به گزارش برنا؛ علامه مجلسی (رضی الله عنه) آن روایت را چنین نقل می کند: «در روز نهم ربیع الاول دو نفر از شیعیان خدمت امام حسن عسکری (علیه السلام) رسیدند، در حالی که امام حسن عسکری (علیه السلام) بودند. در حال غسل عید بود که از حضرت پرسیدند آیا اعیاد شیعیان فقط قربان و فطر و غدیر و جمعه است فرمود: بزرگترین عید روز نهم ربیع الاول است که حذیفه بن یمان آمد به پیامبر صلی الله علیه و آله در روز نهم ربیع الاول در حالی که امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین علیهما السلام با او نشسته بودند. و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با لبخند به چهره آنها نگاه کرد و به آنها گفت: بخورید، به برکت امروزتان شاد باشید روزی که خداوند اعمال شیعیان و دوستداران تو را بپذیرد و در آن شوک دشمن جدت شکسته شود و فرعون اهل بیت من و ظالم و غاصب حق او نابود شود. خداوند به من فرمود: به فرشتگانم دستور دادم که این روز را برای شیعیان و دوستداران تو عید قرار دهند و به آنها دستور دادم که کرسی کرامتم را در مقابل بیت المعمور برپا کنند و تسبیح و ستایش کنند. من و برای اینکه شیعیان و دوستداران تو از فرزندان آدم هستند، استغفار کن و به فرشتگان قرآن کتبین دستور بده که از این روز به مدت سه روز قلم تکلیف را از سر همه بشریت بردارند. و به احترام شما و اراده شما، چیزی از اشتباهات آنها در آنها نوشته نمی شود. ای محمد، به راستی من این روز را برای تو و خاندانت و مؤمنان پیرو آنان و شیعیانشان عید قرار دادم».
در ادامه این روایت، حدیفه بن یمان می گوید: «روزی که عمر کشته شد، خدمت امیرالمومنین علیه السلام رفتم، حضرت به من فرمود: این روز هفتاد و دو دارد. و دوست دارم نام این روز را از من بشنوی سپس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نام این روز را ذکر کرد و فرمود امروز روز استراحت و روز رفع غم و اندوه و غدیر دوم است. ، روز رفع پر، روز عید اکبر، روز شیعه، شادی، روز توبه و روز توبه، و روز مولای اهل بیت علیهم السلام.
برخی از شیعیان تندرو با تکیه بر این حدیث غیرمستند، با برگزاری مراسم، بین شیعه و سنی تفرقه ایجاد می کنند و به نام دین، کاری می کنند که دقیقاً خلاف سیره اهل بیت علیهم السلام است. . چرا که در تمام سال های عمر شریف اهل بیت علیهم السلام دلیلی بر اختلاف شیعه و سنی نیست. البته اختلافات فقهی، روایی و تاریخی بین شیعه و سنی وجود دارد که یک مسئله طبیعی است و از قرن دوم و سوم هجری قمری به وجود آمده است. مهم این است که این اختلافات فقهی و تاریخی باعث درگیری بین شیعه و سنی نشود. بلکه این دو گروه باید با تکیه بر اشتراکات و مبنای قرار دادن آنها، هر چه بیشتر با هم تعامل داشته باشند و در نتیجه قدرت مسلمانان را به دست آورند.
**چرا با اطمینان می گوییم این حدیث درست نیست؟
اول که این روایت را مرحوم علامه مجلسی یک بار به صورت کامل در جلد 31 بحار و یک بار به صورت ناقص در جلد 95 بحار الانوار آورده است و در سایر جوامع روایی ما این روایت یافت نشد. به علاوه، وقتی راویان این حدیث را بررسی کردیم، متوجه شدیم که نام بسیاری از راویان در کتب حدیثی ذکر نشده است و تعداد معدودی که نام آنها ذکر شده، افراد قابل اعتمادی نیستند. بنابراین این روایت ارزش مستندی ندارد.
دوم طبق آیات بسیاری از قرآن که خداوند فرموده است; «کسی که حتی ذره‌ای نیکی کند [نتیجه] او آن را خواهد دید و هر که همان وزن را از ذره بد بسازد. [نتیجه] او آن را خواهد دید. یا “آیا کسانی که کارهای بد می کنند فکر می کنند از ما پیشی خواهند گرفت؟” چه بد قضاوت می کنید؟» یا در آیه 81 سوره بقره می فرماید: «آری، کسی که بدی به دست آورد و گناهش شامل آن شود، پس آن مردم اهل آتشند و جاودانه در آن خواهند ماند. چگونه چنین چیزی ممکن است؟ آیا می توان حدیثی را صحیح دانست؟ در این زمینه می توان به این حدیث مکرر از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم اشاره کرد که فرمود: «هر چه از من به شما رسید. 3) در حديث ديگرى فرمود: «هنگامى كه حديثى از من براى شما آمد، آن را در كتاب خدا و در دليل عقلى خود بياوريد. پس اگر با هر دوی شما موافق است، آن را بپذیرید و اگر نه، آن را به دیوار بیندازید» (4)
سوم در بسیاری از احادیث و روایات، ائمه ما بر پرهیز از گناه تاکید کرده اند. در جایی که پیامبر اکرم (ص) خطاب به ابوذر فرمود: انسان با ایمان با گناه خود رفتار می کند و چنان می ترسد که در سختی زیر سنگ بسیار سنگینی است و هر لحظه می ترسد که سنگ بر او بیفتد. او کافر است، گناه را مانند مگسی می پندارد که از بینی او می گذرد.
چهار نهم ربیع الاول قطعا روز بزرگی برای شیعیان است. زیرا این روز آغاز امامت عالم ممکنات است; امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) این است که آیا در روز امامت مردی که سنت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را احیا می کند، تکلیف از دوش شیعیان برداشته می شود؟ ، یا اگر بخواهد. آیا وظایف شما سنگین تر و مهم تر می شوند؟
پنجم بر کسی پوشیده نیست که این مراسم ضربه سختی به پیکره وحدت مسلمانان وارد می کند. آیا این همان مسئله ای است که حضرت زهرا (سلام الله علیها) را خشنود می کند؟ یا این فقط باعث خوشحالی دشمنان اسلام می شود؟ اگر با حضور خود در این مراسم هر چه بیشتر آن را رونق دهیم و صحنه های این مراسم را با رسانه های گسترده ای که در حال حاضر وجود دارد در اختیار دیگران از جمله تندروهای اهل سنت قرار گیرد، در گوشه ای از این دنیا خونریزی خواهد شد. باید اخراج شود آیا نباید خود را به خاطر آن سرزنش کنیم؟
*** تفسیر مراجع تقلید بر حدیث رفع القلم.
از مراجع تقلید درباره حدیث رفع القلم و مراسمی که به همین بهانه در روز نهم ربیع الاول برگزار شده است، سؤال شد که پاسخ آنها چنین است:
رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای
هر گفتار و کردار و رفتاری که برای دشمن مضمون و بهانه ایجاد کند یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمانان شود شرعاً حرام است.
آیت الله العظمی نوری همدانی
ما چیزی مثل مرتب کردن قلم روزانه نداریم و مسلمانان باید از تفرقه بپرهیزند و از هر چیزی که دین را تضعیف می کند دوری کنند.
آیت الله العظمی مکارم شیرازی
اولاً: روایتی با عنوان رفع قلم در آن ایام خاص در منابع معتبر نداریم و ثانیاً: بر فرض چیزی است که وجود ندارد، خلاف کتاب و سنت است. و چنین روایتی پسندیده نیست و حرام و گناه در هیچ زمانی جایز نیست و این گونه سخنان گستاخانه و سایر اعمال زشت و ثالثاً: تولی و طبری راههای درستی دارند نه این راههای نادرست.
آیت الله العظمی فاضل لنکرانی
حديث رفع القلم صحيح نيست ولى هر مسلمانى موظف به انجام واجبات است و در روزهاى سال نسبت به او اختلافى نيست و اعمالى كه موجب تفرقه يا تفرقه مسلمانان شود جايز نيست. مسلمانان را تضعیف کند.
