به گزارش خبرآنلاین، آنچه کمتر شناخته شده است این است که انگلیسی ها پیشگام فناوری جت در طول جنگ جهانی بودند. وقتی جنگ تمام شد، فقط آلمانی ها و انگلیسی ها از موتور جت در جنگ استفاده کرده بودند (آمریکایی ها و ژاپنی ها نزدیک شدند، اما شکست خوردند). در میان قدرت های بزرگ، اتحاد جماهیر شوروی بسیار عقب تر از سایرین بود.
به گزارش روزیاتو، ارتش سرخ دانشمندان آلمانی، امکانات تحقیقاتی و نمونه های اولیه توربوجت مانند جومو 004 و بی ام و 003 (طراحی شده برای هواپیماهای جنگنده Me-262 و He-162) را به خاک شوروی آورد. سپس روس ها مشغول ساختن یک هواپیمای جت با موتورهای آلمانی شدند.
در سال 1946، یک سال پس از جنگ جهانی دوم، آنها Yak-15 با موتور Jumo و MiG-9 با موتور BMW را توسعه دادند (دومی سریعتر بود). اما برخلاف تصور عموم، توربوجت های آلمانی عمر بسیار کوتاهی داشتند و نمی توانستند نیروی رانش مورد نیاز برای هواپیماهای جنگنده نسل بعدی را تولید کنند.
اشتباهی باورنکردنی از سوی انگلیسی ها
مهندسان شوروی اعلام کردند که برای توسعه نسل جدیدی از جنگنده‌ها، نیاز به دستیابی به توربوجت‌های پیشرفته‌تر کمپرسور گریز از مرکز رولز رویس ننه بریتانیا (که می‌توانند 5000 پوند نیروی رانش تولید کنند) دارند. به گزارش نشنال اینترست، جوزف استالین در پاسخ به این درخواست گفت: کدام احمقی اسرار خود را به ما می فروشد؟
یک طراح نظامی شوروی به نام ویکتور کیلموف در سال 1946 از بریتانیا دیدن کرد و بریتانیایی ها به طرز باورنکردنی موافقت کردند که موتورهای جت پیشرفته خود را به شوروی بفروشند، البته تا زمانی که آنها را کپی نکرده و از آنها برای اهداف نظامی استفاده نکنند. شوروی ها موافقت کردند و بلافاصله مهندسی معکوس ده ها موتور ننه را که در سال های 1946 و 1947 به اتحاد جماهیر شوروی فروخته شد، آغاز کردند.
موتور روسی Klimov RD-45 در هواپیمای جنگنده MiG-15 استفاده شد که کپی مستقیم موتور رولزرویس ننه بریتانیا بود.
با این حال، به نظر می رسد که انگلیسی ها در آن زمان نسبتاً ساده لوحانه عمل کردند. در حالی که وینستون چرچیل همیشه به اتحاد جماهیر شوروی بی اعتماد بود، در سال 1946 او از قدرت برکنار شد و حزب کارگر کشور را اداره کرد. پیش از آن، انگلیسی ها سال ها به اتحاد جماهیر شوروی کمک های نظامی کرده بودند تا آن را در جنگ علیه آلمان نازی فعال نگه دارند.
تولد جنگنده جت MiG-15
شوروی ها میگ 15 (با نام رمز فاگوت در ناتو) را ساختند که به نسخه مهندسی معکوس موتورهای انگلیسی مجهز بود. این هواپیما سریعتر از F-80 آمریکایی و F8 بریتانیایی Meteor زمان خود بود و با سرعت 1085 کیلومتر در ساعت پرواز می کرد.
MiG-15 بسیار قابل مانور بود و سرعت صعود بسیار بالایی داشت. اتحاد جماهیر شوروی حدود 12000 عدد از آنها را ساخت. این جنگنده ها به زودی در طول جنگ داخلی چین پس از جنگ جهانی دوم برای حمایت از کمونیست های چینی در برابر ناسیونالیست های چینی مورد استفاده قرار گرفتند. اندکی پس از آن، این جنگنده ها در جنگ کره با سابرهای آمریکایی وارد نبرد تن به تن شدند.
5858
