به نظر می رسد که این دستگاه ها قرار بود از راه دور منفجر شوند و عابران را مجروح کنند.
ماهیت منحصر به فرد و غافلگیرکننده این حمله باعث شده است که برخی نگران شوند که این حمله می تواند نشان دهنده یک جبهه جدید در جنگ باشد. بسیاری همچنین به این فکر کرده‌اند که آیا این اتفاق به این معنی است که ما واقعاً می‌توانیم امنیت همه دستگاه‌هایی را که استفاده می‌کنیم تضمین کنیم.
پاسخ ساده این است: بله، آنها ایمن هستند. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این حملات نشان دهد تلفن های هوشمند و سایر فناوری هایی که اکثر مردم هر روز با خود حمل می کنند، تهدیدی وجود ندارد، وجود ندارد.
این حمله ممکن است نشانه چیزهای آینده باشد: اگر اسرائیل این حمله را به این شکل انجام داده باشد، احتمالا کشورهای دیگر نیز به دنبال تقلید از آن خواهند بود. اما حتی پس از آن، هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم این نوع حملات را می توان به دستگاه های فناوری مصرف کننده ای که افراد زیادی هر روز با خود حمل می کنند، اعمال کرد.
هنوز مشخص نیست که دقیقاً چگونه حملات به پیجرها انجام شده است. منابع امنیتی گفتند که مقادیر کمی مواد منفجره در داخل پیجرها و سپس از طریق ارتباط پیجرها قرار داده شده است. [با هم]از راه دور منفجر شد
بدون دانستن اینکه مهاجمان دقیقاً چگونه پیجرها را تغییر داده اند، نمی توان با اطمینان گفت که دستگاه هایی که استفاده می کنیم نیز ایمن هستند. اما کارشناسان هشدار می دهند که جای نگرانی وجود ندارد.
دانیل کارت، یکی از اعضای BCS، انجمن رسمی فناوری اطلاعات، گفت: «مردم عادی نیازی به نگرانی ندارند که مواد منفجره پلاستیکی که برای هدف قرار دادن یک گروه خاص در زنجیره تأمین کاشته شده اند، خطری برای آنها ایجاد می کند. در حالی که این حوادث هشدار دهنده هستند، هیچ تهدید خاصی برای عموم مردم وجود ندارد.»
تلفن های همراه و دستگاه های الکترونیکی به طور کلی بسیار ایمن هستند و احتمال تأثیر مواد منفجره بسیار نادر است و فقط برای درصد بسیار کمی از جمعیت جهان که مورد علاقه دولت ها یا گروه های تروریستی هستند، صدق می کند.
البته، راه‌اندازی دستگاه‌های مصرف‌کننده ما به این روش، مشکلات عملی زیادی دارد. پیجرهای استفاده شده در این حمله، مدل های نسبتا قدیمی و بزرگی بودند که فضای داخلی زیادی داشتند و قطعات آنها به راحتی جدا می شد.
گوشی های هوشمند امروزی با دقت طراحی و تولید می شوند تا فضای داخلی را به حداقل برسانند. اگر اپل فضایی را در آیفون پیدا می کرد، از آن برای کوچکتر کردن دستگاه یا اضافه کردن اجزای بیشتر استفاده می کرد. سایر دستگاه های فناوری مانند هدفون های بی سیم حتی کوچکتر شده اند و به وضوح نشان دهنده هرگونه دستکاری احتمالی هستند.
در یک سطح کلی تر، هر حمله ای مستلزم شکستن زنجیره تامین، قرار دادن تصادفی دستگاه ها در زنجیره تامین، یا یافتن راهی برای اطمینان از تحویل یک محصول خاص به یک کاربر خاص است. زنجیره های تامین مدرن آنقدر وسیع و محافظت شده هستند که انجام هر یک از این کارها تقریبا غیرممکن است.
هیچ کدام از اینها به این معنی نیست که وسایلی که در جیب خود حمل می کنیم لزوماً ایمن هستند. سازمان‌های امنیتی و سایر نهادهای خصوصی دائماً در تلاش هستند تا به دستگاه‌های ما نفوذ کنند، اگرچه اغلب از طریق نرم‌افزار آنها و نه از طریق سخت‌افزار فیزیکی آنها.
این موضوع باعث شده تا شرکت های تولید کننده گوشی های هوشمند مدام در تلاش برای اصلاح عیوب احتمالی باشند. به عنوان مثال، در سال های اخیر اپل حالت قفل را معرفی کرده است، یک تنظیم بسیار محدود کننده برای آیفون که امنیت آن را حتی بیشتر می کند. [این فناوری] برای وکلا، فعالان [سیاسی و اجتماعی] و دیگرانی که ممکن است در معرض خطر حملات هکری هدفمند توسط دولت های خارجی باشند.
