به گزارش منی بان، شاه در روز 11 مهر 1331 در روستای ورجوی مراغه به مناسبت روز کشاورز در عروسی شرکت کرد. هدیه شاه به عروس و داماد ۴۶ سکه نیم‌پهلوی بود. برگزاری جشن روز کشاورز دو سال پیش به دلیل اصلاحات ارضی در دستور کار قرار گرفت.
مراغه خلبان اصلاحات ارضی شاه بود که انقلاب شاه و ملت نامیده شد. شاه که خود را رهبر انقلاب می نامید، امیدوار بود که پایگاه اجتماعی خود را در میان روستائیان که اکثریت جمعیت آن زمان را تشکیل می دادند، گسترش دهد و به اتحاد سنتی دولت با طبقه مالک و اشراف شهری و روستایی پایان دهد. . .
اما در عمل همه چیز اینطور نبود. دولت به نوعی محافظه کاری ادامه داد و پس از ده سال که پایان اجرای آن رسما اعلام شد، عملا وضعیت روستاییان بهتر نشده بود. به برخی از کشاورزان اساساً زمینی داده نشد و بقیه به قطعات کوچکتر تقسیم شدند که منجر به رکود بخش کشاورزی و کاهش تولید شد.
این امر در کنار رشد سریع اقتصاد شهری و افزایش درآمدهای نفتی باعث مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها شد.
جمعیت روستایی به دنبال کار و نان به شهرها هجوم آوردند و با زندگی در حاشیه و حاشیه شهرها الگوهای جدیدی از اجتماعی شدن را تجربه کردند.
شاه اولین قدم را برای رهایی روستاییان از چنگال مالکان و زمین داران برداشته بود و آنها را به تاریخ معرفی کرده بود.
اما این او نبود که الگوهای عاملیت سیاسی خود را تعیین کرد.
طنز ماجرا اینجا بود، پادشاهی که از انقلاب عظیم علیه خود می ترسید، برنامه اصلاحات خود را انقلاب و خود را رهبر انقلاب نامید!
پانزده سال بعد، مناطق شهری به پیاده نظام انقلاب علیه سلطنت تبدیل شدند.
در حالی که روشنفکران چپ طبقه متوسط را در مخالفت خود با دولت هدف قرار می دادند، اسلام گرایان توانستند با کمک شبکه گسترده ای از مکان ها و مراسم مذهبی به عنوان رسانه، جنبش ضد شاه را به جنبشی عظیم و جهانی تبدیل کنند.
کمتر از 20 سال پس از بازدید شاه از روستای ورجوی مراغه برای یافتن آنچه که به ادعای او متحد جدیدی در میان گروه های اجتماعی است، روند سلاخی ساکنان آن را در طول جنگ هشت ساله آغاز کرد.
شهر ورجاوی به رهبری یکی از روحانیون محلی که نفوذ و شور بیشتری از شاه داشت وارد جنگ شد و با حدود هفتاد شهید لقب حاصلخیزترین شهر ایران را به خود اختصاص داد.
ناگفته نماند که اولین مداخله مدرن برای دستکاری زندگی سنتی وارجوی و روستاهای اطراف توسط کمونیست های فرقه گرا دمکراتیک آذربایجان انجام شد.
پانزده سال قبل از شاه، ابتدا دست به نوعی اصلاحات ارضی ناقص و تحریف شده زدند که آرزوی برخی از روشنفکران و اصلاح طلبان ایرانی از زمان مشروطه بود، اما به قول معروف; چه کسی کار را انجام داد؟ اونی که تموم شد!
روستایی که به نوعی صحنه درگیری نیروهای مختلف سیاسی و اجتماعی ایران از جمله چپ ها، حکومت سلطنتی و اسلام گرایان بود، سرانجام در آغوش جریانی که توانایی گفتمان سازی را داشت آرام گرفت. و متقاعدسازی
جنبه های مهم در تضاد افکار و عقاید که رژیم گذشته در آن استعداد کمتری داشت.
شاهی که امیدوار بود از شر طبقه متوسط سنتی و دیدگاه‌های مذهبی آن و مصدق رهایی یابد، به نیروی همیشگی روستاییان رها شده از ظلم و ستم ارباب‌ها اعتماد کرد و بازی آخر را به آنها باخت.
