عباس سجادی، سخنگوی ستاد نظارت بر وضعیت استاد محمدعلی بهمنی دقایقی پیش از درگذشت این شاعر خبر داد.
به گفته این شاعر، اگرچه پزشکان در آخرین لحظات تلاش کردند تا وضعیت استاد را با احیای قلبی تثبیت کنند، اما پس از دو بار احیای قلبی این امر میسر نشد و استاد محمدعلی بهمنی حوالی ساعت 23 امروز جمعه درگذشت. ، نهم شهریور.
لازم به ذکر است در اطلاعیه های بعدی زمان تشییع پیکر این شاعر بزرگ معاصر در تهران و تدفین وی در بندرعباس به اطلاع عموم خواهد رسید.
محمدعلی بهمنی در اواخر خرداد 1403 بر اثر سکته مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد. اما در روزهای بعد سلامتی او بهبود یافت و قدرت خود را بازیافت. اما سلامتی این غزل سرا در شب چهارشنبه 31 مرداد 1403 پس از خونریزی مجدد مغزی رو به وخامت گذاشته بود.
بهمنی شاعر و غزلسرای متولد 1321 در دزفول است. فریدون مشیری اولین کسی بود که در بهمنی توانایی شعر گفتن پیدا کرد، اولین شعر خود را در 10 سالگی برای مادرش سروده و مجله «روشن فکر» آن را در سال 1331 منتشر کرد.
بهمنی از سال 1345 همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و برنامه صفحات شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه کرد. وی از سال 1352 در بندرعباس زندگی کرد و پس از پیروزی انقلاب به تهران آمد و در سال 63 مجدداً عازم بندرعباس شد و هنوز هم در آنجا زندگی می کند.
او یکی از آهنگسازان توانا و تاثیرگذار این دوره است و با هنرمندان بسیاری در عرصه موسیقی همکاری داشته که یکی از شاخص ترین آنها ناصر عبداللهی است.
اولین مجموعه بهمنی با نام «باغ لعل» در سال 1351 توسط انتشارات بامد منتشر شد و پس از آن بسیاری از آثار او به دست مخاطبانش رسید. دو مجموعه «گاهی غریبم می کنم» و «شاعر شنیدنی است» از معروف ترین آثار بهمنی هستند که به چاپ دهم رسیده اند. در سال ۱۳۷۸ بهمنی غزلسرای نمونه کشور شد و در سال ۱۳۸۵ در اولین دوره جشنواره شعر فجر به همراه حسین منزوی در بخش شعر کلاسیک برگزیده شد و در فهرست چهره های ماندگار شعر قرار گرفت.
در میان آثار بهمنی، «گاهی دلم برایم تنگ می شود» مجموعه ای تأثیرگذار در گسترش غزل معاصر است. عشق یکی از مضامین غزل اوست. بسیاری بر این باورند که غزلیات او سبک نیما یوشیج را وام گرفته است.
همانطور که خودش می گوید: تن من شعر است اما روح من تمام نیمه است در آینه ترکیب این چهره دیدنی است.
