روزنامه اعتماد: با پایان دور گروهی جام جهانی ۲۰۲۲ و آغاز دور حذفی، به مرور زمان موسم دیدارهای حساس هم می‌رسد و با غربال شدن تیم‌ها، رقابت‌ها حساسیت بالاتری می‌گیرد تا غول‌های فوتبال دنیا به یکدیگر برسند و نبردهای جذابی که همه منتظرش هستند شکل بگیرد. در مرحله یک‌هشتم نهایی هم این روال ادامه داشت تا جایی که تیم‌های ملی انگلیس و فرانسه، با عبور از سد سنگال و لهستان به یکدیگر رسیدند تا یکی از فینال‌های زودرس جام جهانی، در مرحله یک‌چهارم نهایی رقم بخورد و ستارگان بزرگ این دو کشور به مصاف یکدیگر بروند. دیداری که به نوعی تکرار تاریخ است. این دو کشور در تاریخ خود هم سابقه جنگ‌های طولانی را دارند که به جنگ صدساله مشهور است هم سابقه تقابل‌های فوتبالی جذاب. دو تیمی که با کهکشانی از ستاره‌ها در قطر فرود آمده‌اند و هرکدام برای کسب جام دورخیز کرده‌اند اما باید یکی از آنها به اجبار، در مرحله یک‌چهارم نهایی با مسابقات وداع کند.
این دو تیم در جام جهانی قبلی جزو ۴ تیم برتر مسابقات بودند که در نیمه نهایی فرانسه با برد مقابل بلژیک، به فینال رسید و انگلیس با باخت مقابل کرواسی به رده‌بندی رفت و چهارم شد. فرانسه هم موفق شد با برتری برابر کرواسی، پس از ۲۰ سال قهرمان دنیا شود و حالا در این دوره به دنبال آن است که قدرت خود را دوباره به رخ بکشد و قهرمانی‌اش را تکرار کند؛ اتفاقی که مسیر آن از جاده انگلیس می‌گذرد.
انگلیس؛ جام به خانه برمی‌گردد؟
انگلیسی‌ها که خود را مالک اصلی و خاستگاه فوتبال می‌دانند، شعار معروفی دارند با این مضمون که جام، به خانه برمی‌گردد؛ آنها در دهه‌های اخیر بارها با نسل‌های مختلف که هر بار آنها را طلایی می‌نامیدند، در مسابقات یورو و جام جهانی به توفیقی نرسیدند ولی مدت‌هاست دست‌شان قهرمانی را لمس نکرده. موضوعی که به‌شدت بر فضای فوتبال ملی این کشور حاکم بوده و غم بزرگی را بر دل مردمش گذاشته؛ همچون تراژدی‌های تاریک شکسپیر تا نقاشی‌های جوزف ترنر و فیلم‌های دیوید لین و در این بین، گویی فوتبال‌شان هم از این قاعده سرپیچی نکرده. مخترعان فوتبال رسمی هرگز نتوانستند آن را به نماد کشورشان تبدیل کنند. بعد از قهرمانی در جام‌جهانی خانگی سال ۱۹۶۶ و قبل از آن انگلیسی‌ها هیچ‌وقت فتح یک جام معتبر را جشن نگرفتند و تنها سال گذشته در یوروی باز خانگی به فینال رسیدند؛ مسابقه‌ای که با شکست تلخ در ضربات پنالتی و توهین‌های نژادپرستانه بعد از آن به یک خاطره برای فراموش شدن تبدیل شد. حالا شاگردان ساوت گیت که یک یورو و یک جام جهانی را در چند قدمی فتح از دست داده‌اند، دیگر نمی‌خواهند همان همیشگی باشند و می‌خواهند آسمان قطر را تسخیر کنند.
طلسم کهنه را بشکن
از قهرمانی انگلیس در جام جهانی 1966 تا امروز، 56 سال می‌گذرد و آنها در قریب به شش دهه، هیچگاه دیگر رنگ جام طلایی را ندیده اند؛ از آن زمان تاکنون، 13 جام‌جهانی و 14 یورو برگزار شده و سهم آنها دقیقا هیچ بوده. در این بین اما تراژدی‌های فراوانی برای‌شان رخ داده؛ از زخم گرد مولر بر تن سه شیرها در جام جهانی بعد از قهرمانی، تا دست خدای مارادونا که شربتی تلخ در کام‌شان ریخت. از عدم راهیابی به جام 94 تا حتی عدم موفقیت با نسل طلایی جرارد و لمپارد و رفقا. حالا اما به نظر می‌رسد شاگردان ساوت گیت قصد ندارند داستان گذشته را دوباره تجربه کنند و تنها به سکوی نخست می‌اندیشند. انگلیس در دور گروهی با ایران، امریکا و ولز هم گروه بود که با دو برد مقابل ایران و ولز و تساوی مقابل امریکا، با 7 امتیاز به عنوان صدرنشین به سنگال رسید و با برد 3 بر صفر موفق شد به یک‌چهارم نهایی برسد.
فرانسه؛ تکرار دوباره قهرمانی
هر چقدر قهرمانی سخت باشد، سخت‌تر از آن حفظ و تکرار آن است؛ اما فرانسوی‌ها به کارهای سخت عادت دارند و به نظر می‌رسد پسران سرزمین موزه و هنرهای عاشقانه، آمده‌اند تا باز هم تاریخ‌ساز شوند و نشان دهند حالا حالاها قصد تحویل تاج و تخت‌شان را ندارند. تیم ملی فرانسه که دوره قبل با یک دوجین ستاره قهرمان شد، در این دوره ستارگان کلیدی‌ای همچون پوگبا و کانته را ندارد اما با اتکا به دیگر مهره‌های درخشان توانست به راحتی به یک‌چهارم برسد و دوباره به ملاقات سه شیرها برود.
آنها در دوره قبل در حالی به قهرمانی رسیدند که این اتفاق پس از 20 سال رخ داد و حالا نمی‌خواهند به این راحتی فرصت را از دست بدهند و یک بار دیگر قهرمان دنیا شوند. فرانسه اولین‌بار در سال 1998 قهرمان جهان شد ولی 4 سال بعد در جام کره‌جنوبی و ژاپن، بدون گل زده و برد از مسابقات بیرون رفت.
اولین نمایش درخور خروس‌ها هم در جام جهانی به سال 1958 برمی‌گردد. همان دوره‌ای که ژوست فونتین موفق شد بیشترین گل در یک تورنمنت را به ثمر برساند و 13 گل بزند. آنها در سوئد مقام سوم را به خود اختصاص دادند و تا دهه هشتاد یک مرتبه دیگر به انزوا رفتند. خروس‌ها در مسابقات امسال، در مرحله گروهی با استرالیا، دانمارک و تونس هم گروه بودند که با برد مقابل استرالیا و دانمارک، و باخت مقابل تونس به یک‌هشتم رسیدند؛ در آنجا با درخشش امباپه با نتیجه سه بر یک لهستان را حذف کردند تا به ایستگاه انگلیس برسند.
سابقه تقابل دو تیم
این دو تیم تاکنون در 31 مسابقه به مصاف هم رفته‌اند که سهم انگلیس 17 و سهم فرانسه ۹ برد بوده است. ۵ دیدار دو تیم هم به تساوی رسیده است. با این حال یک نکته قابل توجه وجود دارد و آن تقابل‌های قرن جدید است که فرانسه آمار فوق‌العاده‌ای دارد. در واقع طی قرن جدید دو تیم انگلیس و فرانسه 7 بار باهم دیدار کرده‌اند که سه شیرها تنها 1 برد کسب کردند. سهم فرانسه اما 4 برد بوده و 2 بازی نیز مساوی تمام شد. دو تیم فرانسه و انگلیس تا به حال دو بار در جام‌های جهانی باهم بازی کرده‌اند. یک بار در سال ۱۹۶۶ که انگلیس میزبان در دور گروهی دو – هیچ فرانسه را برد و در نهایت قهرمان شد و بار دیگر باز هم در مرحله گروهی جام جهانی ۱۹۸۲ که دوباره انگلیس برنده شد؛ آن‌هم با نتیجه ۳ بر یک. دو تیم تا به حال هیچ‌وقت در دور حذفی جام جهانی با هم روبرو نشدند.
جنگ نابغه‌ها؛ مچ‌اندازی کین و امباپه
بی‌شک یکی از جلوه‌های مهم دیدار فرانسه و انگلیس، در جلوه ساق‌های مهاجمان دو تیم نهفته که می‌تواند تنور این رقابت را داغ کند. هری کین و کیلیان امباپه، دو ستاره دو تیم در این تورنمنت بوده‌اند که هرکدام بارها به داد تیم‌شان رسیدند. ستاره‌هایی که قصد ندارند حالا حالاها با جام وداع کنند. امباپه در این دوره تاکنون 5 گل به ثمر رسانده و آقای گل مسابقات است و هری کین، آقای گل دوره قبل هم در بازی مقابل سنگال بالاخره گلزنی کرد تا با 52 گل در آستانه عبور از رکورد وین رونی به عنوان برترین گلزنی ملی سه شیرها قرار بگیرد.
دو تیم فرانسه و انگلیس در تاریخ ۱۹ آذر یعنی روز شنبه هفته بعد به مصاف هم خواهند رفت.
