به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، 15 فروردین 68 نامه معروف امام مبنی بر عزل آیت الله منتظری از معاونت رهبری صادر شد. آیت الله منتظری در هشتم فروردین استعفانامه خود را به امام نوشت و امام در نامه ای دیگر استعفای ایشان را پذیرفت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ اما رد و بدل نامه امام و آیت الله منتظری روایت جالبی دارد که محمد عطریانفر آن را در گنجینه تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی ثبت کرده است.
محمد عطریانفر متولد 1332 در اصفهان، پس از اخذ دیپلم برای تحصیل در رشته مهندسی نفت وارد دانشگاه صنعتی شریف شد. بین سالهای 1354 تا 1357 دو بار به دلیل همکاری با مجید شریف واقفی دستگیر شد.
وی پس از انقلاب اسلامی مسئولیت هایی چون تبلیغات جنگ در ستاد مشترک ارتش، همکاری در معاونت پارلمانی وزارت امور خارجه، همکاری در تحریریه روزنامه کیهان، مشاور عالی سیاسی این وزارتخانه را بر عهده داشت. کشور و از بنیانگذاران سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی بود. اما یکی از مسئولیت های مهم محمد عطریانفر از سال 68 تا 72 است که عبدالله نوری وزیر کشور و عطریان فر معاون سیاسی و اجتماعی او بودند.
همزمانی مسئولیت وی در وزارت کشور به عنوان معاون وزیر و فعالیت های آقای منتظری، روایت محمد عطریانفر را شنیدنی و جذاب می کند. وی به عنوان معاون سیاسی و همچنین یکی از افراد نزدیک به عبدالله نوری که در آن زمان درگیر پرونده آیت الله منتظری بود، داستانی قابل تامل را بیان می کند.
عطریانفر در بخشی از خاطرات خود می گوید: حضرت امام تصمیم به عزل گرفت.[منتظری] گرفتند در 1/6 نامه نوشتند و این نامه در 1/6 صادر شد. آقای خامنه ای، آقای هاشمی و دیگران [جلسه سران] بسیاری از این ائمه بزرگوار خدمت امام بوده اند.[مورد صحبت قرار میدهند] این کار را نکنید، امام مصر اصرار دارد که باید انجام شود. هاشمی رفسنجانی هنگام خروج از جلسه ناامید شد. ناامید از کار آقای منتظری، امام تصمیم خودش را گرفته است… ظاهراً آقای هاشمی به آقای شریعتی اطلاع داده بودند که کاری از دست ما برنمی آید، اگر کاری از دست شما برمی آید، بکنید.
آقا [عبدالله] نوری مأموریت می گیرد، این دو به اتفاق آقای شریعتی به قم می روند و با آقای منتظری بحث جدی کردند… ظاهراً این جلسه طولانی بود، به هر حال آقای منتظری به نامه نگاری بسنده می کند. . حتی گفته می شد پیش نویس نامه ای که به امام نوشتند را همین دوستان تهیه کردند، آقای نوری به من گفت که در مسیر قم در ماشین نشستم و این پیش نویس را تهیه کردم.[از آقای منتظری] نامه را می گیرند و سریع به تهران برمی گردند.
این نامه خطاب به امام است. آهنربا [نامه] امام آن را باز می کند و گریه می کند. ظاهرا این اقدام آقای نوری [باعث شد] که شش یک کارت دور از دسترس بوده و به هشت یک کارت امام ختم می شود که ظاهراً آقای نوری کارت هشت یک را به آقای منتظری برده است…»
29219
