غلامرضا بنی اسدی: کسانی که در گذشته می مانند نمی توانند به آینده برسند. درست است که باید به دیروز فکر کنیم، اما نه آنقدر که ما را از امروز و فردا باز دارد. اتفاقا دیروز را باید از نظر خواندن امروز و فردا تحلیل کرد. این را زمانی روی کاغذ می نویسم که بررسی برنامه های وزیران پیشنهادی رئیس جمهور محترم در مجلس محترم در حال انجام است. به همین دلیل است که می توانم این نوشته را «یادداشت تاریخی» بنامم. وقتی دیگران می توانند «سخنرانی تاریخی» داشته باشند، چرا من بعد از سه دهه کار رسانه ای نمی توانم «یادداشت تاریخی» داشته باشم؟ از قضا این یادداشت تاریخی به همان سخنرانی های تاریخی اشاره دارد.
اما با نگاهی به آن سخنرانی ها و حتی گاهی برنامه های دو طرف، یکی از جنبه های تاریخی آنها ماندن در گذشته بود. جنبه دوم نادیده گرفتن آینده است. محدود به یک زمان خاص و یک موضوع خاص. نوع دیگر ماجرا این بود که یک نفر بر سر مرزی که متأسفانه در آن به دنیا آمده و نسل ما برای حفظ آن 240 هزار شهید داده است، نفرین مرگ فرستاد.
گوینده البته سن بالایی ندارد، اما فردی که کار سیاسی می کند لااقل باید خوانده باشد و بفهمد که مرز آنقدر مقدس است که امام سجاد(ع) برای حافظان آن دعا می کند، حتی اگر حاکم ظالم و غاصب باشد. همانطور که بنی امیه به این دو ویژگی اشاره کردند، اما اکنون مرز به بازی کودکانه تبدیل شده است. روزی یکی می آید و وطن را از شرق تا غرب و شمال تا جنوب می خواهد، سدی برای او و جناحش و راه خروج را به دیگران نشان دهد.
فردای آن روز یکی می آید و با رگباری از نفرین به شما نفرین می کند که شما افراد خاصی را در این زمین ناراضی می کنید. از چند کیلومتری آن سوی مرز بومی ها را تحسین می کند و فاطمیون را می ستاید. اما باید گفت این بار بزرگان شما آماده جنگیدن در کنار آنها و عبور از خط بودند. لازم نبود مثل نسل من شناسنامه را دستکاری کنیم تا بتوانم به جبهه بروم. اگر واقعاً آنها را دوست داشته باشی، می‌روی و به آن ارتش ملحق می‌شوی. شاید هنوز دیر نشده است.
در مملکت آن عزیزان، اگر میل به کمک باشد، روی زمین کار زیادی باقی می ماند! ضمناً خشمی که نسبت به «دگراندیشان» به مرز انزجار رسیده است، نباید به مرز بی حرمتی به مرز و میهن منتهی شود. اما… بیا بریم دیگه. این اظهارات مهم نیست. مهم این است که او در مجلس حرفه ای بود و در مقابل وزرای معرفی شده روی حوزه عملکردی تمرکز داشت، بدون اینکه از ری و رم سوالی بپرسد که هیچ ارتباطی با موقعیت حرفه ای او ندارد.
برخی طوری صحبت می کردند که انگار می خواهند برای جمعه و جماعت امام انتخاب کنند. علاوه بر این، قواره وزرای منصوب شده را بر اساس عقاید سیاسی آنها می سنجد، که نمی تواند محاکمه را عادلانه کند. با این حال همیشه به ما توصیه شده که در قضاوت منصف باشیم و در تعامل با مردم منصف باشیم. انشالله اگر آقایان در صحبت هایشان تند بودند در رای گیری عقلانی عمل می کنند. حکومت وحدت ملی به همه تصمیم گیران و حمایت همه اجزای حکومت نیاز دارد. این را باید از ته دندان باور کنید و آن را عملی کنید.
