نخوابیدن طولانی مدت چه عوارض خطرناکی دارد؟

بسیاری از ما با آن احساس کسل کننده و مبهم خستگی پس از یک شب بی خوابی آشنا هستیم. با این حال، برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی با شرکت در آنچه «چالش بی‌خوابی» می‌نامند، این کسالت را به اوج رسانده‌اند.

یک یوتیوبر 19 ساله به نام نورم تلاش خود را برای شکستن رکورد جهانی برای روزهای متوالی بدون خواب به صورت زنده پخش کرد.

250 ساعت پس از این چالش، بینندگان نگران سلامت و رفاه نورم بودند، اما او در نهایت نتوانست بیش از 264 ساعت و 24 دقیقه دوام بیاورد.

تلاش نورم باعث شد تا او از شبکه اجتماعی یوتیوب اخراج شود، اما با وجود ادعای او برای شکستن رکورد جهانی، تلاش او برای پیشی گرفتن از آخرین رکورددار گینس کافی نبود، زیرا فردی به نام رابرت مک دونالد در سال 1986 به 453 ساعت دست یافت. یعنی تقریبا 19 روز بدون خواب می ماند.

در سال 1997 بود که رکوردهای جهانی گینس به دلایل ایمنی ثبت طولانی ترین زمان بدون خواب را متوقف کرد و به درستی هم چنین بود، زیرا نخوابیدن برای مدت طولانی می تواند بسیار خطرناک باشد.

بزرگسالان باید بیش از هفت ساعت خواب در شبانه روز را به طور منظم هدف قرار دهند. ناتوانی مزمن در خواب کافی با افزایش خطر ابتلا به چندین بیماری مانند افسردگی، دیابت، چاقی، حملات قلبی، فشار خون بالا و سکته مرتبط است.

خواب بخش مهمی از برنامه روزانه ما است و به بسیاری از سیستم های بدن ما اجازه می دهد استراحت کنند و بر ترمیم و بازیابی تمرکز کنند.

در طول سه مرحله اول خواب، سیستم عصبی پاراسمپاتیک که استراحت و هضم غذا را تنظیم می کند، کنترل می شود. این باعث کاهش ضربان قلب و فشار خون می شود.

در آخرین مرحله که مرحله حرکت سریع چشم (REM) است، فعالیت قلب افزایش می یابد و چشم ها حرکت می کنند. این مرحله کلید عملکردهای شناختی مانند خلاقیت، یادگیری و حافظه است. مصرف الکل یا کافئین قبل از خواب می تواند این چرخه خواب را مختل کند.

بی خوابی می تواند حاد یا مزمن باشد. کمبود خواب حاد نیز می تواند در کمتر از یک یا دو روز رخ دهد.

در حالی که یک یا دو روز ممکن است مدت زمان کوتاهی به نظر برسد، 24 ساعت محرومیت از خواب می تواند باعث اختلال عملکردی بیشتر از رانندگی در حالت مستی شود.

علائم کم خوابی حاد ممکن است شامل چشم های پف کرده یا حلقه های تیره، تحریک پذیری، اختلال شناختی، مه مغزی و هوس کردن باشد.

در طول روز دوم بدون خواب، شدت این علائم افزایش می یابد و تغییرات رفتاری رخ می دهد و همچنین عملکردهای شناختی کاهش می یابد. نیاز بدن به خواب قوی‌تر می‌شود و باعث «چرت‌های کوتاه» می‌شود که شامل چرت‌های غیرارادی حدود 30 ثانیه می‌شود.

نیاز بدن به غذا و همچنین پاسخ های فیزیولوژیکی مانند التهاب سیستمیک و اختلال در پاسخ ایمنی، افزایش می یابد و ما را مستعد ابتلا به بیماری می کند.

بی خوابی در روز سوم نیز می تواند باعث میل شدید به خواب، افزایش احتمال چرت های کوتاه و طولانی تر، تحریف یعنی احساس جدایی از واقعیت و توهم شود.

در نهایت، در روز چهارم بی خوابی، همه علائم بسیار بدتر می شود و به سمت روان پریشی محرومیت از خواب پیش می رود که در آن فرد قادر به تفسیر واقعیت نیست و میل دردناکی به خواب دارد.

بهبودی از کمبود خواب در افراد مختلف متفاوت است و برای برخی افراد فقط یک شب خواب کافی است، اما برای برخی دیگر ممکن است روزها یا هفته ها طول بکشد.

با این حال، مطالعات نشان داده اند که خواب کافی پس از محرومیت از خواب اغلب تغییرات متابولیکی را که می تواند منجر به افزایش وزن و کاهش حساسیت به انسولین شود، حتی در دوره های نسبتا کوتاه محرومیت از خواب، معکوس نمی کند.

کارگران شب و شیفت ممکن است به طور مداوم از خواب محروم باشند. کارگران شیفت شب معمولاً به طور متوسط ​​یک تا چهار ساعت در روز کمتر از افرادی که در طول روز کار می کنند می خوابند، که می تواند خطر مرگ زودرس را افزایش دهد.

در واقع، بسیاری از مطالعات نشان داده اند که خواب ناکافی با خطر مرگ بیشتر همراه است، اما از سوی دیگر، خواب بیش از حد نیز با خطر مرگ همراه است.

بنابراین، برای حفظ سلامتی و تندرستی، بهتر است از این نوع چالش‌های رسانه‌های اجتماعی اجتناب کنید و به جای آن بهداشت خواب خوب را انتخاب کنید: چشمان خود را ببندید و 7 تا 9 ساعت خواب با کیفیت داشته باشید. قدردانی خواهد کرد