته فیراهی حكومت پيامبر نه بر اساس تشكيل جنگ بلكه بر مبناي نرم افزارهاي قراردادي استوار است.او چنین ادامه می دهد: «در نتیجه اصل بر صلح و توافق است و جنگ عارضه است.» در همه قراردادها استقلال قبایل به رسمیت شناخته شده است (172) فیراهی پیامبر را نه یک شخصیت انقلابی، بلکه یک اصلاح طلب محافظه کار می داند که چنین کرد. در صدد براندازی طبقات اجتماعی نباشد (337)، پیامبر با قراردادهای مختلف، نوعی فدرالیسم قبیله ای را شکل داد که در آن وحدت اصلی بر پایه دفاع بود و ارتش بر اساس آن نبود ارتش و نیروهای مسلح، اما به صورت قراردادی، و اینکه نظامی گری خلفا تخطی از سیره پیامبر(ص) بوده است (355) به نظر می رسد که فیراهی به «جهاد ابتدایی» اعتقاد نداشته و جنگ های پیامبر را در نتیجه آن تحلیل کرده است. پیمان شکنی و زیر پا گذاشتن قراردادها توسط قبایل «فیرهی معتقد است که پیامبر به عنوان یک استراتژیست توانسته بود با عناصر قرارداد دولتی امضا کند و اسلام را معرفی کند».
بیشتر بخوانید:
هشدار فراستخواه، رحمانیان و میرزایی در مورد تهدید ففق/پیروزی یعنی عدم حضور ففق با 50 درصد در انتخابات/تعمیق ففق با رضایت مردم
چرا ۷۳۱ بانک در حوادث سال ۲۰۱۸ مورد حمله قرار گرفتند؟
روایت میدری از الزامات امنیتی در ایران / بدون توانمندی.
درگیری با نسل دختر قصاب، امیدهای انتخابات سال 1403 را می سوزاند / درگیری نسلی نقشه صهیونیستی است / راه حل; ائتلاف و توافق بر سر مسائل مشترک
216216
