البته این خط اخبار در دیپلماسی تهاجمی یا امنیتی آمریکا علیه ایران و روسیه تازگی ندارد و در دو دهه اخیر همواره بخشی از کارزارهای انتخاباتی واشنگتن و موضوعات مورد بحث آمریکا بوده است. . دولت اما تشدید فضای تبلیغاتی اخیر علیه ایران و روسیه به ویژه ایران را باید بیشتر به شکست تلاش‌های کاخ سفید برای دستیابی به آتش‌بس در غزه، هر چند موقت، یا حتی عدم تمایل واقعی واشنگتن ربط داد. برای آتش بس در غزه آتش بس در غزه علیرغم اظهارات اولیه آمریکا مبنی بر پیشرفت 90 درصدی طرح آتش بس واشنگتن در غزه و ادامه فشارهای داخلی اسرائیل برای دستیابی به توافق برای آزادی اسرای اسرائیلی، آمریکایی ها در آخرین اظهارات خود در مورد احتمال دستیابی به توافق برای برقراری آتش بس در غزه غزه. ابراز بدبینی زیادی کرده است. البته ابراز ناامیدی آمریکایی ها از آتش بس را می توان راهی برای تحت فشار قرار دادن مقاومت فلسطین برای عقب نشینی از شرایط خود و حمایت دوجانبه واشنگتن دانست. شرایط غیرقابل قبول تل آویو برای ماندن در غزه. اما در واقع بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی، می توان گفت بار دیگر کاخ سفید را به دست آورد.
در حالی که حدود چهار ماه از عمر دولت جو بایدن باقی مانده است، آتش بس می تواند یک پیروزی غافلگیرکننده برای کمپین کامالا هریس نامزد دموکرات باشد و شانس او را برای پیروزی در برابر دونالد ترامپ دو برابر کند. اما مقاومت نخست‌وزیر اسرائیل در برابر فشارها و خواسته‌های داخلی کاخ سفید و وضعیت بحرانی داخلی این رژیم، واشنگتن را متقاعد کرده است که تشدید تنش‌ها در کابینه اسرائیل می‌تواند منجر به ناآرامی و بی‌ملیتی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین شود. همزمان با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برای کاخ سفید گران تر خواهد شد. در نتیجه، ایالات متحده به حمایت از شروط اسرائیل برای آتش بس در غزه، علیرغم نمایندگی های دیپلماتیک خود ادامه می دهد. ایالات متحده می گوید مذاکرات برای آتش بس در غزه ادامه دارد. طرحی که اکنون روی میز مذاکره برای آتش بس در غزه قرار دارد، طرح جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا است که خواستار آتش بس شش هفته ای و سپس آزادی تدریجی زندانیان است. این جاده به آتش بس قطعی ختم می شود، اما نتانیاهو اصرار دارد که نیروهای اسرائیلی باقی بمانند. در کریدور فیلادلفیا در مرز بین مصر و غزه. بنابراین، اختلاف واشنگتن با افکار عمومی آمریکا در مورد آتش‌بس در غزه می‌تواند به چالشی انتخاباتی در داخل کشور تبدیل شود، بنابراین در حال حاضر، موضوع آتش‌بس در غزه، چه به‌طور موقت، چه رسمی و چه غیراعلام‌شده، کاملاً منتفی است. زمان زمانی مانند انتخابات آمریکا نه. اما تشدید جنگ در اوکراین، تغییر تمرکز به موضوع همکاری نظامی ایران، روسیه و تهران-مسکو و حتی تظاهر به همکاری سه جانبه ایران، روسیه و کره شمالی می تواند به پناهگاه واشنگتن در انتخابات تبدیل شود. . کمپین. مهمتر از آن، فشار بیشتر بر ایران نیز برای تل آویو رضایت بخش خواهد بود و وضعیت امنیتی منطقه را پیچیده تر از آن چیزی خواهد کرد که ایالات متحده و اسرائیل با آتش بس در غزه بپذیرند. به عبارت دیگر، اگر دولت بایدن بتواند بدون برقراری آتش بس در غزه و بدون افزایش فشار بر ایران و محور مقاومت، با پیروزی هریس انتخابات ریاست جمهوری را با پیروزی هریس پشت سر بگذارد، راه را برای یک ضرب الاجل برنامه مشترک و بلندمدت بین دو کشور هموار خواهد کرد. آمریکا و اسرائیل غزه را به طور کامل اشغال کنند و برنامه ریزی کنند که دولت صهیونیستی فراهم خواهد کرد.
از سوی دیگر، تشدید جنگ در اوکراین به شرایطی بستگی دارد که این بحران می تواند شمشیر دولبه ای باشد که شرایط بیشتری را برای حملات ترامپ به دموکرات ها فراهم کند. به همین دلیل، این هدف با تحریک مسکو به اقداماتی که تهدید روسیه برای غرب را برجسته می کند، دنبال می شود، زیرا با توجه به سابقه اظهارات طرفدار روسیه توسط ترامپ، برای دموکرات ها مفیدتر است.
اقدامات تحریک آمیز اخیر آمریکا در اوکراین را می توان در همین راستا ارزیابی کرد. سفر همزمان وزرای خارجه آمریکا و بریتانیا به اوکراین و وعده حمایت تسلیحاتی بیشتر از دیگر اقدامات تحریک آمیز بود که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه درباره پیامدهای آن هشدار داد.
در واقع به نظر می رسد غرب در حال ایجاد تله جنگی دیگری برای روسیه در اوکراین و اروپای شرقی است که می تواند علیه ایران نیز استفاده شود.
در این چارچوب می توان الگوی رفتاری اخیر واشنگتن برای اعمال فشار بیشتر بر تهران را با استناد به قرارداد تسلیحاتی ایران و روسیه تحلیل کرد. در عین حال، افزایش تبلیغات علیه همکاری تسلیحاتی ایران و روسیه نیز سؤالات مربوط به عملکرد ضعیف دولت بایدن در دوره معاون اول رئیس جمهور هریس در اوکراین را کاهش می دهد. البته می توان پیش بینی کرد که با توجه به مدل دیپلماسی تهاجمی سنتی آمریکا، چه با پیروزی دونالد ترامپ و چه کامالا هریس، به زودی دور جدیدی از تلاش های این کشور برای محافظت از خود در برابر ایران آغاز خواهد شد. این الگوی رفتاری که با دیپلماسی اجباری قابل تبیین است، همواره یکی از راهبردهای سیاسی آمریکا و متحدان اروپایی آن علیه ایران و روسیه بوده است که در هر مرحله با تکنیک های جدید دنبال می شود. مجموع این شگردها حاکی از القای ذهنی و عینی همیشه «سرزنش ایران» و همچنین «سرزنش روسیه» است.
به ویژه در ارتباط با ایران، کنار هم قرار دادن اقدامات و واکنش های ایالات متحده از زمان خروج از برجام، این الگوی رفتاری را قابل درک تر می کند. پس از خروج بی دلیل و بی دلیل ایالات متحده از برجام، با اصرار ایران بر پایبندی به برجام و در برخی مراحل کارشناسان آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبندی ایران را تایید کردند، کاخ سفید روی موارد جدید از جمله پرونده بالستیک تمرکز کرد. برنامه موشکی ایران تلاش کرد مسائل خارج از برجام را ناقض روح توافق هسته ای جلوه دهد. این تلاش ها با تغییر دولت در واشنگتن و انتقال قدرت از دونالد ترامپ به جو بایدن و با اقدامات تحریک آمیز ایالات متحده علیه ایران به دلیل نقض برجام از سوی تهران ادامه یافت. فشار اخیر و آشکار واشنگتن و ترویکای اروپایی بر آژانس بین المللی انرژی اتمی برای ایجاد تردیدهای جدید در مورد پایبندی ایران به توافق هسته ای نیز از همین خط سیاسی و امنیتی پیروی می کند.
311311
