اطلاع رسانی کند پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، حقوق بازنشستگان در این تورم لحاظ نمی شود. یک سال از قول مسئولان برای افزایش حقوق بازنشستگان می گذرد اما خبری نیست. حقوق کارگران بازنشسته تقریبا یک سوم خط فقر است و در واقع برای ده روز در ماه کفایت نمی کند.
یک بازنشسته گفت: حقوق من امسال 10 میلیون و 700 هزار تومان است و وقتی 9 میلیون تومان کارمزد بانکی را پرداخت می کنم کمتر از 2 میلیون تومان از حقوقم باقی مانده است.
میانگین حقوق بازنشستگان کارگری که نماینده 65 درصد مستمری بگیران کشور است تنها 11 میلیون تومان می ارزد. و نه ماده 96 قانون تامین اجتماعی و نه لزوم یکسان سازی مستمری ها با خط فقر و نه تناسب، علیرغم اطلاعیه های فراوان و وعده های فراوان، هیچ کدام عملی نشده است.
پنج ماه از سال گذشت و هنوز خبری از تناسب نیست. در این مدت مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی در استان های مختلف تجمعات اعتراضی ترتیب دادند و در مقابل سازمان تامین اجتماعی حاضر شدند اما وضعیت تغییر نکرد؛ مدیران این سازمان از پاسخگویی به بازنشستگان و بیان اینکه تعدیل و افزایش حقوق دقیقا چه زمانی و چگونه اجرا می شود، خودداری کردند.
این در حالی است که وضعیت معلولان و مستمری بگیران زیر حداقل کمتر از 30 سال سابقه پرداخت بیمه بسیار بدتر است. این بخش از مزدبگیران با حقوق کمتر از 10 میلیون تومان و با وجود اینکه به دلیل بیماری های ناشی از کار سخت نمی توانند شغل جدیدی داشته باشند، زندگی بسیار سختی دارند و حتی نمی توانند حداقل دستمزد را تامین کنند. جدول
«حمید کامجو» بازنشسته سخت گیر و زیان دهی است که حق زحمتش به حساب این سازمان واریز نشده است. به دلیل بیماری با 15 سال سابقه کار بازنشسته شده و از کار افتاده است. وی در خصوص معیشت ضعیف خود می گوید: تامین اجتماعی به وضعیت معیشتی مستمری بگیران به ویژه معلولان اهمیتی نمی دهد. حقوق بازنشستگان نه تنها به خط فقر نرسیده، بلکه ماه به ماه پرداخت حقوق به تعویق افتاده است. در سال های اخیر حقوق ها با حداقل یکی دو روز تاخیر پرداخت شده است. مایه شرمساری است که سال به سال در این زمینه به قهقرا رسیده ایم.
وی با بیان اینکه زندگی ما سخت است، از سهمیه ماهیانه 9 میلیون تومانی خود می گوید; در صورت تاخیر چند روزه پرداخت، بانک بدون توجه به حقوق ناچیز و تاخیر در سپرده، تا آخرین ریال جریمه را دریافت می کند.
کامجو به عنوان یک بازنشسته از کار افتاده از بیماری های مختلفی رنج می برد. به گفته وی، هزینه دارو و درمان در این شرایط سخت سر به فلک کشیده و وضعیت را بدتر کرده است. این بازنشسته می افزاید: نمی توان هزینه های داروها را در نظر گرفت. من این ماه دوباره نوبت معاینه پزشکی دارم و نمی توانم نروم. من باید داروهایی را که مصرف می کنم رایگان بخرم. دکتر نمونه ایرانی این داروها را قبول نمی کند و من باید نسخه خارجی آن را بخرم که تحت پوشش بیمه نیست!
وی تاکید کرد: حقوق امسال من 10 میلیون و 700 هزار تومان است و وقتی 9 میلیون تومان کارمزد بانکی را پرداخت می کنم کمتر از 2 میلیون تومان از حقوقم باقی مانده است. و می افزاید: پسری دارم که امسال به کلاس هفتم می رود. جدا از نیازهای تحصیلی او، توان تامین غذای او را ندارم. وقتی پسرم در یخچال را باز می‌کند، از شرم آب می‌شوم چون چیزی در یخچال نیست…
این بازنشسته می گوید: الان در شهری مثل بندرعباس اجاره خانه سر به فلک کشیده است. داشتن حداقل 500 میلیون تومان برای تکمیل رهن آپارتمان ضروری است. خانواده ام را به دلیل کرایه بالای خانه به شهر رودان بردم و اینجا در همین شهر کوچک 110 میلیون تومان رهن خانه نقلی را تکمیل کردم.
کامجو معتقد است؛ مسئولان زندگی سخت بازنشستگان را نمی دانند: برخی از آنها بهترین غذا را می خورند، بهترین ماشین را می رانند و بهترین خانه های شهر را دارند. آنها بهترین ویلاها و امکانات را در اروپا دارند. از کجا میفهمی من به عنوان یک معلول در زندگی چه رنجی میکشم!
