خبرگزاری مهر – گروه دین و اندیشه: فردا بیست و هشتم صفر است. پیروز سالگرد شهادت لمس کردن کریم اهل بیت عصمت و طهارت امام حسن مجتبی (علیه السلام) است. یکی از روش های موفق ائمه علیهم السلام تربیت شاگردان مؤثر و گسترش آنها در شهرها بود. جانشینی هر امامی شاگردان سطح بالای خود بوده است. هستند معارف والای اهل بیت را به مردم منتقل کنید. امام مجتبی (علیه السلام) در کنار تربیت نیروهای متخصص، علنا و آشکارا نارضایتی و نفرت خود را نسبت به معاویه منتشر می کرد.
امام حسن مجتبی علیه السلام مشروعیت حکومت معاویه را به هر فرصتی که می یافت زیر سوال می برد و تبلیغات مسموم بنی امیه را خنثی می کرد. وی همچنین مردم را از نقض و عدم پایبندی معاویه به مواد قرارداد صلح آگاه کرد. کریم اهل بیت (علیهم السلام) با نوشتن نامه و خطبه، نورانیت خود را به دیگران منتقل می کرد. راهبرد امام در بیان ماهیت حکومت معاویه و اهداف شوم آن بسیار مؤثر بود. زیرا مردم ماهیت حکومت معاویه را از فرزند رسول خدا شنیدند. نمونه ای از روشنگری امام این است که وقتی کاروان امام از کوفه به مدینه حرکت کرد، هنوز از کوفه خارج نشده بود که رسول معاویه نزد او آمد تا او را به کوفه بازگرداند و با گروهی از خوارج بجنگد علیه او قیام کرد. او نپذیرفت و به معاویه نوشت: اگر ترجیح می دادم با مسلمانی بجنگم، با تو شروع می کردم، چنان که می بینی از تو دست برداشت. مترو این به نفع مسلمانان و جلوگیری از ریختن خون آنهاست.
امام با ایجاد محافل علمی و دینی و ابهام زدایی از دین و نشر علوم مختلف برای اهل بیت علیهم السلام مرجعیت دینی و علمی ایجاد کرد. مرجعیت علمی و دینی امام (علیه السلام) به گونه ای پیشرفت کرد که هر کس علم را نمی دانست، تنها راه دریافت آن را مدینه و بیت امام مجتبی (علیه السلام) می دانست. ). . این ویژگی حتی معاویه و پیروانش را منبع علم کرده بود. ناموس و دین را امام حسن (ع) معرفی کرد.
یکی از راهکارهای امام در دوران امامت بعد از صلح، تحقق مرجعیت اجتماعی برای اهل بیت علیهم السلام بود. امام با مهربانی و مهربانی نسبت به مردم و کمک به یتیمان و مستمندان و نیازمندان این اختیار را برقرار کرده بود. امام طوری رفتار کرده بود که هر فقیری که به مدینه می آمد خانه امام را نشان می داد. امام به این ترتیب بسیاری از مردم را با آموزه های دینی آشنا کرد و حقیقت و واقعیت حکومت ظالمانه بنی امیه و معاویه را نشان داد. امام در دوران صلح و صبر، نه تنها با معاویه همکاری نکرد، بلکه با معاویه هم همکاری نکرد. او شیوه مبارزه با معاویه را از نظامی به نظامی تغییر داد. آنها شکل فرهنگی را تغییر دادند و نگذاشتند فعالیت ضد دینی معاویه باعث نابودی دین جدشان پیامبر اعظم شود.ص) باشد
امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان که رهبری مذهبی و اجتماعی مردم صور و سپس شیعیان لبنان را پس از رحلت علامه سید عبدالحسین شرف الدین بر عهده گرفت تا آنان را در اعتقادات دینی یاری دهد. امواج قوی تبلیغاتی ادیان و مذاهب دیگر. امام موسی صدر در سخنرانی خود در مرکز مطالعات اسلامیموسسه مطالعات اسلامی) در سور رویکرد امام حسن (علیه السلام) و تفاوت عمل آن حضرت با قیام امام حسین (علیه السلام) را بیان می کند و می فرماید: «همه ائمه یک نور هستند اگر یکی از امامان به جای امام بودند. حسن همان کاری را که کرد انجام داد و نقش امام حسن (ع) را در مقدمه ارزشمندی که برای امام نوشت، فداکاری و سربازی گمنام کرد کتاب «صلح الحسن» شیخ رضی آل یاسین پس از بحث مفصل در مقام امام حسن علیه السلام فرمود:
جهاد برای امام ممکن نبود، زیرا یارانش و حتی برخی از نزدیکانش به او خیانت کردند. علاوه بر این، او نمی توانست مانند امام حسین (ع) فداکاری کند، زیرا وضعیت عمومی جامعه مهیا نبود. فداکاری و فداکاری مستلزم شرایط خاص و در دسترس بودن ابزار و زمان کافی است. اگر دوران امام حسن را بررسی کنیم و در نظر داشته باشیم که معاویه می خواست صلح و آرامش را برقرار کند و از خونریزی مسلمانان جلوگیری کند و چنان که نقل شده، او را صاحب وحی و «عمو» می دانستند. المؤمنینآنها آواز می خواندند. در چنین شرایطی، امت از نیات واقعی دشمنان اسلام غافل بود.
در زمان قیام امام حسین(ع)TO) شرایط آماده شد، چهره ها آشکار شد، پرده ها برافراشته شد و همه چیز روشن شد. وجدان ها به خواب رفت و مردم ترسیدند و ترسیدند. در چنین شرایطی اقدام امام حسین(ع)TO) مثل ضربه ای بود که وجدان مردم را بیدار کرد و همه چیز را سر جای خودش قرار داد. این حرکت تأثیر خود را داشت، به گونه ای که از همان ساعات اولیه شهادت امام، قیام علیه بنی امیه آغاز شد که تا انقراض حکومت آنها ادامه یافت و حتی آثار و آثار آنها در طول تاریخ محو خواهد شد.
فدای امام حسین(ع)TO) در وقت مناسب اتفاق افتاد و امام حسن (ع)TO) او بود که زمین امام حسین را فراهم کرد. بعد از این مقدمه، سید شرف الدین می گوید واقعه کربلا (یعنی شهادت امام حسین)TO) در کربلا ابتدا حسنی و سپس حسینی است. سپس این را اضافه می کند اتفاق خوب (یعنی آنچه از نظر فداکاری و ایثار بر امام حسن علیه السلام گذشت، ریشه دارتر از روز عاشورا است. بر این اساس، اگر بگوییم امام حسن علیه السلام نقش یک سرباز گمنام (امام) را دارد. حسین در شهادتش این نقش را تشخیص داد) و اگر بگوییم نقش شهید مطلق را دارد، مبالغه است. البته ما نگفتیمامام حسن (ع) دارای ویژگی ها و نقش های دیگری از جمله هدایت، ارشاد و تربیت بود که در همه ائمه پس از رسول خدا مشترک بود. اما نقش ویژه او ایثار مطلق است، چه در زمان خود و چه پس از شهادت و در طول تاریخ.»
