او که با نام کامل «آنتونی دومینیک بندیتو» در 3 آگوست 1926 در محله کوئینز نیویورک به دنیا آمد، به عنوان یکی از ستارگان برجسته پاپ کلاسیک آمریکا در اواسط قرن بیستم شناخته شد. در طول هفت دهه فعالیت تجاری خود، بیش از 70 آلبوم موسیقی تولید و منتشر کرد و 19 جایزه معتبر موسیقی در زمینه موسیقی Gram دریافت کرد.
بنت همه جوایز خود را به جز دو جایزه بعد از 60 سالگی به دست آورد و در شش دهه گذشته مورد استقبال برخی از برجسته ترین ستاره های پاپ آمریکا قرار گرفته است.
تونی بنت در مصاحبه ای در سال 2006 اظهار داشت: “من از سرگرم کردن تماشاگران و کمک به آنها برای فراموش کردن مشکلاتشان لذت می برم. فکر می کنم مردم واقعا از اجرای صادقانه همراه با کمی طنز لذت می برند.”
او یک سبک خوانندگی منحصر به فرد داشت که الهام بخش موسیقی ساخته شده توسط ترانه سرایان و ترانه سرایان بزرگ زمان خود، از جمله جورج گرشوین، کول پورتر، و ایروینگ برلین بود.
“تونی بنت” در دهه 1950 با ترانه هایی مانند “به خاطر تو” و “قلب سرد سرد” به موسیقی پاپ کلاسیک آمریکا راه یافت و در دهه 1960 با آهنگ های جاودانه ای مانند “من قلبم را در سانفرانسیسکو ترک کردم” به شهرت رسید.
او نه تنها از انفجار موسیقی راک در اواخر دهه 1960 و اوج آن در دهه های پس از آن جان سالم به در برد، بلکه در موسیقی پاپ آمریکا نیز جایگاه ویژه ای داشت و در دهه های بعد با هنرمندانی هم سن و سال نوه هایش همکاری کرد.
در دهه چهارم زندگی تونی بنت، به نظر می رسید که سبک او برای همیشه از مد افتاده است، اما با کمک پسرش که مدیر برنامه های او بود، توانست در یک کمپین تبلیغاتی موفق در میان نسل جوان دهه 1990 که به «نسل ام تی وی» معروف است، محبوبیت پیدا کند.
در سال 2014 در سن 88 سالگی رکورد قبلی خود (به عنوان مسن ترین خواننده زنده) را شکست و با ترانه Gone by Gone که اجرا کرد در صدر جدول پرفروش ترین آهنگ های پاپ آمریکا قرار گرفت و در سال 2011 آلبوم “همزادایی 2” شامل اجرای دو صدایی ترانه ها با خوانندگان مختلف در صدر جدول پرفروش ترین های پاپ قرار گرفت.
آخرین آلبوم تونی بنت به نام “عشق برای فروش” در سال 2021 منتشر شد.
